عامل اين بيماری تک ياختهای کوچک به نام بابزيا است. محدوده وسيعی از حيوانات از جمله آبزيان ،دوزيستان، خزندگان، پرندگان، پستانداران و انسان به اين انگل آلوده ميشدند، پس يکی از مهمترين بيماری مشترک محسوب ميشود. معمولا گاوهای بيش از يکسال سن و بالغين به اين بيماری مبتلا ميشوند. بابزياها به وسيله کنههای سخت ايکسودس منتقل ميشوند. بابزياها اشکال متفاوتی دارند ولی شکل دوتايی آهنا بيشتر است زيرا از طريق جوانه زدن تکثير مييابند. بابزياها از نظر اندازه دو نوع هستند: الف) کوچک: نسبت به دارو مقاومند زيرا به آندوتليوم عروق ميچسبند. ب) بزرگ: نسبت به دارو حساسترند و بهتر به درمان جواب ميدهند.

پاتوژنز: اساس بيماری زائی بابزياها، مبتلا و متلاشی کردن گويچههای قرمز است و به اين دليل دام به تب و کم خونی شديد مبتلا ميشود. در اين بيماری بابزيا از طريق گزش کنه وارد خون ميشود و مروزوئيت ها وارد RBC شده و پس از تکثير در آهنا، ديواره گلبولهای قرمز را پاره ميکنند و به ساير RBCهای سالم حمله ميکنند. لذا اين انگلها پس از خروج ،آنتی ژنند و مورد حمله توسط WBCها قرار ميگيرند و به دليل ترشحات آهنا، شديداً تب حاصل ميشود و به دنبال آن بی اشتهايی، تاکی کاردی و کاهش ترشح و يبوست و لاغری رخ ميدهد. سپس ميزان زيادی هموگلوبين وارد خون شده که کبد قادر به از بين بردن تمامی آهنا نمی باشد، در نتيجه مواد رنگی وارد جريان خون ميگردند و دو حالت پيش ميآيد: a (مقداری از آهنا به املاح صفراوی تبديل ميشوند، لذا ايجاد ايکتر يا زردی ميکنند. b (مقداری از آهنا از طريق کليهها دفع ميشوند که ايجاد هموگلوبينوری و در نتيجه ايجاد گلومرونفريت و اختلالات کليوی ميکنند.

علائم بالينی: مهمترين علائم عبارتند از هموگلوبينوری(خون شاش)، کم خونی ،علائم يرقان، تب بالا (بالای 41 درجه)، بی اشتهايی، خستگی، عدم نشخوار، يبوست، افزايش سرعت تنفس و ضربان شديد قلب، ادرار کف آلود و قهوهای، مخاطات رنگ پريده (pale (و زرد، چشمها و پستان زرد رنگ، اسهال همراه با زورزدن و انقباض اسفنکتر مقعد. تعداد گلبولهای قرمز در يک گاو سالم حدود هفت ميليون عدد در هر ميلی ليتر مکعب است ولي در گاوان مبتلا به بابزيا اين مقدار به يک الی يک و نيم ميليون تقليل مييابد. اين بيماری بيشتر در بهار و تابستان (ارديبهشت تا مهرماه) رخ ميدهد. جهت تشخيص قطعی علاوه بر علائم ميتوان اقدام به تهيه گسترش خونی و فيکس کردن با متانول و رنگ آميزی با گيمسا نمود و انگلها را که به صورت اشکال دوتايی هستند مشاهده کرد.

تشخيص تفريقی: اين بيماری را میبايست از لپتوسپيروز و شاربن تفريق داد زيرا آهنا نيز خون شاش ايجاد ميکنند.

کنترل و پيشگيری: 1ـ درمان موارد شناخته شده 2ـ مبارزه با ناقلين (کنهها) از طريق حمام و سمپاشی قبل از فعاليت کنه (اسفندماه) 3ـ واکسيناسيون

درمان: استراتژی درمان به صورت زير ميباشد: 1 (Pirorazi يا Acapril با دز 1 ميلی ليتر به ازای هر 50 کيلوگرم وزن بدن و حداکثر 6 ميلی ليتر از طريق زيرپوستی که کل ميزان در نظر گرفته شده را در دو الی سه نوبت و هر 6 ساعت مصرف ميشود. اين دارو بسيار سمی است. 2 (تجويز آهن به همراه ويتامين B12 3 (آنتی بيوتيک تراپی مانند استفاده از اکسی تتراسيکلين 10% 4 (استفاده از سم و شستشوی دامها

عامل اين بيماری تک ياختهای کوچک به نام بابزيا است. محدوده وسيعی از حيوانات از جمله آبزيان ،دوزيستان، خزندگان، پرندگان، پستانداران و انسان به اين انگل آلوده ميشدند، پس يکی از مهمترين بيماری مشترک محسوب ميشود. معمولا گاوهای بيش از يکسال سن و بالغين به اين بيماری مبتلا ميشوند. بابزياها به وسيله کنههای سخت ايکسودس منتقل ميشوند. بابزياها اشکال متفاوتی دارند ولی شکل دوتايی آهنا بيشتر است زيرا از طريق جوانه زدن تکثير مييابند. بابزياها از نظر اندازه دو نوع هستند: الف) کوچک: نسبت به دارو مقاومند زيرا به آندوتليوم عروق ميچسبند. ب) بزرگ: نسبت به دارو حساسترند و بهتر به درمان جواب ميدهند. پاتوژنز: اساس بيماری زائی بابزياها، مبتلا و متلاشی کردن گويچههای قرمز است و به اين دليل دام به تب و کم خونی شديد مبتلا ميشود. در اين بيماری بابزيا از طريق گزش کنه وارد خون ميشود و مروزوئيت ها وارد RBC شده و پس از تکثير در آهنا، ديواره گلبولهای قرمز را پاره ميکنند و به ساير RBCهای سالم حمله ميکنند. لذا اين انگلها پس از خروج ،آنتی ژنند و مورد حمله توسط WBCها قرار ميگيرند و به دليل ترشحات آهنا، شديداً تب حاصل ميشود و به دنبال آن بی اشتهايی، تاکی کاردی و کاهش ترشح و يبوست و لاغری رخ ميدهد. سپس ميزان زيادی هموگلوبين وارد خون شده که کبد قادر به از بين بردن تمامی آهنا نمی باشد، در نتيجه مواد رنگی وارد جريان خون ميگردند و دو حالت پيش ميآيد: a (مقداری از آهنا به املاح صفراوی تبديل ميشوند، لذا ايجاد ايکتر يا زردی ميکنند. b (مقداری از آهنا از طريق کليهها دفع ميشوند که ايجاد هموگلوبينوری و در نتيجه ايجاد گلومرونفريت و اختلالات کليوی ميکنند.

علائم بالينی: مهمترين علائم عبارتند از هموگلوبينوری(خون شاش)، کم خونی ،علائم يرقان، تب بالا (بالای 41 درجه)، بی اشتهايی، خستگی، عدم نشخوار، يبوست، افزايش سرعت تنفس و ضربان شديد قلب، ادرار کف آلود و قهوهای، مخاطات رنگ پريده (pale (و زرد، چشمها و پستان زرد رنگ، اسهال همراه با زورزدن و انقباض اسفنکتر مقعد. تعداد گلبولهای قرمز در يک گاو سالم حدود هفت ميليون عدد در هر ميلی ليتر مکعب است ولي در گاوان مبتلا به بابزيا اين مقدار به يک الی يک و نيم ميليون تقليل مييابد. اين بيماری بيشتر در بهار و تابستان (ارديبهشت تا مهرماه) رخ ميدهد.جهت تشخيص قطعی علاوه بر علائم ميتوان اقدام به تهيه گسترش خونی و فيکس کردن با متانول و رنگ آميزی با گيمسا نمود و انگلها را که به صورت اشکال دوتايی هستند مشاهده کرد.

تشخيص تفريقی: اين بيماری را میبايست از لپتوسپيروز و شاربن تفريق داد زيرا آهنا نيز خون شاش ايجاد ميکنند

. کنترل و پيشگيری: 1ـ درمان موارد شناخته شده 2ـ مبارزه با ناقلين (کنهها) از طريق حمام و سمپاشی قبل از فعاليت کنه (اسفندماه) 3ـ واکسيناسيون

درمان: استراتژی درمان به صورت زير ميباشد: 1 (Pirorazi يا Acapril با دز 1 ميلی ليتر به ازای هر 50 کيلوگرم وزن بدن و حداکثر 6 ميلی ليتر از طريق زيرپوستی که کل ميزان در نظر گرفته شده را در دو الی سه نوبت و هر 6 ساعت مصرف ميشود. اين دارو بسيار سمی است. 2 (تجويز آهن به همراه ويتامين B12 3 (آنتی بيوتيک تراپی مانند استفاده از اکسی تتراسيکلين 10% 4 (استفاده از سم و شستشوی دامها