اين عارضه هم در دامهای نر و هم در دامهای مـاده بروز مينمايد، ولی به علت باريک تـر بـودن قطـر مجـاری ادرار در دامهــای نــر و نيــز طــولانی تــر بــودن آن، سنگهايی مجاری ادراری بيشتر در جنس نر ديده مي شود. سنگ مجاری ادراری هنگامی بوجود میآيـد کـه امـلاح محلول موجود در ادرار به هم بچسبند و رسوب نمايند. از جمله عوامل مساعد کننده جهت ايجـاد سـنگ مجـاری ادراری ميتوان به عفونتهای دسـتگاه ادراری، تکـههـای بافت اپيتليوم که از ديوارهها کنده شدهانـد، احتبـاس ادراری، فلج مثانـه، هـوای گـرم، غلـيظ بـودن ادرار، استفاده بيش از حد از مواد معدنی در آب (آب چـاههـای آرتزين)، افزايش بيش از حد مواد نيتروژنی و سيـستئيني، اســيد اوريــک و اســيدهای آمينــه، تغذيــه زيــاد بــا کنسانتره، افزايش موکوپلی ساکاريدها، مصرف بيش از حـد استروژهنا و شبدر، کمبود ويتامين A ،اخته نمودن گاوهای نر قبل از بلوغ و... اشاره نمود. به طور معمول وقوع سنگهای کليـوی خيلـی کـم و در حدود 1 %ميباشد و بيشتر سـنگها در مجـاری ادراری ديـده ميشوند. همچنين به اثبات رسيده است کـه در محيطهـای اسـيدی احتمال وقوع ايجاد سنگ کم ميشود. در دامهای بزرگ معمولاً جنس سنگها از نوع فسفاتها و کربناتها ميباشد که در PH قليايی تشکيل ميشوند. همچنين دو نوع سنگ ديگر در نـشخوارکنندگان وجـود دارند، اولي به نام Struvite) از جنس آمونيوم، منيزيم و فــسفات هگزاهيــدريت ) و دومــي بنــام Apatite) از جــنس فسفات منيزيم). جهت تشخيص سنگهای مجـاری ادراری، مـيتـوان از روش توشه رکتال استفاده نمـود کـه البتـه توجـه داشـت کـه نبايد زياد دستکاری کرد. همچنين مي توان از آزمايش خـون جهـت انـدازهگيـری BUN و کراتين خون استفاده نمود. همچنين آزمـايش ادرار و بررسی ميزان پروتئين آن ميتواند به امر تشخيص آمـك آند. علائم بالينی سنگهای ادراری: اين علائم عبارتند از هماچوری، هيدرونفروز، تکـرار ادرار، ديزوريـا (درد در هنگـام ادرار)، دل درد و در دام نر خروج مرتب پنيس از غلاف آن. در گاوها سنگ بيشتر در يـوريترا(در خـم سـيکموئيد) گير ميافتد.