زرده زخم عبارت است از يکـسری طاولهـای کوچـک بـا ديواره نازک که اطراف آن را منطقه قرمز رنگـی احاطـه ميکند. امکان دارد که داخل آن چرکی باشد و بعد ممکن است که اين طاولها بترکند و دلمـه اي روی آهنـا را بپوشـاند. عامــل ايــن عارضــه در دامهــا معمــولا اســتافيلاکوکها ميباشند. اين باکتريها از طريق خراشهای پوسـتی وارد شـده و ايجاد طاول ميکنند کـه اگـر پـاره شـوند باعـث بـروز جراحات ديگری در محلهای مجاور ميشوند و بـه راحتـی از دامی به دام ديگر منتقل ميگردند. اين عارضه بيشتر در نواحی کم موی بدن مثل پـستاهنا اتفاق ميافتد و جراحات ايجاد شده، معمولا بـه انـدازه 6-3 ميلی متر هـستند کـه هـيچ تمـايلی بـه ادغـام شـدن ندارند. در اين عارضـه خـارش و تحريـک وجـود نـدارد و در ابتدای بروز بيماری يک هاله قرمز رنگ در اطراف طـاول وجود دارد. طاولها به زودی پاره ميشوند و آهنايی که پـاره نمـی- شوند چرکی شده و سپس پاره ميشـوند کـه در ايـن حالـت دلمه زردرنگی روی آهنا را مي پوشاند. آلودگی فوليکولهای مـو معمـولا وجـود دارد و باعـث ايجاد جوش و جراحات عميق و وسيع تری در پوست ميشود. معمولا در عرض يک هفته اين عوارض بهبـود مـييابنـد ولی گاهی در اثـر ايجـاد جراحـات جديـد چنـدين هفتـه بهبودی طول ميکشد. اين عارضه را ميبايست بـا آبلـه گـاوی کـه نـوک پستاهنا را درگيـر ميکنـد و همچنـين آبلـه کـاذب گـاوی تفريق داد. در آبله گاوی کاذب (که به راحتی به انسان منتقـل ميشود)، جراحات ايجاد شده کوچکتر اسـت و تمايـل شـديدی به ادغام شدن دارنـد و در ناحيـه درگيـر تحريـک شـديد وجود دارد.

درمان: استراتژی درمان در دامها عمدتا به صورت موضعی است و هدف اصلی جلوگيری از انتشار بيشتر جراحات ميباشد. معمولا نواحی درگيـر را بـا محلولهـای ضـد ميکروبـی دوبار در روز شستشو ميدهند. همچنـين ميتـوان در کنـار درماهنای موضعی از آنتی بيوتيکهـای وسـيع الطيـف بـه صورت تزريقی نيز استفاده کرد.