اگزما عبـارت اسـت از واکـنش سـلولهای اپيـدرم در مقابل موادی که نسبت به آن حساس هستند. مواد آلرژن به صورت خارجی اثر ميکنند که عمـدتا روی پوست است و يا به صورت داخلی و از طريق خـون دام را مبتلا ميکنند. از مواد آلرژن خارجی ميتوان به انگلها و برخی از مواد ضد فوليکولی و از مواد آلرژن داخلی ميتـوان بـه انگلـهای داخلـی و يـا آمينـهای توليـد شـده در روده اشاره نمود. کثيف بودن سطح پوست بدن و تعريـق مـداوم از جملـه عوامل مستعد کننده دام به اگزما است. در ابتدا محل قرمز رنگ مـيشـود و بعـد از آن خيـز داخل سلولی و بين سلولی بوجود ميآيد که جراحات ويـژه اگزما تحت عنوان Spongiosis به وجود ميآيد. در مرحله ابتـدای اگزمـا، طاولهـای کـوچکی ايجـاد ميشود، بعد از آن پاره ميشوند و باعث نشت سـروما روی پوست ميشود و دلمه توليد ميگردد. برخی موارد بدون اينکه طاولی ايجاد شود سروما از ناحيه درگير خارج ميشود که اين مورد منجر به التـهاب مزمن در پوست ميشود که در هنايـت باعـث پـاراکراتوز و يا تاکی درمی در ناحيه مـيشـود. بـه طـور کلـی بـروز اگزما در دامهای بزرگ نادر است. درماتيت عبارت است از تورم اپی درم و درم کـه در اثر حساسيت بـه نـور، سـوختگی، تمـاس پوسـت بـا مـواد شيميايی بروز می کند و بسته بـه نـوع عامـل آن، ايـن بيماری به 5 فرم حاد ـ مزمن ـ اولـسراتيو ـ ترشـحی و قانقاريايی تقسيم ميشود. در تمامی حالات پوست ناحيه مبتلا ضخيم ميشـود و درد و خـارش نيـز وجـود دارد و در نـواحی سـفيدرنگ بـدن، قرمزی پوست مشخص است.

تشخيص تفريقی: به طور کلی تشخيص اگزما از درماتيت بـسيار مـشکل است. در اگزما سير بيماری مرتب و منظم است.

درمان: می بايست عامل اوليه تحت درمان قرار گيـرد و بـستر حيوان تغيير کند و در فرمهای حاد از داروهای مـسکن و ضد خارش و کورتوهنا و آنتی هيستامينها و داروهـای ضـد قارچی استفاده شود