داویس و براون براي اولین بار پیشنهاد کردند که احتمالاً بین ترانس –اکتادسنوئیک اسید و افت چربی شیر ارتباط اکتادسنوئیک اسیدها در چربی شیر در طول افت آن نشان دهندهي بیوهیدروژناسیون ناقص در شکمبه است. بررسیهاي بعدي با دقت بیشتري به شرح نظریه اسید چرب ترانس پرداختند و نشان دادند که افزایش میزان ترانس 1:18 در چربی شیر، در طیف وسیعی از جیره هاي مرتبط با افت چربی شیر میباشد. به هر حال یک مقاله منتشر شده مشخص کرد، که اغلب تناقضاتی مشاهده میشود. مطالعات سلنر و اسکولتز و کالسچر و همکاران نمونه هایی را مشخص کرد که جیره هاي دستکاري شده منجر به افزایش قابل توجهی در میزان ترانس 1:18 چربی شیر شده اما این درحالی است که هیچ کاهشی در تولید چربی شیر دیده نشد.ترانس – 11 1:18 ،یک حد واسط در بیوهیدروژناسیون اسید لینولئیک و اسید لینولنیک (شکل 2 (میباشد. همچنین ترانس- 11 1:18 یک اسید اکتادسنوئیک ترانس مهم موجود در چربی شیر است و به طور کلی فرض شد که افزایش وقوع افت چربی شیر با این ایزومر در ارتباط است. به هر صورت، طیفی از ایزومرهاي موضعی ترانس 1:18 در شکمبه تولید شده و سپس از طریق رودهي کوچک جذب و به چربی شیر وارد میشوند. تنها مطالعاتی که اثر ایزومرهاي خالص ترانس1:18 را روي نرخ سنتز چربی شیر آزمایش کردند، هیچ اثراتی را با مشاهده 18:1 12- ترانس و 11- ترانس مخلوط 25 g / d تزریق یا 18:1 9 – ترانس 25 g / d شیردانی تزریق نکردند