جفت راه ارتباطی مادر و جنین است تا جنین بتواند مواد غذایی و اکسیژن مورد نیاز خود را از مادر بگیرد و مواد زایدو دی اکسید کربن را به خون مادر بفرستد. اما پس از زایش دیگر نیازی به این اندام نیست و جفت باید بسرعت ازرحم خارج شود. جفتماندگی به سلامت گاوهای شیری آسیب میرساند و بازده تولیدمثل آنها را کاهش میدهد. دراغلب گاوها بفاصله 6 ساعت پس از زایش جفت از رحم خارج میشود. اما، چنانچه بفاصله 8 تا 12 ساعت پس از زایشجفت خارج نشود، جفتماندگی اتفاق افتاده است. برخی متخصصان نیز خارج نشدن جفت بفاصله 12 تا 24 ساعتپس از زایش را جفتماندگی میدانند. جفتماندگی در گاوهای شیری آثار زیانباری دارد که مهمترین آنها عبارتند از:تاخیر در برگشت رحم افزایشزمان رسیدن به اولین تلقیح افزایشدفعات تلقیح بازای آبستنی کاهش نرخ آبستنی و افزایشروزهای بازجفتماندگی توان گلبولهای سفید برای از بین بردن باکتریها را کاهش میدهد. بنابراین جفتماندگی با بروزاندومتریت، متریت و ورم پستان نیز ارتباط دارد و این ناهنجاریها موجب کاهش بازده تولیدمثل گله میشوند. نتایجیک متاآنالیز در سال 2000 نشان داد که در صورت بروز جفتماندگی، فاصله زایش تا اولین تلقیح 2 تا 3 روز بیشترمیشود و نرخ گیرایی در اولین تلقیح 4 تا 10 درصد کاهش مییابد که نتیجه آن افزایش روزهای باز به مدت 6 تا 12روز است. در این مقاله تلاش شده است که بطور خلاصه فیزیولوژی جدا شدن جفت از رحم، فاکتورهای موثر بر جفت-ماندگی و راهکارهای عملی پیشگیری و رفع این مشکل مورد بررسی قرار گیرد

پيشرفت هاى اخير در علم ژنوميك، امكان توجه ويژه به عملكرد بخش هاى مختلف ژنوم گاو ها و بررسى ارتباط موجود بين تنوع در و تفاوت هاى موجود در سازگارى، سلامت، بارورى DNA توالى هاى
و عملكرد گاوهاى شيرى را فراهم كرده است. انتخاب ژنتيكى به انتخاب ژنومى تغيير يافته است و اصطلاحاتى مانند پلى مورفيسم تك و هاپلوتايپ (Imputation) انتساب ژنوتيپى ،(SNP) نوكلئوتيدى
به بخشى از واژگان روزمره تبديل شده اند. بسيارى از كشورهاى پيشرو درزمينهٴ صنعت گاو شيرى، جمعيت هاى مرجع بزرگى از گاوهاى نر و ماده داراى اطلاعات فنوتيپى مختلف 3)، متوسط ( 50 K– كه با استفاده از تراشه هاى با تراكم پايين ( 3 هزار 700 ) تعيين ژنوتيپ گرديده اند K– 50 ) و يا تراكم بالا ( 777 هزار K– هزار را سازمان دهى كرده اند. اطلاعات حاصل از اين جمعيت هاى مرجع DNA مى توانند براى شناسايى ارتباط بين تفاوت هاى موجود در توالى در جايگاه هاى مختلف ژنوم و عملكرد دام ها و يا نتاج آن ها براى صفاتى نظير توليد شير، عمق پستان و يا بارورى گاو ها مورد استفاده قرار گيرند.
هاپايه و اساس پيش بينى SNP اين اثرات تخمين زده شده براى ارزش ارثى ژنوميك گاو ها را تشكيل مى دهند. با استفاده از اين اثرات و اطلاعات حاصل از توالى يابى ژنوم گاوهاى نر و تليسه هاى جوان كه به واسطه سن كم فاقد اطلاعات فنوتيپى هستند، مى توان ارزش ارثىصفات اقتصادى اين دام ها را پيش بينى نمود. امروزه انتخاب ژنوميك شكل رايج برنامه هاى اصلاح نژادى دام ها مى باشد و اين امر سرعت پيشرفت ژنتيكى نژادهاى تحت انتخاب را بسيار بيشتر خواهد كرد. از آنجايى كه انتخاب ژنتيكى مسير خود را به انتخاب ژنومى تغيير داده است، محققين، دامداران و فعالان بخش صنعت دامپرورى مجبور به بازنگرى راه هايى براى استفاده و تفسير اطلاعات حاصل از انتخاب كه براى حيوانات (PTA) ژنوميك شده اند. قابليت انتقال پيش بينى شده بالغ داراى ركورد توليد شير دوره هاى شيردهى مختلف و يا دامهاى نر داراى فرزندان تحت ركورد گزارش مى گرديد، جاى خود را به داده است كه مى تواند براى (GPTA) قابليت انتقال پيش بينى ژنوميك يك گوساله تازه بدنيا آمده نيز برآورد گردد. همخونى برآورد شده از ركوردهاى شجره اى جاى خود را به ميزان هموزيگوسيتى در ژنوم داده اندازه گيرى شود. متخصصين اصلاح نژاد DNA كه مى تواند از يك نمونه كه قبلاً پيوسته به دنبال جمع آورى ركورد ها جهت پيش بينى ارزش ارثى گاوهاى نر بودند، امروزه در حال جمع آورى نمونه مو از گاو ها جهت توالى يابى ژنوم آن ها هستند. يكى ديگر از مسائل مهم ديگرى كه امروزه با آن مواجه هستيم
يافتن راهكارهايى جهت استفاده در نظر گرفتن برخى ژن ها و قطعات كروموزومى خاص كه تأثير بسزايى بر صفات اقتصادى دام ها دارند دربرنامه-هاى اصلاح نژادى مى باشد.