یونوفورها آنتی بیوتیکهاي پلی اتري هستند که توسط قارچ هاي کتینومیست تولید می شوند (عمدتا استرپتومایسس) که در واقع ناشی از تخمیر می باشند. جهت درمان مناسب نبوده و لی براي پیشگیري داروهاي مناسبی هستند. بیشترین اثر شان روي اسپوروزوآیت و مروزوآیت ها می باشدو تا  حدي روي شیزونتها هم موثرند. یونوفورها از ایندکس درمانی کمی برخوردار هستند و اگر میزان 
مصرف آنها بیش از 50 % حد توصیه شده باشد ، قطعا باعث ایجاد مسمومیتمی شوند. با افزایش سن میزان جذب آنها بیشتر می شود در نتیجه حساسیت نسبتبه آنها نیز افزایش می یابد. وارد سیتوپلاسم اسپوروزوآیتمی کنند که ورود بیشاز حد کاتیون ها باعث از کار افتادن یا اختلال در پمپ سدیم – پتاسیم شده و این اختلا منجربه افزایشورود یون کلر به داخل اسپوروزوآیتمی شود که دو پیامد دارد :-1 از طرفی فشار اسمزي در داخل اسپوروزوآیتزیاد می شود که این امر منجربه تورم اندامکهاي داخلی اسپوروزوآیت از جمله میتوکندري و از ATP کارافتادن آن می شود در نتیجه دیگر هیدرولیز در انگل صورت نگرفته و این امر باعثمرگانگل می شود. -2 از طرفدیگر افزایشورود یون کلر باعثفعالیتبیشتر پمپسدیم- ATP پتاسیم و در نتیجه مصرف انرژي یا بیشتر توسط انگل می شود که منتج به روند تولید انرژي از راه گلیکولیز و در نتیجه افزایشتولید لاکتات در انگل می شود که این مسئله در نهایتباعثمرگانگل می شود.یونوفورها اسیدهاي ضعیفی هستند که در شرایط بازي پایدار بوده و در  شرایطاسیدي هیدرولیز می شوند. مصرف یونوفورها در مرغ هاي تخمگذار به علت ورود آنها به داخل تخم  مرغ ممنوع است. در مورد یونوفورها مقاومت دارویی گزارش شده ولی از نظر فیلدي اهمیتچندانی ندارد.
از یونوفورها نبایستی همراه با آنتی کوکسیدیالهاي دیگر استفاده کرد.