دامی که وضعيت مساعد داشته باشد، یا دچار بيماری قابل درمان باشد یا درمان آن از لحاظ مقررات مملکتی یا بهداشت انسان، اشکال نداشته باشد و صرفه اقتصادی و امکانات مناسب موجود باشد، مورد درمان قرار می گيرد. درمان در حقيقت اداره و مراقبت از بيمار و مبارزه با بيماری و اختلال می باشد

١- درمان اختصاصی يا اتيولوژيک
در این حالت، اقدامات درمانی عليه علت دقيق بيماری انجام می شود. به طور مثال اگر علت ایجاد بيماری باکتری انجام ( Streptomycin ) استرپتومایسين ( Drug of choice ) باشد، درمان با داروی انتخابی ( Leptospira ) لپتوسپيرا خواهد شد. گاهی نيز به علت کمبود امکانات پاراکلينيکی ( آزمایشگاه و ...) علت بروز بيماری، چند عامل تشخيص داده می شود و ( Babesia ) درمان با دقت کمتر و با مصرف و تنوع بيشتر دارو، همراه خواهد بود. مثلاً اگر علت بيماری لپتوسپيرا یا بابزیا تشخيص داده شود و نتوان آنها را تفریق کرد، ناچار درمان شامل برخورد با دو عامل می باشد.

٢- درمان علامتی
در این حالت، بيماری برای کلينيسين ناشناخته یا پيچيده می شود و یا با توجه به شرایط زمانی و مکانی، بيماری قابل تشخيص نيست. در این جا متناسب با نشانه های بيماری، برخورد لازم صورت می گيرد. به طور مثال در دامی که مبتلا به اسهال می باشد، اگر علت تشخيص داده نشد، دامپزشک مجبور است روش های مهم برخورد و درمان سندرم اسهال را در پيش گيرد و از این لحاظ، ممکن است فهرست مفصلی از داروهای گوناگون، نسخه وی را تشکيل دهد

٣- درمان نگهدارنده يا تسکينی
این نوع درمان، برای مواردی است که علت تشخيص داده شده، ولی تا شروع درمان، بيماری اثر خود را به جا گذاشته است. در این حالت یا دامدار به دلایل عاطفی اصرار فراوانی برای درمان دارد یا اینکه می توان برای حفظ منافع دامدار، دام را تا مدتیزنده نگه داشت و بعد از آن، دام را به کشتارگاه فرستاد. مثلاً در مسموميت مزمن با فلوئور که دندان های گوسفند شکننده شده و به آسانی خرد می شوند، از یک طرف مواد سمی را دور کرده و داروی لازم را تجویز می کنيم و از طرف دیگر غذای نرم در اختيار بره می گذاریم، تا بعد از پروار شدن کشتار شود.

۴- درمان حمايتی
این نوع درمان،عمدتاً شامل داروهای تقویت کننده می باشد که برای کمک به بهبود وضعيت دام تجویز می گردند. گفته می شود، که اولاً Mono-pharmacy approach اگر دامپزشک برای درمان فقط از یک قلم دارو استفاده کند، به آن هزینه ای ک برای دامدار دارد و ثانياً، اثر درمانی فقط به داروی مصرف شده، منتسب می گردد. به طور مثال در گاوی که تازه دام بهبود یافته و از جای خود ،( CBG ) زایمان کرده و زمين گير است، اگر بعد از تجویز مقدار توصيه شده بروگلوکونات کلسيم انجام شده را، می توان تائيدی مثبت به تشخيص بالينی بيماری هيپوکلسمی ( Response to treatment ) برخيزد، پاسخ به درمان
دانست. ( Milk fever – زایمانی ( تب شير انجام پذیرفته است. در این حالت نمی توان بهبود Poly-pharmacy approach ، اگر چند قلم داروی اصلی در نسخه باشد دام را با اطمينان به یک دارو نسبت داد. البته اگر یک داروی اصلی و چند داروی فرعی استفاده شده باشد، چند درمانی انجام نشده است.