دامی که وضعيت مساعد داشته باشد، یا دچار بيماری قابل درمان باشد یا درمان آن از لحاظ مقررات مملکتی یا بهداشت انسان، اشکال نداشته باشد و صرفه اقتصادی و امکانات مناسب موجود باشد، مورد درمان قرار می گيرد. درمان در حقيقت اداره و مراقبت از بيمار و مبارزه با بيماری و اختلال می باشد

١- درمان اختصاصی يا اتيولوژيک
در این حالت، اقدامات درمانی عليه علت دقيق بيماری انجام می شود. به طور مثال اگر علت ایجاد بيماری باکتری انجام ( Streptomycin ) استرپتومایسين ( Drug of choice ) باشد، درمان با داروی انتخابی ( Leptospira ) لپتوسپيرا خواهد شد. گاهی نيز به علت کمبود امکانات پاراکلينيکی ( آزمایشگاه و ...) علت بروز بيماری، چند عامل تشخيص داده می شود و ( Babesia ) درمان با دقت کمتر و با مصرف و تنوع بيشتر دارو، همراه خواهد بود. مثلاً اگر علت بيماری لپتوسپيرا یا بابزیا تشخيص داده شود و نتوان آنها را تفریق کرد، ناچار درمان شامل برخورد با دو عامل می باشد.

٢- درمان علامتی
در این حالت، بيماری برای کلينيسين ناشناخته یا پيچيده می شود و یا با توجه به شرایط زمانی و مکانی، بيماری قابل تشخيص نيست. در این جا متناسب با نشانه های بيماری، برخورد لازم صورت می گيرد. به طور مثال در دامی که مبتلا به اسهال می باشد، اگر علت تشخيص داده نشد، دامپزشک مجبور است روش های مهم برخورد و درمان سندرم اسهال را در پيش گيرد و از این لحاظ، ممکن است فهرست مفصلی از داروهای گوناگون، نسخه وی را تشکيل دهد

٣- درمان نگهدارنده يا تسکينی
این نوع درمان، برای مواردی است که علت تشخيص داده شده، ولی تا شروع درمان، بيماری اثر خود را به جا گذاشته است. در این حالت یا دامدار به دلایل عاطفی اصرار فراوانی برای درمان دارد یا اینکه می توان برای حفظ منافع دامدار، دام را تا مدتیزنده نگه داشت و بعد از آن، دام را به کشتارگاه فرستاد. مثلاً در مسموميت مزمن با فلوئور که دندان های گوسفند شکننده شده و به آسانی خرد می شوند، از یک طرف مواد سمی را دور کرده و داروی لازم را تجویز می کنيم و از طرف دیگر غذای نرم در اختيار بره می گذاریم، تا بعد از پروار شدن کشتار شود.

۴- درمان حمايتی
این نوع درمان،عمدتاً شامل داروهای تقویت کننده می باشد که برای کمک به بهبود وضعيت دام تجویز می گردند. گفته می شود، که اولاً Mono-pharmacy approach اگر دامپزشک برای درمان فقط از یک قلم دارو استفاده کند، به آن هزینه ای ک برای دامدار دارد و ثانياً، اثر درمانی فقط به داروی مصرف شده، منتسب می گردد. به طور مثال در گاوی که تازه دام بهبود یافته و از جای خود ،( CBG ) زایمان کرده و زمين گير است، اگر بعد از تجویز مقدار توصيه شده بروگلوکونات کلسيم انجام شده را، می توان تائيدی مثبت به تشخيص بالينی بيماری هيپوکلسمی ( Response to treatment ) برخيزد، پاسخ به درمان
دانست. ( Milk fever – زایمانی ( تب شير انجام پذیرفته است. در این حالت نمی توان بهبود Poly-pharmacy approach ، اگر چند قلم داروی اصلی در نسخه باشد دام را با اطمينان به یک دارو نسبت داد. البته اگر یک داروی اصلی و چند داروی فرعی استفاده شده باشد، چند درمانی انجام نشده است.

آنتاسید                                                      اندیکاسیون                                              دوز بزرگسالان                                                           دوز اطفال

آلومینیوم هیدروکساید                                  آنتی اسید                                                600 تا 1200 میلی گرم بین یا بعد

                                                             هایپرفسفاتمی                                            300 تا 600 میلی گرم سه بار در روز با غذا            50 تا 150 میلیگرم/کیلوگرم در روز – در دوزهاي منقسم

آلومینیوم ام جی                                          آنتی اسید                                              به آلومینیوم هیدروکساید رجوع کنید ب                   به آلومینیوم هیدروکساید رجوع کنید

                                                            هایپرفسفاتمی                                           به آلومینیوم هیدروکساید رجوع کنید                       به آلومینیوم هیدروکساید رجوع کنید

آلومینیوم ام جی اس                                      آنتی اسید و ضد نفخ                                 10 تا 20 میلی لیتر از شربت یا 2 تا 4 قرص، 4 تا 6 بار در روز بین یا بعد غذا و هنگام خواب

منیزیم هیدروکساید                                      ملین                                        60 میلی لیتر 1 بار در روز هنگام خواب یا در دوزهاي منقسم    زیر2 سال: توصیه نمیشود 2تا5 سال : 5 تا 15 میلی

آنتی اسید                                         5 تا 15 میلی لیتر بین یا بعد غذا تا 4 بار در روز ز                                                                یر 12 سال توصیه نمیشود. 12 سال به بالا نظیر بزرگسالان

مکمل غذائی                                  10 تا 25 میلی لیتر یک بار در روز هنگام خواب یا در دوزهاي منقسم                                                    12 سال به به بالا نظیر بزرگسالان

منیزیم اکسید                                               مکمل غذائی                                         400 تا 800 میلی گرم در روز                                        تنظیم بر حسب RDA

منیزیم آنتی اسید                                                1 تا 2 قرص در روز بین یا بعد غذا                            زیر 12 سال توصیه نمیشود 12 سال به بالا نظیر بزرگسالان جلوگیري از تشکیل مجدد سنگهاي کلسیم اگزالات کلیوي – به همراه پیریدوکسین (اندیکاسیون غیر برچسبی) 0 میلی گرم منیزیم اکساید و 25 میلی گرم پیریدوکسین در روز

سندروم دیسترس تنفسی (RDS (که با نام بیماري غشاء هیالین نیز شناخته می شود، مهم ترین مشکل تنفسی نوزادان علی الخصوص نوزادان نارس می باشد. ریه هاي نوزادان نارس دچار کمبود سورفکتانت هاي ریوي می باشند که بطور طبیعی دیواره آلوئولها و مجاري هوائی انتهائی را پوشانده است. سورفکتانت طبیعی ریه مخلوطی از لیپیدها و پروتئینهاي مختلف هستند که با کاهش کشش سطحی سبب تسهیل انتقال اکسیژن می شود. در این نوزادان، استفاده اینتراتراکیال از سورفکتانت هاي اگزوژن سبب کاهش مرگ ناشی از RDS می شود. سورفکتانت هاي تنفسی موجود، منشاء طبیعی داشته و از لاواژ ریه هاي حیوانات (گاو و خوك) بدست می آیند و بعد از تخلیص بکار می روند. سورفکتانت هاي سنتتیک به منظور استفاده هاي بالینی کاربردي ندارند و تنها در برخی فرآورده ها(Beractant (بعنوان ادجوانت به سورفکتانت هاي طبیعی افزوده می شوند

عبارت است از درمانهای دارویی که بر علیه کلیهعوامل خارجی موجود در بدن بیمار از قبیل عفونتهای ناشی از باکتریها، ویروسها،انگلها، قارچها و سلولهای سرطانی انجام میشود.
› مصرف داروهای شیمی درمانی به عنوان داروهایی که دارای سمیت هستند هموارهدارای عوارض جانی بوده که طیف این عوارض از تاثیرات کم تا تهدید حیاتموجود متفاوت است و همواره این سمیتها باید به عنوان یکی از نکات کلیدی دردرمانهای استفاده شده مورد عرضیابی و توجه قرار گیرد.› استفاده از داروهای شیمی درمانی بدون در نظر گرفتن اصول کلی درمانی از قبیلنحوه دریافت و تجویز دارو، شرایط حیاتی بیمار مانند خونرسانی بافتهای درگیر و یامدت درمان صورت گرفته میتواند درمانی بدون تاثیر یا مضر را در پی داشته باشد