مرده زايي به عنوان مرگ گوساله اندکی قبل از زايش، در حين زايش يا ظرف مدت 24 تا 48 ساعت پس از زايش تعريف می شود. دليل اصلی مرگ گوساله در طی اين فاصله زمانی ناشناخته است. هدف از اين تحقيق بررسی عوامل موثر بر مرده زايي و نيز برآورد برخی از فراسنجه هاي ژنتيكي آن در گاوهاي شيري هلشتاين ايران مي باشد. داده های زايش های اول و دوم که از سال 1376 تا 1385 جمع آوری شده بود به صورت جداگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت و از مدل آستانه ای نيز جهت تجزيه و تحليل داده های هر زايش استفاده شد. تأثير عواملی نظير ميزان شیر 2x ،سن در زمان زايش، اثر گله - سال- فصل زايش و نيز جنس گوساله بر نرخ مرده زايي معني دار بود. گوساله هاي نر به طور معني داري نرخ مرده زايي بيشتري نسبت به گوساله هاي ماده نشان دادند. وراثت پذيري مرده زايي نيز در دام هاي زايش اول 025/0 و دام هاي زايش 01/0 برآورد گرديد. پس از کالسه بندی دام های زايش اول و دوم بر اساس سطح توليد شير و سن در زمان زايش مالحظه گرديد که نرخ مرده زايي در دام هاي جوان تر و نيز دام هايي با توان توليد شير باالتر بيشتر است

از دست رفتن آبستنی (loss Pregnancy (در میش اگر قبل از روز 12 آبستنی در فصل تولید مثلی صورت گیرد، آن میش می تواند دومرتبه فحل شده و آبستن شود. در غیر این صورت، و اگر از دست رفتن آبستنی در روزهاي بعد از آن وقوع یابد یک یا چند حالت زیر براي دام به وجود می آید:

 برگشت به فحلی

 عدم بره زایی و زایمان، در حالیکه هیچ گونه علائم بالینی دال بر سقط جنین وجود ندارد

 وجود ترشحات خونابه اي از واژن، در حالیکه هیچ جنین یا جفت دفع شده اي مشاهده نشده است

 وقوع سقط جنینی که جنین یا جفت دفع شده مشاهده و مشخص شده اند

 مرده زایی یا تولد نوزاد ضعیف بعد از 142 روزگی آبستنی

این بیماری در اواخر آبستنی و بالفاصله پس از زایمان رخ می دهد و سبب تلفات سنگینی در دامداری می شود.درانگلستان حدود 9 %از میش های بالغ آنتی بادی برعلیه interogans.L سروواریته ی Hardjo دارند. معموالً این عفونت طی دو مرحلۀ زمانی رخ می دهد که گوسفندان از نظر ایمونولوژی ضعیف اند که این زمان یکی در میش هایی می باشد که دوهفته به زایمانشان مانده و دیگری در بره هایی که در هفتۀ اول زندگی شان هستند.

اپیدمیولوژی و روش انتقال : بیماری معموالً در گله هایی که در مناطق کوهپایه ای و مرتفع نگهداری می شوند، دیده نمی شود ولی معموالً زمانی رخ می دهد که گله ها را به مناطق پایین تر و متراکم تر و در سیستم های بسته نگهداری کنند.تلفات تولید مثلی طی اولین فصل بره زایی رخ داده و میزان یکنواختی در سالهای بعدی ندارد. هنوز در مورد اینکه گوسفندان برای آلوده شدن نیاز به منبع عفونی که از گاوهای آلوده به وجود آمده باشد داشته باشند جای شک و تردید است.به هرحال در کنترل بیماری به حداقل رساندن ارتباط بین این دو گونه باید انجام شود.

نشانه های بالینی : در میش های بالغ تلفات تولید مثلی شامل سقط جنین در آخر آبستنی ، مرده زایی و تولد بره های ضعیف می باشد.

تشخیص لپتوسپیروز: در موارد سقط جنین، تشخیص براساس جداسازی عامل از جنین های سقط شده و یا جفت بوده و می توان از تکنیک FA( آنتی بادیهای درخشان( برای تشخیص استفاده کرد.

کنترل: واکسیناسیون با 1/4 دُز واکسن گاوی )لپتوسپیرا هارجو( قبل از قوچ اندازی و با تکرار 1 الی 4 هفته انجام می شود.زمانی که طوفان سقط در گله مشاهده می شود می توان میش های آبستن باقی مانده را با دی هیدرواسترپتومایسین و به میزان 12 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، درمان کرد. )عالیم لپتوسپیروز در گاو خون شاشی است که ممکن است کمبود فسفر بعد از زایمان نیز خون شاشی بدهد.(