داروهای سستودها یا کرم های نواری، داروهایی هستند که یا باعث مرگ کامل انگل می شوند و یا باعث اختالل در توانایی انگل در حفظ موقعیت خودش می شود و در نتیجه دفع انگل تسهیل می شود. البته این انگل در ساختار خود بخشی به نام اسکولکس در قسمت سر دارند و خودش به تنهایی توانایی این را دارد که کل انگل را تولید کند و اگر انگل از بین برود ولی این بخش سالم باشد ، میتواند دوباره کل انگل را ایجاد کند؛ بنابراین درمان موفق زمانی است که انگل به طور کامل از بین برود. در گذشته از ترکیباتی مثل سرب و یا قلع استفاده می کردند که پوششی دور انگل ایجاد می کرد و باعث می شد که میزبان بتواند این انگل ها را هضم کند و آن را از بین ببرد که البته این ترکیبات منسوخ شده اند اما داروهایی که به طریق شیمیایی سنتز شده و برای درمان سستودها مورد استفاده قرار می گیرند، تنوع نسبتا زیادی دارند که عبارتند از : 1 )برومیدین که دارویی است که محل اثر آن پوشش خارجی انگل است به طوری که این پوشش را تخریب می کند در نتیجه جذب گلوکز توسط انگل به خوبی انجام نمی شود و در نتیجه کمبود انرژی پیدا می کند و نهایتا منجر به مرگ انگل می شود و در حیواناتی مثل سگ و گربه برای از بین بردن کرم های نواری دستگاه گوارش استفاده می شود. در نشخوارکنندگان کوچک مثل گوسفند و بز یک بیماری به نام کمر باریکی وجود دارد که انگل مونیزیا باعث کاهش اشتها و در نتیجه کاهش جذب مواد غذایی و عارضه ی الغری مفرط می شود. این آلودگی عارضه ای برای پرواربندی حیوانات می باشد. البته قبل از استفاده از داروی برومیدین چند ساعت )3 الی 4 ساعت( گرسنگی به دام باید داده شود تا اثر دارو بهتر ظاهر شود. 2 )داروی نیکلوزامید که جزء داروهای ضد سستود می باشد و در فسفریاسیون اکسیداتیو انگل اختالل ایجاد می کند و انگل با کمبود انرژی و تجمع اسید الکتیک در بدن مواجه می شود که نهایتا منجر به مرگ انگل می شود. این دارو غالبا به شکل بلوس خوراکی در نشخوارکنندگان کوچک در عارضه ی کمر باریکی استفاده می شود در این مورد هم گرسنگی حدود 15 الی 12 ساعت باید رعایت شود. 3 )دی کلروفن : مشابه آن داروی هگزاکلروفن می باشد که به نظر می رسد این دو دارو از لحاظ مکانیسمی شبیه نیکلوزامید باشند و بیشتر در سگ و گربه استفاده می شوند و عالوه بر اثر ضد سستود معموال اثر ضد نماتود هم دارند. البته دی کلروفن می تواند عوارضی به صورت کولیک و اسهال و استفراغ ایجاد کند. 4 )پرازیکوانتل : این دارو اثر بسیار عالی و وسیع الطیفی دارد و روی الرو و مراحل بالغ سستودها اثر گذار است و چه در انسان و چه در حیوان، به خصوص در گونه های انگلی شیستوزوما که در انسان ایجاد آلودگی می کنند و به صورت خوراکی جذب خوبی دارد و توزیع آن هم خوب است به خصوص این که می تواند از سد بین خون و مغز هم عبور کند و دارویی است که سریعا در کبد متابولیزه می شود و دفع آن هم عمدتا از طریق صفرا می باشد و مکانیسم آن ورود کلسیم را به داخل بدن انگل افزایش می دهد و این افزایش ورود انقباض انگل ها را افزایش می دهد به طوری که باعث ایجاد تتانی عضالت می شود که به تدریج به فلجی تبدیل می شود و حتی بعد از حدود 15 دقیقه پوشش خارجی انگل متالشی می شود و باعث مرگ انگل می شود. این ترکیب یک داروی عالی برای ریشه کن کردن کیست هیداتیک در انسان است، که نوعی کیست کبدی است. در بز و گوسفند بر علیه مونزیا استفاده می شود و حاشیه ی امنیتی باالیی دارد و اثرات تحریکی و حساسیت کمی دارد و اثرات تراتوژن هم ندارد بنابراین حتی در آبستنی هم محدودیت مصرف ندارد. در توله سگ ها که ممکن است آلودگی انگلی در آن ها اثبات نشده باشد برای پیشگیری استفاده می شود عالوه بر پرازیکوانتل از داروهای دیگری مثل آلبندازول، مبندازول و سایر ترکیبات مشابه می توان علیه مونزیا استفاده کنیم. مبندازول از این گروه در انسان برای درمان کیست هیداتیک استفاده می شود. برای درمان سستودها در اسب عالوه بر مبندازول از دی کلروفن، نیکلوزامید، پرازیکوانتل و پرانتل پاموات هم می توان استفاده کرد.