سولفونيل

اوره ها سولفونيل اوره ها ترش ح انسولين را افزايش داده و موجب اصلاح حالت مقاومت به انسولين مي گردنـد . سولفونيل اوره ها كانالهاي پتاسيمي وابسته به ATP را در سـلول هـاي β لوزالمعـده مهـار مـي كننـد و بنابراين باعث دپلاريزاسيون غشاء اين سلولها و آزادشدن انسولين مي گردند (بخش A را ببينيد). درمان با سولفونيل اوره ها حساسيت بافت به انسولين موجود در جريان خون را از طريق افزايش اتصال آن بـه گيرنده، يا بهبود مكانيسم هاي هدايت پيـام پـس از گيرنـده افـزايش مـي دهـد . همچنيــن ايـن داروهـا كـه 21 گليكوژنوليز كبد را مهار كرده و خروج انسولين از خون توسط كبد را كاهش مي دهند . گلي پيزيـد يك سولفونيل اوره نسل دوم مي باشد، جهت درمان ديابت مليتوس تيپ II در گربه ها كاربرد دارد .گلـي پيزيد متعاقب تجويز خوراكي به خوبي جذب شده و در كبد متابوليزه مي شـــود و با ادرار دفع ميگردد . شايعترين عارضه جانبي آن هيپوگليسمي اسـت . سـاير عـوارض جـان بي آن شـامل اخـتلال در دسـتگاه گوارش و سميت كبدي مي باشد . سولفونيل اوره ها ممكن اسـت سـبب پيـشبرد آميلوئيـدوز لوزالمعـده شوند

مت فرمين

يك داروي بي گوانيدي پايين آورنده قند خون است كه از طريق مهار آزاد شــدن گلوكز از 22 مت فرمين كبد و بازگرداندن حساسيت به انسولين ب افتهاي محيطي عمل مي كند . ايـن دارو هـيچ گونـه تـاثيري بـر آزادسازي انسولين ندارد و بنابراين سبب هيپوگليسمي بعنـوان يـك عارضـه جانبـــــــي، نمــي شـود . عوارض جانبي آن در انسان شامل استفراغ و اسهال است. دارو دست نخورده با ادرار دفع مي شود

تيازوليدين ديون ها

از طريق افزايش حساسيت عضلات اسكلتي و بافـت چربـي نـسبت بـه هورمـون 24 تيازوليدين ديون ها يك داروي نسل اول است كه به دليل واكنش هاي سـ ميت كبـدي 25 انسولين عمل مي كنند . تروگليتازون 26 شديد در انسان از بازار جمـع آوري شـده اسـت . فـرآورده هـاي نـسل دوم نظيـر روزي گليــتازون و 27 پيوگليتازون در حال حاضر در بازار وجود دارند اما مصرف گسترده اي در دامپزشكي ندارند .

اين بيماری میتواند اوليه و يا ثانويه باشد. در نوع اوليه سلولهای بتا پانکراس درگير هـستند و در واقع توليد انسولين کاهش میيابد. در اين فرم بـا تزريق انسولين دام بهبود میيابد. در گاو متعاقب بيماری FMD میتواند ايـن بيمـاری اتفاق بيافتد. در نوع ثانويه سلولهای بتاپانکراس طبيعـی هـستند ولی در برابر تاثير انسولين مقاومـت وجـود دارد. در نتيجه تجويز انسولين باعث بهبودی دام نمیشود. علائم بالينی: آبسه کف سـم ـ لـنگش ـ عطـش شـديد ـ پلـیيورياــ موريختگی موضعی ـ افزايش تعريـق از جملـه علائـم ايـن بيماری میباشند. درمان: در فرم اوليه تزريق انسولين باعث بهبودی دام مـی- شود ولی فرم ثانويه درمان خاصی ندارد.