در سالهاي اخير، بروسلوز در كانونهاي جديدي ايجاد بيماري نموده و در برخي نقاط نيز به صورت بازپديد، مشاهده شده است. بيماريزايي بروسلا تا حد زيادي به ساختمان شيميايي ليپوپلي ساكاريد (LPS (و پروتئينهاي غشاء خارجي (OMPs (آن مربوط ميشود كه با استفاده از مكانيسم هاي مختلف، باعث مهار سيستم ايمني بدن، مي شود. CagA ، يكي از مهمترين پروتئينهاي ايمونوژنيك هليكوباكتر پيلوري است كه ميشود كه ميتوان از آن، جهت + باعث توليد آنتيبادي اختصاصي و تحريك لنفوسيتهاي اختصاصي TCD4 افزايش ايمنيزايي آنتيژنهاي پليساكاريدي و پروتئيني و تحريك ايمني سلولي، استفاده نمود. در حال حاضر، از واكسنهاي زنده ضعيف شده بروسلا، براي برنامه كنترل و ريشهكني بروسلوز، استفاده مي شود، كه داراي عوارض زيادي هستند. واكسنهاي زيرواحد، ميتوانند فاقد مضرات واكسن هاي زنده ضعيف شده باشند، ايمنتر بوده و مي توان در طراحي آنها از آنتيژنهايي استفاده كرد كه با تست هاي تشخيصي بروسلوز، تداخل نداشته باشد. هدف از اجراي اين تحقيق: تعيين ايمني زايي كونژوگه ليپوپلي ساكاريد بروسلا آبورتوس سويه S19 و پروتئين نوتركيب CagA هليكوباكتر پيلوري همراه با پروتئينهاي غشاء خارجي بروسلا آبورتوس در مدل موش BALB/cروش انجام كار: بروسلا آبورتوس را در محيط بروسلا براث كشت انبوه داده و LPS آن را مطابق روش فنل داغ استخراج نموديم. سپس پروتئين نوتركيب CagA را تخليص كرده و با LPS ، كونژوگه كرده و همراه با ‐TN OMPs به مدل موش تزريق شد. در نهايت، پاسخ هاي ايمني، بررسي شد. نتايج: LPS و OMPs قادر به ايجاد عيار بالايي از IgG و γ‐IFN بوده و پس از كونژوگه شدن با rCagA، كليرانس بهتري ايجاد نمودند. نتيجه گيري نهايي: در اين مطالعه مشخص گرديد OMPs‐TN بهترين پاسخ ايمني سلولي و هومورال را القا نمود همچنين همراه نمودن rCagA به آن باعث پاسخ كليرانس مناسبي گرديد.LPS و كونژوگه LPS-rCagA نيز ايمني هومورال را به خوبي تحريك مينمايند.

سابقه و هدف ظهور بيماريهاي زئونوز بر مي گردد به زماني كه انسان جهت تامين ما يحتاج غذايي خود دست به اهلي نمودن حيوانات و نگهـداري وپرورش دام زدو بر اساس يافته ها بيش از 400 نوع بيماري مشترك بين انسان ودام وجود دارد در اين ميان تب مالت جزو يكـي از شايعترين بيماريهاي زئونوز در كشورمان مي باشد و داراي اشكال باليني فراواني است .شهرستان جويبار بعلت داشتن شرايط مناسـب دامپروري ، دامداري وزندگي كشاورزي وارتباط مستقيم با دام هر ساله شاهد بروز بيماري است . اين بيمـاري بـا افـت وخيـز هـاي فراوان در سالهاي اخير يكي از مشكلات شهرسـتان را تشـكيل مـي دهدوتعـداد مـوارد بيمـاري از سـالهاي 84 تـا 89 بـه ترتيـب شامل16،49،16،7،3،6مورد بوده كه طي برسي اطلاعاتي صورت گرفته بيشتر موارد در شش ماهه نخسـت سـال واغلـب در جـنس مذكر وبيشترين راه ابتلاء استفاده از فراورده هاي لبني غير پاستوريزه وغالب بيماران روستايي مي باشندشايعترين علائم در بيمـاران تب ،بي اشتهائي، ميالژي وكاهش وزن مي باشد.آنچه در اين بررسي انجام گرديده مقايسـه عوامـل زمينـه اي و عوامـل فرهنگـي و عوامل ديگر در بروز بيماري در شش سال پياپي در شهرستان جويبار مي باشد. مواد و روش اين مطالعه به صورت يك مطالعه توصيفي بوده ومندرجات از طريق فـرم بررسـي انفـرادي بيمـاري و پرسـش وپاسـخ جمـع آوري گرديده شده است. ] ١٠٧ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) يافته اين بيماري به عنوان يك بيماري آندميك در شهرستان جويبار بوده كه در سال 85 پيك اين بيماري مشاهده شـد وبيمـاري در ساكنين روستارخ داده واغلب مبتلايان دامدار بوده اند استفاده از شير وپنير محلي مهمترين راه انتقال بيمـاري اسـت طـي مـداخلات صورت گرفته وآموزش همگاني سير بيماري يك روند نزولي داشته است. بحث ونتيجه گيري بيشترين گروه سني مبتلا به اين بيماري را گروه سني20-16 سال تشكيل مي دهد، بيشـترين منبـع آلـودگي پنيـر بـوده، بيشـترين فصل شيوع بهار وتابستان مي باشد

بروسلوز يكي از مهترين بيماريهاي عفوني زئونوز است كه به افتخار مطالعات مهم آقاي بروسدرخصوص تب مالت نام آن را بروسلوز ناميده اند . عامل بيماري بطور عمده در بين حيوانات در گردش است ولي انسان به عنوان ميزبان اتفاقي دچار عفونت مي گردد. مهمترين سوش ايجاد كننده بروسلوز در انسان بروسلا ملي تنسيس است كه غالباً از بز و گوسفند جدا مي شود و نيز مي تواند به انسان منتقل گردد . بروسلوز به عنوان يك بيماري هزاره چهره مشهور است و مي تواند با علائم و نشانه هاي بسياري از بيماريهاي عفوني خودنمايي نموده و تشخيص بيماري را مشكل و پزشك رادر تشخيص دچار شك و ترديد نمايد . بروسلوز داراي عوارض زيادي است ، منجمله عوارض استخواني ، مفصلي ،گوارشي ، بي اشتهايي ،هپاتومگالي، عصبي ، قلبي و عروقي ، تنفسي ، ادراري ، جنيني خوني پوستي ، چشمي و ... و مهترين علائم آن شامل تب ، استخوان درد ، بي اشتهايي بدن درد ، كمردرد و بي حالي و... است . مواد وروشها: تعيين وضعيت اپيدميولوژي بروسلوز بر حسب شهري ، روستايي ،سني ، جنسي ، شغلي ... 1 -تعيين ميزان بروز بيماري، درصد افزايش يا كاهش بروسلوز بر حسب سال و شهرستانهاي تابعه دانشگاه 2 -انجام برنامه هاي مداخله اي بر اساس يافته هاي بررسي بروسلوز 3 -تجهيزات لازم وروشهاي آناليز پورتال كشوري روش مطالعه: توصيفي و بر اساس ثبت Data و تجزيه و تحليل آن از طريق پورتال كشوري نتايج: بيشترين موارد بروسلوز روستايي (6.88درصد ) بوده اند . 1 -تفاوت قابل ملاحظه اي از نظر جنسي دربروسلوز وجود نداشت(مردان54درصد) 2 -بيشتر موارد مبتلا به بروسلوز خانه داران (9.37درصد ) بوده اند . 3 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه تماس با دام(4.90درصد ) داشته اند4 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه مصرف لبنيات غيره پاستوريزه ( 3.81( داشته اند . 5 -بيشترين موارد گزارش شده بروسلوز مربوط به فصل بهار وتابستان است(5.66درصد) 6 -بيشترين موارد بروسلوز به ترتيب درافراد خانه دار،كشاورز ودامدار،ومحصلين مشاهده شده است. بحث و نتيجه گيري : باتوجه به نتايج بدست آمده، موارد مداخله اي ذيل پيشنهاد مي گردد. 1 -برنامه ريزي و تدوين برنامه عملياتي بروسلوز بر اساس نتايج بدست آمده از آناليز DATA به منظور كنترل و كاهش موارد بروسلوز 2 -هماهنگي برون بخشي به منظور واكسيناسيون دام ها عليه بروسلوز و ساير اقدامات پيشگيرانه 3 -تقويت نظارت، پايش گزارش دهي يا گزارش گيري برنامه هاي آموزشي بروسلوز درسطح استان 4 -ارتقاءبرنامه هاي آموزشي وتلاش درتهيه شير وفراورده هاي لبني پاستوريزه وهموژنيزه 5 -مداخله ويژه درمناطق روستايي ،برنامه متمركز برآموزش خانه داران،دامداران وكشاورزان ودانش آموزان 6 -رعايت احتياطات حفاظت فردي درهنگام مواجهه با دام ،سقط جنين وترشحات دامي

مقدمه بروسلوز يكي از بيماريهاي شايع قابل انتقال بين انسان و حيوان است كه ازطريق تماس مستقيم با خون جفت و جنين و ترشحات رحمي حيوانات آلوده و از طريق مصرف فرآورده هاي دام آلوده حيواني بطور غير مستقيم به انسان منتقل مي شود بروسلوز باعث خسارات اقتصادي فراوان ارطريق خسارت بر جمعيت دامي به علت سقط جنين ، كاهش منايع غذايي ، از كارافتادگي و هزينه هاي درمان بيماران را سبب مي شود كنترل و پيشگيري بيماري تب مالت به علت چند بخش بودن ومخازن دامي با مشكلات عديد ه اي همراه ميباشد وكنترل آن مشاركت ساير سازمانها راميطلبد. اهداف هدف از اجراي اين بررسي شناخت و ضعيت اپيدميولوژي و سيربروسلوز در جمعيت شهرستان در چند سال اخير مي باشد و برسي گروهاي در معرض ابتلا ميباشد روش تحقيق اين بررسي يك تحقيق گذشته نگر بوده كه براساس اطلاعاتو مدارك موجود و پرونده بيماران شناسايي شده درطول سال 1387 - 1389 كه درمحل مراكز بهداشتي درماني نگهداري مي شود انجام شده است . يافته هاي پژوهش از مطالعــه 188 مــورد بيمــاري بروســلوز نشــان داد كــه از كــل مــوارد بيمــار بروســلوزيس 57مورددرســال 1387و40مــورد در سـال1388و91مـوددر سـال1389 ميباشـند كـه بـروز بيمـاري تـب مالـت در سـه سـال اخيـر بـه ترتيـب48و33و81 در صـدهزاربـود همچنـين 89%مـوارد سـاكن روسـتا و11 %سـاكن شـهر بـوده انـد74%مـواردر نيمـه اول 26 %مـوارد در نيمـه دوم سـال تشـخيص داده شـده اسـت از كـل مـوارد ابـتلاا در شهرسـتان 93 % تمـاس بـا دام و98 %از فـراورده هـاي دامـي اسـتفاده كـرده انــد از نظــر شــغلي خانــه دار 35 %دامــداران 26 %محصــلين 16 %كشــاورزين 10 %كودكــان 4 % و شــغلهاي راننــدگي ، كارمندان ، كارگر، سرباز 1 %را شامل مي شد نتيجه گيري بروز بيماري در جمعيت در حال افزايش ميباشد و درجمعيت روستايي ودامداران بيشتر درمعرض ابتلا ميباشند همچنين بروز بيماري در فصول زايش دامها افزايش مييابدلذا جلب مشاركت وهمكاري دامپزشكي در افزايش پوشش واكسيناسيون دامها وآموزش روستائيان در خصوص راههاي پيشگري از بيماري ميتواند در كاهش بروز بيماري موثر باشد 

قدمه بيماري تب مالت بيماري ناتوان كننده است كه بوسيله انواع بروسلا ايجاد مي شود. عفونت در انسان معمولا بوسيله تماس مستقيم با حيوانات بيمار يا مصرف فراورده هاي آلوده ايجاد مي گردد. علائم بيماري در انسان تب،سردرد،ضعف،تعريق،درد مفاصل،كاهش وزن،افسردگي و درد عمومي مي باشد.اين بيماري مي تواند در كبد،استخوان،طحال و اندامهاي ديگر عفونت چركي ايجاد نمايد. دانشگاه علوم پزشكي استان البرز داراي 5 مركز بهداشت ( مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان) مي باشد كه هرساله تعداد زيادي از افراد بومي و افاغنه در اين مناطق به اين بيماري مبتلا مي شوند. مواد و روشها اطلاعات حاصل از اين بررسي از طريق گروه پيشگيري و مبارزه با بيماريهاي معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز تهيه گرديده است. فرمهاي بررسي انفرادي بيماري در تمام مراكز بهداشت شهرستانها(مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان)، مراكز بهداشتي درماني تابعه،بيمارستان و مطبهاي بخشهاي خصوصي توزيع و آموزشهاي لازم در خصوص شناسايي ،درمان و گزارش بيماري تب مالت داده شد. گزارشهاي ثبت شده در مركز بهداشت شهرستانها جمع آوري شده و به صورت ماهانه به معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز ارسال مي شود. همچنين جزوه آموزشي و تعريف اپيدميولوژيكي بيماري تب مالت توام با آموزش به بهورزان خانه هاي بهداشت تابعه قرار داده شد. پس از معاينه و بررسي بيماران و انجام آزمايشهاي مربوطه فرم بررسي انفرادي تكميل و اطلاعات حاصله از طريق نرم افزارSPSS مورد بررسي و آناليز قرار گرفت. يافته ها در طول سال 1389 تعداد 26 نفر در شهرستانهاي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز مبتلا به بيماري تب مالت شدند كه از اين تعداد 11 نفر(42 (%مرد و 15 نفر (58 (%زن بودند. از نظر مليت،تعداد 21 نفر(81 (%ايراني و 5 نفر(19 (%افغاني بودند. از تعداد كل مبتلايان 46 %در مناطق روستايي ساكن هستند و 54 %در مناطق شهري زندگي مي كنند. از لحاظ درصد مبتلايان در شهرستانهاي مختلف،بالاترين ميزان در شهرستان ساوجبلاغ با 38 %از كل مبتلايان و كمترين ميزان آلودگي در شهرستان طالقان با صفر% از كل مبتلايان گزارش شده است. از نظر فراواني سني ، بيشترين تعداد مربوط به گروه سني 19-10 سال است به طوريكه 7 بيمار(27 (%در اين گروه سني قرار دارند. كمترين تعداد نيز 1 نفر(4 (%در گروه سني 59-50 سال قرار دارند. از لحاظ شغلي بيشترين بيماران را زنان خانه دار(31 %از كل بيماران) تشكيل مي دهند. از كل بيماران 46 %از آنها با حيوانات تماس داشته اند ،54 %هيچ گونه تماسي با حيوانات نداشتند و 69 در صد بيماران شير و فراورده هاي لبني غير پاستوريزه مصرف كرده اند . نتيجه گيري بروز بيماري تقريبا در هر دو جنس يكسان است (در زنان كمي بيشتر است). مناطق شهري به لحاظ مهاجر پذيري شهرستان و اشتغال به كار كارگران شهري در دامداريها بيشتر از مناطق روستايي است. همچنين مصرف فراورده هاي لبني آلوده عامل انتقال بيماري به 96درصد بيماران ميباشد. پيشگيري از بيماري نيازمند برگزاري كلاسهاي آموزشي براي مردم و توجه بيشتر شبكه دامپزشكي به دامداريهاي سنتي مي باشد. زنان خانه دار مهمترين گروه شغلي هستند كه در اين خصوص لازم است آموزشهاي لازم را فرا گيرند. 

تب مالت يك بيماري ميكروبي واگيردار بين انسان و دام است كه از حيوانات به انسان منتقل مي شود.اين بيماري از ساليان قبل به صورت بومي در ايران وجود داشته و هر ساله موجب ابتلاء تعداد زيادي از انسانها و متعاقب آن ناتواني افراد مي گردد همچنين در اثر ابتلا ء دام ها باعث سقط جنين ، كاهش وزن ، كم شدن شير و منع فروش و صادرات دام گشته و صدمات اقتصادي هنگفتي را به دنبال دارد.هدف اين بررسي توصيف بيماري تب مالت در استان است تا بتوان با توجه به تغييراالگوي بيماري اقدامات مداخله اي مناسب پايه گذاري نمود. مواد و روش ها: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي تحليلي گذشته نگر است.دراين مطالعه براساس اطلاعات وفرم بررسي بيماران روند ابتلا به تب مالت طي چند سال 1391-1385 در استان كرمانشاه مورد بررسي قرار گرفت. متغير هاي اين مطالعه عبارتند از: ميزان بروز به ازاي هر صد هزار,جنس,محل سكونت, تعداد موارد ابتلا , داده ها پس از جمع اوري وكنترل اطلاعات با استفاده ازبرنامه نرم افزاري spss اناليز و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بطور متوسط طي 7سال گذشته 7500 نفر بيمارمبتلا به تب مالت شناسايي وگزارش شده است. ميزان بروز بيماري در سال (1385 (5.54%و درسال 1391 به 8.38درصدهزارنفردرسال كاهش يافت بيشترين ميزان بروز بيماري درسال 1385درشهرستان نقربارقم235درصدهزارنفروشهرستان گيلانغرب بابروز 163درصدهزارنفروشهرستان دالاهو بابروز 159درصدهزارنفربود درطول 5سال درشهرستانهاي سنقروگيلانغرب مداخلات آموزشي با توجه به گروههاي هدف وانجام تست كشتارانجام ودرسال 1391 بروز بيماري به ترتيب به 72و98درصدهزارنفركاهش يافت درشهرستان دالاهواقدامات مداخله اي صورت نگرفت ودرسال 1391 ميزانبروز بيماري به 191درصدهزارنفرافزايش يافت . بيش از88درصد موارد تب مالت درمناطق روستايي استان وبقيه درشهرها ساكن بودند .55%بيماران مرد بودند. نتيجه گيري: افزايش ميزان بروز بيماري در بررسي چندساله نشان ميدهد درشهرستانهاي كه اقدامات مداخله اي (آموزش ، حذف دامهاي آلوده ، واكسيناسيون مرتب دامها و....صورت گرفت ميزان بروز بيماري كاهش يافت. لذا لازم است در يك اقدام همه جانبه اين مشكل سلامتي را موردتوجه قرار داد . پيشنهادات : اصلاح شيوه هاي آموزشي باتوجه به سطوح وگروههاي هدف, محو كانونهاي عفونت زا و ايجاد ايمني در دامهاي سالم وانجام تست كشتار در مناطق آلوده 

مقدمه و اهداف بيماري تب مالت يكي از شايع ترين بيماريهاي عفوني مشترك انسان و دام مي باشد و در بسياري از نقاط ايران به صورت آندميك وجود دارد. اين بيماري به وسيله تماس با بافت، خون، ادرار و ترشحات بدن حيوانات آلوده يا خوردن شير خام و فراورده هاي آن منتقل مي شود. بروسلوز صرف نظر از مشكلاتي كه در دام ايجاد مي كند، از نظر اقتصادي مي تواند صدمات زيادي را به جامعه وارد نمايد. اين مطالعه به منظور شناخت وضعيت اپيدميولوژيكي اين بيماري در شهرستان رفسنجان انجام گرديده است. روش و يافته هاي تحقيق اين بررسي توصيفي و در محيط نرم افزاري Excel انجام گرديد. نتايج حاصل از آناليز داده ها نشان مي دهد كه از 32 بيمار مبتلا در سال هاي 1388 و 1389 ،5/40 %زن و 5/59 %مرد بودند. همچنين 54 %از زنان مبتلا روستايي و 46 %شهري ميباشند، در حاليكه اين نسبت در بين مردان مبتلا 63 %روستايي و 37 %شهري ارزيابي شد. از نظر گروه سني 28 %زير 15 سال، 25 %در گروه سني 29-16 سال، 5/37 %در گروه سني 49-30 سال و 3 %بالاي 50 سال مي باشند.از نظر فاكتور شغل 28 %خانه دار، 28 % محصل، 16 %كشاورز – دامدار، 6 %كارگر، 3 %قصاب، 3 %كودك و 16 %ساير مشاغل را داشته اند. در بين مبتلايان به تب مالت 81 %سابقه تماس با دام داشته اند، در حاليكه تنها 19 %از آنها با دام تماس نداشته اند و ميزان استفاده از لبنيات غير پاستوريزه در بين مبتلايان 72 %محاسبه شده است. همچنين ميزان ابتلا در نيمه اول سال 78 %و در نيمه دوم 22 %بوده و ماه خرداد نيز بيشترين ميزان را در بين ماه هاي ديگر به خود اختصاص داده است. اين مطلب ارتباط بيشتر انسان با دام در فصول زايش و لزوم پيگيري بيشتر دنتيجه گيري مقايسه آمار نشان دهنده اين مطلب است كه بروسلوز در شهرستان رفسنجان همانند ساير نقاط كشور در روستا ها بيشتر از مناطق شهري وجود دارد. همچنين از آنجايي كه زنان علاوه بر خانه داري در فعاليت هاي دامداري نيز شركت دارند، لذا بروسلوز در بين زنان نيز همانند مردان شايع مي باشد. استفاده از لبنيات غير پاستوريزه و تماس با دام ها نيز ميزان بالايي داشته كه با توجه به اين مسئله، مي توان لزوم بالا بردن سطح آگاهي عمومي با آموزش رعايت بهداشت فردي شامل استفاده از دستكش، ماسك، توجه ويژه به واكسيناسيون دام ها را از اولويت هاي برنامه كنترل بيماري بروسلوز بيان نمود. همچنين مي توان اين آموزش ها را با اولويت آموزش در بين محصلين و همچنين گروه سني 49-30 سال كه بيشترين شيوع بيماري را به خود اختصاص داده اند، قرار داد. بر اين فصول را بيان مي نمايد

مقدمه و هدف بيماري بروسلوز، يك مشكل بهداشتي عمده در سراسر دنيا و خصوصا ايران است و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از نقاط جهان محسوب مي شود. پيش گيري، آگاهي بخشي و شناخت گروه هاي در معرض خطر نيازمند در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيك هر منطقه مي باشد كه در اين مطالعه صورت پذيرفته است. مواد و روشها اين مطالعه به صورت مقطعي از نوع data Existing) متكي بر داده هاي موجود) در شهرستان سمنان صورت پذيرفته است. نمونه ها را بيماران مشكوك به بروسلوز تشكيل مي دادند كه براي انجام تست رايت در بازه زماني فروردين تا شهريور 90 به آزمايشگاه ارجاع داده شده بودند. سرم بيماران مشكوك به بيماري با روش آگلوتيناسيون لوله اي استاندارد (STA (مورد ارزيابي قرار گرفته و تيتر 160/1 >/= براي بروسلوز مثبت قلمداد شد. نتايج : از تعداد 435 مورد مشكوك ارجاع داده شده براي بررسي تست رايت (تا پايان شهريور 90 ، (197 نفر (46 (%مذكر و 238 نفر (54 (%مونث بودند. در مجموع 31 مورد داراي تيتر مثبت از 20/1 تا 1280/1 و 15 نفر (4/3 (%داراي تيترهاي160/1 >/= بوده اند كه از اين تعداد 40 %داراي تيتر 160/1 ،33 %تيتر 320/1 ، 20 %تيتر 640/1 و 7 %تيتر 1280/1 دارا بودند. از لحاظ جنسيتي نسبت مذكر به مونث (2 به 1 (و ميانگين سني افراد مبتلا 6/34 سال محاسبه گرديده است. بحث STA ،شايعترين آزمون سرولوژيك مورد استفاده در اثبات بروسلوز است. در اين روش شناسايي تغيير سرمي يا تيترهاي بالا(160/1 (>/= همراه با علائم باليني، به عنوان تشخيص بروسلوز در نظر گرفته مي شود. در اين مطالعه بيماراني كه با شك باليني به بروسلوز براي بررسي تست رايت ارجاع داده شده اند داراي تنها 4/3 %سرولوژي مثبت بودند كه در مقايسه با مطالعات مشابه در ايران بطور قابل توجهي پايين است. به طور مثال تعداد موارد مثبت رايت در بيماران با شك باليني بروسلوز در اپيدميولوژي بروسلوز انساني در اصفهان 19/31 ، %در بيمارستان بهشتي كاشان طي سالهاي (75 تا 82 (3/63 ، %در مازندران] ٨٣ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) 6/14 %و در زنجان 2/21 %ذكر شده است. درخواست بيش از اندازه تست توسط پزشكان و عدم توجه كافي به علائم بروسلوز و همچنين احتمال خطاي آزمايشگاهي مي توانند از علل اين تفاوت به حساب آيند. نتيجهگيري آموزش بيشتر پزشكان در مورد بيماري بروسلوز ، توجه به گروه هاي در معرض و كنترل كيفي سرولوژي در بررسي بيماري بروسلوز توصيه مي شود

مقدمه و هدف تب مالت در تمام كشورهاي دنيا بخصوص در كشورهاي اطراف مديترانه(اروپاي جنوبي،شمال و شرق آفريقا) خاورميانه، هندوستان و آسياي مركزي مشاهده مي شود. منطقه مديترانه شرقي كه كشور ما نيز جزء آن محسوب مي شود از نواحي پرخطر براي اين بيماري در دنياست. هدف از انجام اين مطالعه بررسي سيماي اپيدميولوژيك بيماري بروسلوز در موارد انساني در بخش بزرگي از استان تهران در محدوه تحت پوشش دانشگاه شهيد بهشتي است. مواد و روش ها در اين مطالعه 288 بيمار مبتلا به بروسلوز كه با حداقل يكي از روشهاي آزمايشگاهي از جمله كشت، تست تيترآگلوتيناسيون بروسلا =< 80/1 ،40/1>= 2ME و آزمايش كومبس رايت با فاصله 3 رقت بالاتر از رايت ، به روش توصيفي مقطعي مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي اين مطالعه از داده هاي ثبت شده در سيستم نظام مراقبت كشوري اين بيماري در طي سال 88 الي 6 ماهه اول سال 90 استخراج گرديد. متغيرهاي مورد بررسي شامل گروه سني ، جنس، شغل، مليت، محل سكونت، سابقه تماس با دام، سابقه مصرف فرآورده هاي لبني غير پاستوريزه، پوشش واكسيناسيون دام ها و تعداد كانونهاي آلوده دامي مي باشد. نتايج از 509 فرد بيماري كه در طي مدت زمان مطالعه از مجاري مختلف سيستم گزارش دهي نظام مراقبت گزارش شد به 288 مورد دسترسي پيدا كرديم (76 نفر در سال 88 ، 128 مورد در سال 89 ،84 مورد در 6 ماهه اول سال 90 . (ميزان بروز موارد بروسلوز انساني 7/0 درصد ، 26/1 درصد و 8/0 درصد به ازاي هر 100000 نفر جمعيت به ترتيب از سال 88 تا 6 ماهه اول سال 90 گزارش شده است . رنج سني افراد مبتلا از 3 تا 86 سال متغير مي باشد. ميانگين سني افراد مبتلا 33/35 سال با انحراف معيار 71/17 سال مي باشد. 36 درصد زن و 64 درصد مرد . 30 درصد موارد خانه دار و 24 درصد دامدار و كشاورز مي باشند. 47 درصد روستايي و 53 درصد شهري مي باشند. 5/82 درصد از مبتلايان سابقه مصرف مواد لبني غير پاستوريزه داشتند. 19 در صد موارد غير ايراني (اتباع پاكستاني و افغاني) مي باشند. 52 درصد موارد سابقه تماس با دام داشتند . اين در حالي است كه ميزان پوشش واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط در منطقه در سال 88 ، 63/93 درصد و در سال 89 و 6 ماهه اول سال 90به بالاي 100 درصد افزايش يافته است . تعداد كانونهاي آلوده دامي از 48 مورد در سال 88 به 22 كانون در سال 89 و 15 كانون در 6 ماهه اول سال 90 كاهش يافته است. بحث و نتيجه گيري پوشش بالاي 100 درصد واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط دامداري هاي صنعتي و نيمه صنعتي و از طرفي روند افزايشي موارد بروسلوز انساني و كاهش كانونهاي دامي آلوده مي تواند ناشي از فعال شدن سيستم نظام مراقبت بيماري در بخش بهداشت و درمان باشد. 

مقدمه تب مالت يك بيماري قابل انتقال بين انسان و دام بوده و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از مناطق جهان از جمله ايران كه دام منبع درآمد و اشتغال ميباشد به شمار ميرود. پيشگيري، كنترل، يا ريشهكني بروسلوز در يك كشور يا منطقه نيازمند سياستگذاري و تصميمسازي و در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيكي دقيق ميباشد لذا پژوهش حاضر با هدف بررسي اپيدميولوژي و عوامل موثر در فاصله شروع تا تشخيص بيماري تب مالت در استان مركزي صورت پذيرفته است. مواد و روش ها در اين مطالعه مقطعي (توصيفي – تحليلي)، اطلاعات مربوط به بيماران مبتلا به تب مالت كه طي سال هاي 1388 و 89 در استان مركزي تشخيص داده شده اند مورد بررسي قرار گرفته است. بر اساس اطلاعات موجود تعداد 461 بيمار (8/50 درصد) در سال 1388 و 446 بيمار (2/49 درصد) نيز در سال 1389 در اين استان تشخيص داده شده است كه همگي آنها وارد مطالعه شده اند. اطلاعات لازم شامل سن، جنس، شغل، محل سكونت (شهر يا روستا)، ماه تشخيص، شهر محل سكونت، وضعيت بيماري (جديد، شكست درمان و نامشخص)، مليت و فاصله زماني بين شروع علايم باليني تا تشخيص قطعي با استفاده از فرم هاي اپيدميولوژيك تكميل شده براي بيماران جمع آوري شده است. داده هاي مورد نظر با استفاده از آماري هاي توصيفي (جداول، ميانگين و درصد) وهمچنين آزمون هاي آماري مجذور كاي، آزمون دقيق فيشر، كولموگروف اسميرنوف و آزمون تي مستقل و با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 16 مورد تجريه و تحليل قرار گرفته اند. نتايج تعداد كل بيماران تشخيص داده شده طي سالهاي 88 و89 در استان مركزي 907 مورد بوده است كه طي سال هاي 1388 و 89 به ترتيب 461 و 446 بيمار تشخيص داده شده اند. بيش از 60 درصد بيماران تشخيص داده شده جنسيت مرد داشتند. ميانگين سني بيماران 37 سال بوده و 714 مورد (7/78 درصد) از آنها ساكن روستا بودند و تنها 13 مورد (4/1 درصد) مليت افغاني داشتند. بيماري از يك الگوي فصلي برخوردار بوده به نحوي كه موارد مشاهده شده در فصل بهار بيشتر از ساير فصول سال بوده است. از بين كليه بيماران 36 مورد (4 درصد) از آنها شكست درمان بوده اند و شغل دامدار و كشاورز بيشترين فراواني را به خود اختصاص داده است. در 363 مورد (7/41 درصد)، فاصله زماني بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي بيش از يك ماه بوده است. با توجه به اينكه ميانگين مدت زمان بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي تقريبا 32 روز بوده است بيماران از نظر اين متغير به دو گروه كمتر از يك ماه و بيشتر از يك ماه تقسيم بندي شدند فاصله زماني بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي ارتباط معني داري با متغيرهاي محل سكونت (شهر يا روستا) (001/0=p ،(شهرستان محل سكونت (001/0=p ،(شغل (002/0=p (و نوع بيماري (جديد و شكست درمان) (008/0=p (نشان داد. بحث و نتيجه گيري نتايج اين مطالعه نشان داد كه بيماري در بين مردان بيشتر بوده و از الگوي فصلي مشخصي برخودار است. همچنين با توجه به اينكه مدت زمان بين شروع بيماري تا تشخيص قطعي در بين ساكنين روستا، مشاغل خانه دار، دامدار و كشاورز و موارد جديد بيشتر مي باشد لذا توجه خاص به اين قشر ضروري به نظر مي رسد. 

مقدمه بروسلوز بيماري مشترك بين انسان و حيوان و يك مشكل مهم و عمده براي بهداشت و سلامتي جوامع در بسياري از نقاط بويژه در بعضي از كشورهاي مديترانه شرقي نظير ايران محسوب مي گردد و مي تواند باعث زيانهاي اقتصادي و بهداشتي فراواني در سطوح انساني و دامي شود. از آنجائيكه بروسلوز يكي از بيماريهاي مشمول مراقبت در كشور ما مي باشد مانند هر بيماري واگير موثرترين شيوه مبارزه با آن اقدامات پيشگيري كننده است و آموزش بهداشت اساسي ترين راهكار در فعاليتهاي بهداشتي درماني مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي اپيدميولوژيك بيماري به منظور استفاده از نتايج آن در برنامه ريزي و كنترل، در شبكه بهداشت شهرستان گناوه انجام گرفت. روش كار مطالعه به روش توصيفي گذشته نگر بر روي همه بيماراني كه طي سالهاي 1385 تا1389 به مراكز بهداشتي درماني شبكه بهداشت و درمان شهرستان گناوه مراجعه كرده و ابتلاي آنها با استفاده از روشهاي آزمايشگاهي تاييد گرديده بود از طريق مطالعه فرمهاي ويژه "" بررسي اپيدميو لوژيك بروسلوز "" انجام گرفته است. نتايج در اين پژوهش ،41 بيمار مبتلا مورد بررسي قرار گرفتند كه 6/37 %در سال1385 ، 5/31 %در سال 1386 ، 5/19 % در سال 1387 ، 3/7 % در سال 1388 و 5 %در سال 1389 بودند.73 %مراجعه كنندگان را مرد و 27 %را زنان تشكيل مي دادند.71% در گروه سني5 – 20 سال بودند . كمترين و بيشترين سن ابتلا 7 و 79 بود. 43 %مراجعين در بهار،24 %در تابستان ، 17 %در پاييز و 16 %در زمستان بودند.در 85 %موارد تماس مستقيم با دام به عنوان منبع احتمالي بيماري بوده است .شغل مبتلايان :39 %دامدار ، 27 %خانه دار ، 10 %بيكار ، 7 %محصل ،5 % كشاورز ، 5 %شغل آزاد ، 3 %معلم و 3 %كارگر بود.93 %مبتلايان به بيماري ساكن مناطق روستايي و 7 % ساكن مناطق شهري بودند. بيشترين تيتر مثبت رايت به ترتيب در 40 %افراد مورد مطالعه و 24 %افراد مورد مطالعه ثبت گرديده بود. بحث و نتيجه و نتيجه گيري نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي دهد كه بيشترين درصد ابتلا مربوط به : فصل بهار، مناطق روستايي ، مردان و دامداران بوده است . همچنين ابتلا به بروسلوز از سال 1385 به 1389 روند رو به كاهش چشمگيري داشته است . جلب مشاركت مردم بلاخص در مناطق روستايي در جهت واكسيناسيون دامها و مهار كردن بيماري دامها و انجام آموزشهاي همگاني پيشگيري به عنوان بهترين استراتژي كنترل بيماري مور تاكيد اين پژوهش مي باشد.

مقدمه و هدف: بروسلوز بيماري مشترك بين انسان ودام بوده كه ابتلا به آن درتمام نقاط دنياديده مي شودولي شيوع در مناطق مختلف متفاوت مي باشد. بديهي است شناسايي گروه هاي سني و شغلي نقش به سزايي در برنامه ريزي آموزشي و اجرايي در كاهش ميزان بيماري خواهند داشت. مطالعه به منظور ارزيابي وضعيت اپيدميولوژيك بروسلوز طي سال هاي(89-85 (در شهرستان تربت حيدريه انجام شد. روش پژوهش: اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي بوده كه طي آن كليه بيماراني كه با تشخيص بروسلوز در بيمارستانهاي وابسته به دانشكده علوم پزشكي شهرستان تربت حيدريه بستري و تحت درمان بودند مورد ارزيابي قرارگرفتند. جامعه پژوهش شامل85 بيمار زن ومرد بوده كه اطلاعات مورد نياز با توجه به اهداف پژوهش به كمك پرسشنامه ازپرونده پزشكي آنها جمع آوري شده، داده ها با استفاده از آزمونهاي آماري موردتجزيه وتحليل قرارگرفته است. نتايج پژوهش: ميزان بروز بروسلوز طي 5 سال (85مورد) كه درمقايسه با ساير دانشگاههاي علوم پزشكي شيوع كمتري داشته (ميانگين كشوري 11/24 %در يكصد هزار نفر در سال 79 و حداكثر شيوع 2 /39 %در سال 83 /( بيشترين گروه مبتلا مددجويان رده سني زير20سال بوده به ميزان6/49%و كمترين ميزان شيوع60سال به بالا با ميزان 8/11، %43 نفر مددجويان مذكر و 42 نفر مونث، بيشترين افراد در معرض خطر ابتلا، جمعيت روستايي، و از نظر علايم باليني تب در 9/52 %بيماران گزارش شده بود.درد مفاصل و آرتريت در 9/52 %از مددجويان گزارش شده بود. كمردرد در 4/22 %از مددجويان وجود داشت، تعريق در14 %از مددجويان گزارش شده بود. بيشترين مورد بروزآرتريت درگروه سني زير20 سال و در جنس مذكروجود داشت. 9/73 %از بيماران مورد ارزيابي تيتر رايت در رقتهاي 320/1 تا 1280/1و در 2/87 از بيماران تيتر2ME در رقتهاي 80/1 تا 640/1 مثبت گزارش شده بود. بحث و نتيجه گيري: باتوجه به جمعيت در معرض خطر از نظر آلودگي لزوم آموزش درزمينه مراقبت از خود خصوصا در اين رده سني توصيه گرديده، با توجه به شيوع بيماري در فصول بهار و تابستان كنترل و پيشگيري از ابتلا در اين ماهها ضروري به نظر مي رسد. آموزش درجمعيت روستايي كه شيوع بيشتر بيماري گزارش شده است يك نياز بوده تا بابرنامه ريزي مناسب و فراگير ريسك ابتلا و آلودگي رابه حداقل كاهش دهيم. 

مقدمه تبمالت يك بيماري زئونوز بوده كه توسط ميكروبهاي جنس بروسلا ايجاد شده و ابتلاي انسان نشان دهنده آلودگي دامهاست. اين بيماري در اغلب نقاط دنيا به عنوان يك مشكل بهداشت عمومي محسوب شده و خسارات جبران ناپذير اقتصادي و اجتماعي را در جوامع انساني و دامي ايجاد نموده است. استان همدان در مقايسه با ساير استانهاي كشور جزء استانهاي با ميزان بروز بالا طبقه بندي شده است. هدف تعيين وضعيت بيماري تبمالت در استان همدان طي 5 سال مواد و روشها اين مطالعه از نوع توصيفي مقطعي (Sectional Cross (بوده و اطلاعات مربوط به كليه بيماران مبتلا مورد بررسي قرار گرفت. نتايج طي 5 سال تعداد 4552 مورد تبمالت در استان گزارش شده كه متوسط ميزان بروز در مناطق روستائي 2/104 ،شهرها 1/14 و در مجموع 9/50 در يكصد هزار مي باشد. 84 %مربوط به روستاها و 16 %مربوط به مناطق شهري است. 4/54 %مرد و 6/45 %زن ميباشد. بشترين موارد (1/41 (%در بين زنان خانهدار و (4/31 (%در بين كشاورزان و دامداران مشاهده گرديد. حدود 67 %موارد در بين گروههاي سني 49-10 سال گزارش گرديد. طبق آمار استخراج شده در سال 1389 6/12 %از موارد بيماري عود يا شكست درمان بوده و 4/87%مورد جديد بيماري مي باشد.حث و نتيجه گيري روند ميزان بروز بيماري تبمالت در استان همدان از سال 1384 روند كاهشي داشته به نحوي كه اين ميزان از2/94 در يكصدهزار در سال 1385 به 5/31 در يكصد هزاردرسال 1388 كاهش يافته است كه مهمترين علت آن واكسيناسيون فراگير دامي توسط سازمان دامپزشكي و بسيج آموزش عمومي از طريق مراكز بهداشت به ويژه در مناطق روستائي بوده است. ولي در سال 1389 مجددا شاهد افزايش بروز(7/36در يكصدهزار)در سطح استان مي باشيم كه دليل عمده آن تغيير سياستهاي سازمان دامپزشكي در واكسيناسيون فراگير دامي مي باشد كه اين موضوع نقش بسيار مهم واكسيناسيون دامي در كنترل تب مالت انساني را نشان مي دهد، افزايش پوشش واكسيناسيون دامي با استفاده از واكسنهاي مؤثر و تشديد فعاليت هاي آموزشي در سطح جامعه جهت كنترل بيماري مورد تاكيد كارشناسان است. 

مقدمه و هدف بيماري تب مالت يا بروسلوزيكي از مهمترين بيماريهاي مسري و شايع مشترك بين انسان و حيوان محسوب ميگردد. كشورهاي اطراف مديترانه ، شمال افريقا، آمريكاي جنوبي، شرق آسيا ، خاورميانه و بويژه مناطق وسيعي از كشور ايران جزو مناطق پر خطر از لحاظ شيوع تب مالت به شمار مي آيند، در ايران تب مالت از سال ها پيش به صورت بومي وجود داشته است، هر چند كه با انجام واكسيناسيون دامي بيماري در كشور به صورت كنترل شده قرار دارد، اما هنوز در بسياري از دانشگاهها از جمله در در حوزه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان به عنوان يك اولويت مهم بهداشتي مطرح مي باشد. روش كار اين بررسي يك مطالعه توصيفي مقطعي بوده كه بر روي بيماران گزارش شده از سال 1387 لغايت 6 ماهه اول سال 1390 انجام گرديد. كليه موارد باليني گزارش شده از مطب هاي خصوصي ، بيمارستانها ، آزمايشگاههاي خصوصي و دولتي ومراكز بهداشتي و درماني كه با تيتر رايت مثبت مورد تاييد قرار گرفته بودند به صورت هفتگي توسط كارشناس مربوطه به واحد بيماري هاي مركز بهداشت شهرستان گزارش شده و سپس توسط تيم بهداشتي بررسي گرديد. فرم هاي بررسي انفرادي براي كليه بيماران تكميل و جهت توصيف و تحليل وارد نرم افزار SPSS شدنتايج از مجموع 11 شهرستان هاي استان از سه شهرستان خاش ، ايرانشهر و نيكشهر بيشترين موارد گزارش گرديده بود. در مقطع زماني مورد مطالعه تعداد 572 بيمارثبت و گزارش گرديد كه ازاين تعداد بالاترين بروز مربوط به سال 87 با 200 مورد و كمترين بروز مربوط به سال 1388 با 96 مورد بود. از نظر محل سكونت 10 %موارد شهري 9 % روستايي بودند. بيشترين مبتلايان درگروه سني 30-10 سال (38 (%و سپس بالاتر از50 سال (26 (%بودند، از نظرتوزيع جنسي3.53 % موارد مؤنث و 7.46 %مذكر بودند. در گروه هاي شغلي خانمهاي خانه دار با 260 مورد (45 ، (%محصلين با 102 مورد (18 (%و سپس دامداران و كشاورزان با 84 مورد (15 (%بيشترين سهم را دارا بودند. 95 %مبتلايان سابقه خوردن شير جوشيده نشده و يا شير غير پاستوريزه را داشتند و بيش از 90 درصد افراد سابقه تماس با دام زنده و يا نگهداري دام در محل سكونت خودشان را ذكر ميكردند. بحث مهمترين راه پيشگيري از بيماري آگاهي مردم از ماهيت و راههاي انتقال بيماري است. با توجه به اين كه در روستاها و حتي در بعضي شهرها محل نگهداري دام در مجاورت خانه هاي مسكوني است، مسؤولين بهداشت و درمان بايد به عنوان يك ضرورت، اقدام به جداسازي محل نگهداري دام از مناطق مسكوني نمايند. در غير اين صورت پيامدهاي ناگواري در پي خواهد داشت. تماس بيشتر خانم هاي خانه دار با دام از جمله زايمان دام هاو شير دوشي سنتي از عوامل اصلي بروز بيماري در حوزه اين دانشگاه مي باشند. آموزش به مردم خصوصا" گروه خانم هاي خانه دار و محصلين در خصوص راههاي انتقال بيماري، خوردن شير جوشيده و پاستوريزه ، واكسيناسيون به موقع دامي ، جلوگيري از ورود دام هاي آلوده از كشورهاي همجوار ازمهمترين راهكار هاي كنترل بيماري است كه بايد توجه ويژه اي به آن مبذول گردد .

قدمه بروسلوزيس (تب مالت) يكي از بيماريهاي مهم و شايع مشترك بين انسان و حيوان مي باشد. معمولاً عفونت در انسان به تماس مستقيم با حيوانات آلوده يا فراورده هاي آنها وابسته است. بدليل خسارات اقتصادي فراوان دامي و انساني مبارزه با اين بيماري از اهميت خاصي برخوردار مي باشد و هنوز بعنوان يكي از مشكلات بهداشتي، با شيوع بالا در اكثر استانهاي كشور مطرح مي باشد. شناخت بيشتر اين بيماري در سطح دانشگاه در تدوين صحيح برنامه عملياتي و برنامه ريزي سياست گذاران در بخش سلامت ضروري است. موارد و روش اين مطالعه از نوع توصيفي بوده، اطلاعات مربوط به موارد بيماري ثبت شده در ازمايشگاهها كه توسط پزشك تائيد تشخيص شده بود استخراج و براي سال 1388 و 1389 كليه موارد براساس فراواني و بروز، محل سكونت، سن، جنس، شغل ، استفاده از فراورده هاي لبني، نوع بيماري ، عوارض و فصل مورد بررسي قرار گرفت. داده ها بر اساس نرم افزار spss تحليل شدند. نتايج تعداد موارد سال 88 ،272 مورد با بروز 67/10 و در سال 89 ،405 مورد با بروز 89/15 بدست آمد. بيشترين ميزان بروز سال 88 مربوط به شهرستان گلوگاه با 77/48 درصد هزار و در سال 89 مربوط به شهرستان نكا با 45/46 درصد هزار بوده است.44 %موارد در سال 88 و 53 %موارد در سال 89 سابقه تماس با دام داشتند.37 %موارد دو سال را زنان و 63 %را مردان تشكيل داده اند. از لحاظ شغلي 61 %موارد را زنان خانه دار تشكيل داده اند. 5/16 %موارد دوسال از پنير غيرپاستوريزه استفاده كرده اند. بحث با توجه به وضعيت و شرايط استان مازندران كه دامپروري از نوع سنتي در آن فراوان واستفاده از فرآورده هاي دامي بالا مي باشد لزوم هماهنگي بين بخشي و مشاركت نهادها و سازمانهاي ذيربط از جمله دامپزشكي در واكسيناسيون دام ها، تقويت و افزايش آگاهي هاي جامعه از طريق صدا و سيما و مشاركت پزشكان و مراكز تشخيصي در گزارش كامل موارد و آموزش كاركنان و تقويت نظام مراقبت بسيار ضروري بنظر مي رسد.

قدمه بيماري تب مالت يك بيماري مشترك انسان ودام (زئونوز) واز بيماريهاي شايع درايران ميباشد كه در دامها بدون علائم باليني فقط سقط جنين در دوران بارداري و در انسان باعلائم باليني مثل درد استخوان ومفاصل تب،لاغري، سردرد ، و.ميباشد. اولين بار در جزيره مالت انگلستان در سال 1860گزارش وثبت گرديد و در سال 1887 باكتري بروسلا ازطحال سربازان آن جزيره جداسازي شد. اين بيماري به نامهاي تب مواج، تب مديترانهاي، معرفي شده است در ايران نخستين بار در سال 1311 از خون بيماري در انستيتو پاستور جداسازي شد. پراكندگي بروز بيماري درايران زير 225 در يكصد هزار نفربوده و خوزستان جزء استانهاي با آلودگي كم مي باشد در بروسلوز 6 گونه عامل بيماري زا شامل بروسلا آبورتوس در گاو، سويس درخوك ، ملي تن سيس دربز، كانيس در سگ واويس در گوسفند شناسايي شدهاند بيشترين راه انتقال در انسان مصرف مواد لبني جوشيده نشده يا غير پاستوريزه بويژه شيرخام، پنيرتازه وخامه ميباشد باتوجه به فعاليت روزانه كارخانه شركت شيردر جمع آوري به موقع شير از دامداران وعمليات پاستوريزاسيون آن ، ترويج آموزش بهداشت و ارتقائ سطح آگاهي مردم از سلامتي، واكسيناسيون دامها وبيماريابي ودرمان كليه بيماران كشف شده ومشاركت فعال مطب هاي خصوصي بامركز بهداشت در رابطه با گزارش سريع بيماريها اقدامات مهم در اين راه برداشته شده است لذا نظربه اهميت مشكلات جسمي و روحي ناشي از بروسلوز براي فرد بيماروجامعه و با توجه به چهره هاي متعدد بيماري وارتباط آن با مصرف موادلبني كه در تمام سال بخصوص در فصول بهاروتابستان رخ مي دهد يك مسئله مهم بهداشتي تلقي مي گردد.اهداف بررسي اين بررسي به منظورتعيين روند بيماري تب مالت از سالهاي 1378لغايت 1381 در شهرستان شوش ،تعيين ميران بروز ومقايسه ساير اطلاعات بدست آمده طي چهار ساله گذشته مي باشد. روش بررسي مطالعه توصيفي مبني بر اطلاعات جمع آوري ازتعداد120 نفربيمار براساس فرمهاي بررسي انفرادي موارد بيماري تب مالت كشف ودرمان شده در شهرستان شوش. يافته ها با توجه به بررسيهاي انجام شده ميزان موارد بروز تب مالت در يكصد هزار نفر جمعيت اين شهرستان مربوط به سالهاي 78-81 به ترتيب 14،15،11،15 مي باشند و بالاترين ميزان بروز در طي چهارساله گذشته در مناطق روستائي و عشايري اتفاق افتاده است

بيرونزدگي غده پلك سوم كه با نامهاي پرولاپس غده پلك سوم و چشم گيلاسينيز شناخته ميشود، گاهي اوقات به غلط آدنيت، هيپرپلازي و آدنوم غده پلك سوم ناميده شده است. اين عارضه در سگها شايعتر از گربهها ميباشد. در اين عارضه غده پلك سوم به صورت تودهاي صورتي رنگ از پشت پلك سوم بيرون ميزند. اگرچه علت اصلي بيرونزدگي غده به طور دقيق مشخص نميباشد ولي برخي از محققين بيرونزدگي غده را ناشي از نقصي در نوارهاي بافت همبندي كه غده را به بافتهاي اطراف حدقهاي متصل مينمايند، دانستهاند. متعاقب بيرونزدگي غده، تخريش و خشكي غده نمايان شده سبب التهاب ثانويه و تورم آن ميگردد. از آنجايي كه برداشت ناقص يا كامل اين غده در سگها ميتواند كاهش توليد اشك به ميزان ٣٠ تا ٥٧ % و عوارض ناشي از آن را به دنبال داشته باشد لذا روشهاي جراحي بازگرداندن غده بيرون زده به جاي خود مورد توجه قرار گرفته است. در اين مطالعه گزارشات درمانگاهي تعداد ٧ قلاده سگ كه از دي ماه سال ١٣٨٠ تا شهريور ماه سال ١٣٨١ به دليل ابتلا به عارضه بيرونزدگي غده پلك سوم در يك يا هر دو چشم به بيمارستان دامهاي كوچك دانشكده دامپزشكي دانشگاه تهران ارجاع شدند مورد بررسي قرار گرفت. اطلاعات به دست آمده شامل نژاد، سن، جنس، طول مدت حضور عارضه پيش از درمان، روش درمان جراحي انجام شده و نتيجه درمان بود. نژادهاي مبتلا شامل نژاد باكسر ( ١ مورد)، نژاد ترير ( ٣ مورد)، مخلوط ترير- پيكينز ( ٢ مورد) و مخلوط ترير – اشپيتز
١ مورد) بودند. مبتلايان از هر دو جنس نر ( ٥ مورد) و ماده ( ٢ مورد) بودند. در ٣ قلاده از سگها يك چشم و در ٤ ) قلاده ديگر هر دو چشم به اين عارضه مبتلا بودند. سن مبتلايان در زمان تشخيص بيرونزدگي غده پلك سوم از ٣ تا ٧ ماه ) و فاصله زماني بين رخداد بيرونزدگي غده و ارجاع مبتلايان جهت انجام اقدامات /٦±١/ ١٥ ماه ( متوسط ٦ ٤ هفته) بود. در درمان جراحي بازگرداندن غده به جاي خود در اين ٧ قلاده سگ ±٠/ درماني از ٢ تا ٧ هفته (متوسط ٧ ١١ چشم) از روش بخيه سركيسهاي اصلاح شده ( ٣ چشم)، روش بخيه لمبرت ( ٣ چشم) و روش كيسهاي ( ٥ ) چشم) استفاده شد. از نظر ميزان موفقيت روشهاي جراحي مورد استفاده، روش بخيه سر كيسهاي اصلاح شده با عود مجدد هر سه مورد انجام شده با كمترين ميزان موفقيت و روش بخيه لمبرت و روش كيسهاي با عدم عود مجدد هيچ يك از موارد با موفقيت كامل همراه بودند. روش كيسهاي به دليل سهولت انجام، حداقل نياز به جداسازي بافتها و برگرداندن غده به وضعيت طبيعيتر و بدون ايجاد تغيير در وضعيت پلك سوم مناسبتر از ساير روشهاي مورد استفاده ارزيابي شد.

مقدمه بروسلوز(Brucellosis(يك زئونوز (zoonosis(باكتريائي است.اين بيماري يك بيماري مشترك عفوني و شايع بين انسان و حيوان است كه با وجود افزايش ضريب بهداشتي جامعه،هنوز هم آمار مبتلايان به اين بيماري بالا است و يكي از روتين ترين كار در آزمايش هاي تشخيص طبي روي سرم خون، جستجوي پادتن هاي اين بيماري است. اين بيماري نخستين بار در اواخر قرن 19 ميلادي در بين سربازان بريتانيايي مستقر در جزيره مالت شناسايي شد و نام تب مالت را به خود گرفت اگر چه اكنون به نامهاي ديگري نيز مثل تب مواج،تب مالت،تب مديترانه اي،سقط جنين مسري،تب آبورتوس و... اين بيماري را هم ميشناسند. عامل بيماري باكتري گرم منفي،حساس به نورآفتاب و عوامل ضدعفوني كننده و داراي گونه هاي مختلف از جمله: بروسلا اويس(ovis (درگوسفند، بروسلا كنيس(canis (درسگ، بروسلا آبورتوس(abortus (درگاو، بروسلا سوئيس(suis ( درخوك، بروسلا نئوتوما(neotoma(درجوندگان وازهمه مهمتر، بروسلامليتنسيس(melitensis (دربز كه در انسان ايجاد تب مالت مي كند. بروسلوزيك بيماري سيستميك است.باكتري ابتدا واردسيستم رتيكولواندوتليال(Reticuloendothelial (مي شود و درصورتي كه سيستم ايمني بدن ميزبان نتواندباآن مقابله كند دراندامها بخصوص اندامهاي توليدمثلي به صورت موضعي(localize (درمي آيدو ايجادعقيمي درجنس نرو سقط درجنس ماده مي كند. انتقال بيماري به انسان چندين طرق براي انتقال اين باكتري از دام به انسان ذكر شده است كه عبارتنداز: 1 (تماس مستقيم با حيوان و ترشحات و چرك خارج شده از رحم ناشي از سقط عفوني در دامهاي مبتلا كه از طريق مخاطات و خراش هاي پوستي به انسان منتقل ميگردد همچنين ذرات و گردو غبار موجود در دامداريها باعث انتقال باكتري از طريق استنشاق به انسان ميشود. اين شكل از انتقال بيشتر در روستاپيان و دامداران و كارگران كشتارگاهها و همچنين در دامپزشكان( بعلت درمان جفت ماندگي دام ناشي از اين بيماري) مشاهده ميشود. 2 (انتقال از انسان به انسان: اگر چه اين شكل از انتقال بسيار نادر است اما به هر حال وجود دارد بدين نحو كه شير مادران مبتلا آلوده بوده و به فرزند منتقل ميشود همچنين انتقال مادر به فرزند در زمان زايمان هم مشاهده شده است. انتقال از طريق جنسي كه از ترشحات آلوده جنسي فرد مبتلا به شريك جنسي هم مشاهده شده است.در بين كاركنان آزمايشگاههاي تشخيص طبي نيز كه با سرم خون مبتلايان سركار دارند هم ديده شده است اما بقيه راههاي انتقال اين بيماري از انسان به انسان ديگر هنوز جاي بحث و بررسي دارد. 3(انتقال از شير و لبنيات و گوشت آلوده: اين نوع از انتقال رايجترين نوع بوده و از طريق دستگاه گوارش منتقل شده و بيشتر مبتلايان از اين راه آلوده گشته اند. علايم بيماري علايم بيمار ي درانسان، با تب و لرز و تعريق ناگهاني شروع شده و بيمار از سستي و كوفتگي بدن خود شكايت ميكند،درد در كل عضلات بخصوص در ناحيه كمر شروع شده و مفاصل متورم و دردناك ميگردند ،برخي از عقده هاي لنفاوي متورم ميگردند،بيمار بي اشتها شده و لاغري و يبوست نيز در وي مشاهده ميگردد،اختلال در ريتم خواب بوجود آمده و بيمار را از نظر روحي تحريكپذيرشده و زود عصباني ميشود . گاهي پزشكان اين علايم اوليه را آنفولانزا تشخيص ميدهند اما بيمار دوباره به پزشك مراجعه كرده و از تشديد علايمي مثل سرفه خشك و تب هاي شبانه و كوفتگي بدن شاكي ميشود. در اين بيماري تب در طول شبانه روز متغيير بوده و مواج است. كبد و طحال بزرگ گشته و باعث شكم درد نيز مي شوند. ضايعات پوستي و چشمي هم از علايم ثابت اين بيماري است. در بيمارانيكه باكتري به سيستم عصبي راه مييابد ممكن است علايمي شبيه به دپرسيون(افسردگي) مشاهده شود و اين مورد گاهي در آزمايش هاي خوني بيماران افسرده ساكن در آسايشگاههاي رواني، به اثبات رسيده است.اگر باكتري به قلب راه بيابد باعث التهاب پرده هاي داخلي قلب (آندوكارديت)شده و ريتم طبيعي قلب مختل مي شود. تشخيص هاي آزمايشگاهي تشخيص قطعي باكمك كشت كه طولاني مدت است وهمچنين با استفاده ازتكنيك هاي سرولوژي كه رايج ترين آن تست رزبنگال است،صورت مي گيرد. با توجه به اينكه آزمايش رزبنگال واكنشهاي منفي كاذب زيادي دارد براي اطمينان از منفي بودن بروسلوز امروزه از روشهاي مطمئن تري استفاده مي شود.مانند روش تشخيصي PCR كه بر پايه تكثير DNA است. درمان درمورد دامهائي نظيرگاو،گوسفند و بزدرمان طولاني مدت ومقرون به صرفه نمي باشد وجهت جلوگيري از انتقال بيماري حيوان حذف مي گردد. اما درمورددرمان درانسان،در حال حاضر اغلب پزشكان ترجيها از دو داروي آنتي بيوتيك همزمان به نامهاي داكسي سايكلين و استرپتومايسين (وساير داروهاي مشابه گروه تتراسايكلين ها و آمينوگليكوزيدها) استفاده مي نمايند كه نتايج تقريبا مناسبي از اين رژيم دارويي عايد بيمار مي شود .جهت كاستن از درد و تب از داروهاي ضد التهاب غير استروييدي( مانند ايبوپروفن و در مواقع درد شديد استخواني و عضلاني ترجيها ايندومتاسين) و همچنين براي پيشگيري و درمان ضايعات استخواني از كورتن ها استفاده مي شود.اما به هر حال حتما ايده هر پزشكي در درمان لزوما مشابه هم نبوده و متفاوت خواهد بود.پيشگيري اصلي ترين جبهه مقابله با اين بيماري بر عهده دامپزشكان و سازمانهاي دامپزشكي هر كشوري ميباشد و بدون دامپزشكان به هيچ وجه سازمانهاي بهداشتي قادر به كنترل اين بيماري نيستند. واكسن بروسلوز يك واكسن زنده تخفيف حدت يافته است به نام S19كه دوفرم دارد.dose Reduce براي بالغين بانام اختصاري RB51 d.R كه هرسال تكرارمي شود و dose Fullبراي گوساله هاي6-3ماه بانام اختصاري S19 d.F كه فقط يك بارتزريق مي شود. كنترل حمل و نقل و سيستم قرنطينه دامها نيز از وظايف مهم سازمان دامپزشكي در جهت كنترل و پيشگيري از بيماري مي باشد. براي انسان تا بحال واكسني براي اين بيماري ساخته نشده است اما جوشاندن حداقل 10 دقيقه اي شير غير پاستوريزه ،خودداري از خوردن پنير و خامه تازه غير پاستوريزه و همچنين آگاهي از مناطق و استانهايي كه اين بيماري در آن شايع است بخوبي انسان را از اين بيماري مصون مينمايد. در كشور ما استانهاي ايلام ،كرمانشاه،همدان و اصفهان در معرض خطر ناشي از اين بيماري مي باشند.بعد از اين استانها ،مناطق قسمت هاي جنوبي آذربايجان غربي يزد و خراسان و شمال استان فارس در درجه شيوع بعدي قرار دارند.استانهاي شمالي ايران مانند گيلان و مازندران و تهران نسبت به كل ايران پاك تر و از شيوع بسيار كمتري برخوردارند. مواد و روشها پس از مراجعه افراد مبتلا بدليل بروز علائم بيماري در آنها به بيمارستانها و مراكز درماني شهرستان اقليد, با انجام تست تشخيصي رايت در مورد افرادي كه سابقه تماس با دام را دارند مثل دامداران و كشاورزان (بيشتر روستاييان), رايت بالاي 160/1 و در مورد افرادي كه سابقه نداشته اند (بيشتر شهريها) , رايت بالاي 80/1 مثبت تلقي شد و آمار مبتلايان ثپت گرديد

بروسلوز بيماري عفوني حاد يا مزمن و مشترك بين انسان و دام است، كه به وسيله باكتري هاي گرم منفي و كوكوباسيلي شكلي به نام بروسلا ايجاد مي گردد. اين بيماري در اثر تماس با حيوانات ويا فرآورده هاي دامي آلوده منتقل مي گردد و از دو نظر حائز اهميت مي باشد: يكي اينكه بيماري ، بهداشت عمومي جامعه را تهديد كرده و ديگر اينكه با عوارضي مثل سقط جنين و كاهش توليد در انواع دام ها و مهم تر از همه عقيمي دائم و موقت حيوانات مبتلا خسارات اقتصادي زيادي را به همراه دارد. مخزن طبيعي بروسلوز حيوانات اهلي به خصوص گاو، خوك، بز و گوسفند است. انتقال در بين حيوانات از راه مقاربت يا خوردن بافت ها و شير آلوده صورت مي پذيرد. در اين بين سگ نيز ميزبان طبيعي بروسلا كنيس مي باشد؛ ولي اين حيوان مي تواند به بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس و بروسلا سوئيس از طريق خوردن جفت و جنين هاي سقط شده عفوني و دام هاي اهلي مبتلا شود و با توجه به اينكه سگ هايي كه به اين بروسلاهاي غير اختصاصي شان آلوده مي شوند، در اكثر موارد علائم باليني ندارند و مي توانند بيماري را به انسان و حيوانات اهلي سالم و ديگر سگ ها انتقال دهند. با توجه به اينكه بيماري بروسلوز در شهرستان نيشابور شيوع بالايي داشته و به نوعي بيماري بومي تلقي مي گردد، براي بررسي ديگر راه هاي انتقال اين بيماري به دام ها و انسان، اين تحقيق صورت پذيرفته است.مواد و روش كار: در اين بررسي، 100 قلاده از سگ هاي گله هاي گوسفند شهرستان نيشابور، كه به صورت تصادفي انتخاب و خون گيري به عمل آمد و اطلاعات مربوط به جنس، تغذيه، دسترسي به جنين هاي سقطي و نشانه هاي باليني اخذ گرديد. پس از خون گيري، سرم مربوطه از تمام نمونه ها جدا مي گردد. سپس سرم ها با تست رزبنگال مورد آزمايش قرار مي گيرند و تمامي موارد مثبت تحت آزمايش رايت لوله اي به روش رايج مورد آزمايش قرار گرفتند. 

بحث و نتيجه گيري: بيماري بروسلوز يكي از بيماري هاي عفوني حيوانات و مشترك بين انسان و دام است. اين باكتري داراي شش گونه [2 [عامل اين بيماري باكتري گرم منفي كوكوباسيلي شكلي به نام بروسلا است. عمده به نام بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس، بروسلا نئوتومه، بروسلا اويس و بروسلا كنيس است. از اين شش گونه، بروسلا اويس و نئوتومه براي انسان بيماري زايي ندارند، اما بقيه براي انسان اما شدت بيماري آن ها در يك سطح نيست. بدين ترتيب كه بروسلا ملي تنسيس [3 [بيماري زا مي باشند؛ شديدترين عامل بيماري زا در انسان مي باشد و بروسلا سوئيس نيز بيماري شديدي در انسان ايجاد مي كند ولي شدت بيماري زايي آن در مقايسه با گونه ملي تنسيس كمتر است. بروسلا آبورتوس نيز از گونه بالا شدت بروسلا كنيس نيز از همه گونه هاي فوق براي انسان شدت بيماري زايي كمتري [ 1 [بيماري زايي كمتري دارد. دارد. اين بيماري در سگ ماده عمدتا با علائم سقط جنين و در سگ نر با علائم اركيت و اپيديديميت خود را نشان مي دهد. اگر چه علائمي نيز در اين بيماري براي هر دو جنس وجود دارد كه كمتر رايج است از قبيل: علي رغم علائمي كه در بالا ذكر شد، عفونت هاي بدون نشانه نيز [4 [استئوميليت، ديسكواسپونديليت و يوويت. خيلي (بخصوص در حيوانات) رايج اند. چون سگ ها ميزبان اصلي بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس و بروسلا آبورتوس نيستند، در صورت آلوده شدن به اين بروسلا ها در اكثر موارد علائم بيماري را نشان نمي دهند و مي توانند فقط به عنوان حامل بروسلوز نقش ايفا كنند و باعث انتقال آن به سگ هاي ديگر، گاو، گوسفند، بزها، گزارشات متعددي مبني بر ابتلاي سگ ها به ساير گونه هاي بروسلا غير از بروسلا [4 [خوك و حتي انسان شوند. كنيس وجود دارد. در انگلستان از رحم، مثانه، واژن، غدد لنفاوي و بافت هاي مغزي يك سگ ماده بيوتيپ 2 [5 [بروسلا آبورتوس جدا شده است. ابتلاي سگ ها به گونه هاي اختصاصي بروسلا ها (ملي تنسيس، آبورتوس و سوئيس) تقريبا در همه موارد از طريق بلع مواد غذايي از قبيل جفت و جنين هاي سقط شده صورت مي گيرد و اين سگ ها را مي توان عامل

پشنهادات: با توجه به نتايج اين بررسي مي توان با يك سري اقدامات كنترلي و پيش گيرانه از ابتلاي انسان و حيوانات گله و حتي خود سگ ها به اين بيماري جلوگيري كرد: 1 -خون گيري از سگ هاي گله و انجام آزمايشات سرولوژيكي روتين و حذف موارد مثبت 2 -تمام سگ هايي كه تازه وارد گله شده اند، مورد آزمايش قرار گيرند و در صورت منفي بودن تست اجازه ورود به گله را داشته باشند. 3 -از دادن جفت و جنين هاي سقط شده حيوانات اهلي به سگ ها و همچنين از تماس آن ها با سگ ها بايد خودداري و پيشگيري كرد. 4 -از رهاسازي جفت در محيط هاي باز خودداري نمايند

تاكنون روشهاي درماني مختلفي جهت سرعت بخشيدن ترميم شكستگي ها به كار رفته است. يكي از اين روشها تزريق مغز استخوان د رمحل شكستگي است. اين روش همچنان مورد توجه محققين است. با توجه به اينكه مغز استخوان منبع غني از سلولهاي استخوانساز مي باشد لذا انتظار مي رود خاصيت استخوان سازي آن التيام شكستگي را تسريع نمايد. مطالعه بر روي سه گروه پنج تايي خرگوش نيوزيلندي سفيد از هر دو جنس كه به طور تصادفي انتخاب شده بودند انجام شد. استئوتومي در استخوان زندزبرين ساعد راست كليه خرگوشها انجام شد. در گروه اول به عنوان كنترل فقط
استئوتومي صورت گرفت. در گروه دوم پيوند استخوان و در گروه سوم تزريق مغز استخوان صورت گرفت. براي تهيه مغز استخوان از قسمت پروكسيمال استخوان ران كه مغز استخوان كافي را جهت مطالعه تأمين مي نمود استفاده شد. تمام خرگوشها در روز چهل و پنج بعد از عمل به روش بي دردي كشته و استخوان آسيب ديده و سالم اندام حركتي مقابل جدا شده و مورد بررسي راديولوژي قرار گرفت. بر روي استخوانهاي آسيب ديده تست بيومكانيك انجام شد، در نهايت نتايج مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. بين گروههاي كنترل و تزريق مغز استخوان در حداكثر نيروي قابل تحمل و سفتي خمشي اختلاف معنيدار مشاهده شد، بين گروههاي پيوند استخوان و تزريق مغز استخوان در فاكتورهاي مزبور اختلاف معني دار ملاحظه نگرديد. در ارزيابي راديولوژي پل استخواني واضحي در محل استئوتومي در گروههاي ٢ و ٣ مشاهده گرديد در حالي كه در گروه ١ محل استئوتومي كاملا” با استخوان جديد پر نشده بود. با توجه به نتايج اين مطالعه نتيجه گيري مي شود كه استفاده از مغز استخوان در تحريك ترميم شكستگي ميتواند به اندازة روش استاندارد پيوند استخوان مؤثر باشد. روش تزريق مغز استخوان نياز به يك جراحي مجزا و وقتگير جهت برداشتن پيوند استخواني را مرتفع مي سازد و طبيعتًا شانس عفونت را نيز كاهش مي دهد. از اين رو ميتوان اين روش را به عنوان يك جايگزين خوب به جاي روش پيوند استخوان پيشنهاد كرد.