مقدمه و هدف: بروسلوز يكي از مهمترين و شايع ترين بيماري هاي مشترك بين انسان و حيوانات است. ميزان شيوع تب مالت در انسان مستقيماً به شيوع بروسلوز در دامها بستگي دارد، از اين رو براي كنترل و جلوگيري از خسارات اقتصادي و مخاطرات بهداشتي اين بيماري ، كنترل و يا ريشه كني آن در حيوانات اجتناب ناپذير است. بروسلا ملي تنسيس متداول ترين عامل بيماري تب مالت در انسان است. بروسلوز از دير باز در كشور ما وجود داشته و به سبب ايجاد سقط جنين در دام و ابتلا انسان به بيماري تب مالت از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. با توجه به اهميت شناسايي مهمترين راههاي انتقال بيماري به جمعيت انساني و تلاش جهت كنترل شيوع بيماري در جمعيت انساني ، هدف از انجام اين مطالعه تعيين مهمترين عوامل خطر بروز بيماري تب مالت در جمعيت انساني روستاي رزجرد مي باشد. مواد و روشها: پيرو گزارش وقوع 15 مورد بيماري تب مالت در جمعيت انساني روستاي رزجرد ، اكيپ مبارزه با بيماريهاي دامي شهرستان قزوين با هماهنگي و مديريت رئيس اداره مبارزه با بيماريهاي دامي استان مبادرت به خونگيري از جمعيت گاو ، گوسفند و بز روستا نمودند كه در نهايت تعداد 83 راس ميش ، بز و بره راكتور شناسايي و جداسازي و كشتار گرديدند. در اين مطالعه واحد نمونه برداري خانوار در نظر گرفته شد و اطلاعات مورد نياز در قالب يك پرسشنامه و بصورت تصادفي از 128 خانوار به منظور انجام يك مطالعه مقطعي ( Cross Sectional (جهت تعيين عوامل خطر بروز بيماري تب مالت ، اخذ گرديد. در نهايت اطلاعات مورد نظر از طريق نرم افزار SPSS مورد تحليل و آناليز قرار گرفت كه نتايج آن به شرح ذيل مي باشد. نتايج: 1 (بررسي ارتباط حضور دام راكتور با بروز بيماري تب مالت در جمعيت انساني بررسي ارتباط ميان دو گروه فوق الذكر ارتباط معني داري را نشان مي دهد كه حاكي از آنست كه شانس بيماري در خانوارهايي كه حداقل يك راس دام راكتور در منزل دارند ، 3.15 برابر شانس بيماري در خانوارهاي بدون دام رأكتور بروسلوز مي باشد.2 (بررسي ارتباط مصرف فرآورده هاي غيرپاستوريزه لبني با بروز بيماري تب مالت در جمعيت انساني در اين تحليل رابطه ميان اين دو گروه مورد ارزيابي قرار گرفت كه نشان ميدهد اين ارتباط معني دار بوده و مشخص شد كه شانس بيماري در خانوارهايي كه فرآورده غيرپاستوريزه لبني مصرف نموده اند ، 7.13 برابر شانس بيماري در خانوارهايي است كه سابقه مصرف فرآورده هاي غيرپاستوريزه لبني را نداشتند. 3 (بررسي ارتباط رعايت بهداشت عمومي با بروز بيماري تب مالت در جمعيت انساني در اين بررسي ارتباط معني داري ميان اين دو گروه مشاهده گرديد كه نشان مي دهد خانواده هايي كه در زمان تماس با دام ، بهداشت فردي را رعايت نمي نمايند 11 برابر خانواده هايي كه بهداشت فردي را رعايت مي نمايند درگير بيماري تب مالت انساني ميشوند. نتيجه گيري: مهمترين عوامل بروز بيماري تب مالت انساني در روستاي رزجرد به ترتيب اهميت به قرار ذيل مي باشند: تماس با دام راكتور 3.15=OR مصرف فرآورده هاي غير پاستوريزه 7.13=OR عدم رعايت بهداشت عمومي در زمان تماس با دام 11=OR 

مقدمه بروسلوز به عنــوان يكي از مهمترين بيماريهاي مشترك انسان و دام محسوب مي گردد . عوامل شناخته شده بيماري ، طيف وسيعي از پستانداران اهلي و وحشي را مبتلا مي سازند . اين بيماري به علت ايجاد سقط جنين در دام ، كاهش توليد شير ، عقيمي و نازايي و از دست رفتن ارزشهاي اقتصادي دامهاي مبتلا و همچنين به علت ابتلاي انسان به بيماري تب مالت ، همواره از دو بعد اقتصادي و بهداشتي مورد توجه قرار مي گيرد . دامهاي مبتلا به بروسلوز ، معمولاً در اولين دوره آبستني سقط جنين نموده و در هنگام سقط و تا مدتي پس از آن ، با دفع ترشحات به شدت آلوده رحمي ، باعث آلودگي محيط ، مزارع و مراتع گرديده كه خود زمينه آلودگي را براي ساير حيوانات گله و نيز انسان فراهم مي سازد . باتوجه به آمارارائه شده توسط وزارت بهداشت، درسال 1389 دركشور11هزارو 700نفرمبتلابه تب مالت شناسائي شده اند(15نفربه ازاي هر100هزارنفر كه نسبت به سالهاي قبل آمار مبتلايان كاهش داشته است ) كه 81درصدمبتلايان ازطريق تماس مستقيم با دام به بيماري آلوده گرديدهاند كه اين موضوع نشان مي دهد در صورتي كه سازمان دامپزشكي كل كشور مورد حمايت و توجه بيشتري قرار گيرد و برنامه هاي كنترلي بروسلوز با امكانات و اعتبارات بيشتري ادامه يابد دامپزشكي ميتواند درپيشگيري وكنترل بيماري درجمعيت دامي وبه تبع آن درجمعيت انساني نقش موثرتري داشته باشد. موادوروش كار اين بررسي براساس مقايسه تعداد دام مايه كوبي شده برعليه بيماري بروسلوز باتعدادمبتلايان انساني به بروسلوز در7 سال متوالي از سال 1383 الي 1389 دراستان مركزي صورت گرفته استدراين مطالعه ازسال 1383 لغايت 1389 مشخص شدكه سيربيماري وميزان مبتلايان انساني رابطه معني داري با تعدادواكسيناسيون انجام شده درجمعيت دامي استان(گاووگوسفند)دارد بطوري كه درسالهايي كه مايه كوبي دام ها عليه بيماري بروسلوزافزايش يافته متعاقب آن درسال بعدكاهش مبتلايان انساني راشاهدبوده ايم . وباتوجه به آمارگزارش شده توسط مركزبهداشت استان، تعدادمبتلايان انساني از 979 نفردرسال 1383 به 517 نفردرسال 1389 رسيده است و نمودارمربوط به 7 سال اين موضوع راكاملا توجيه ميكند. نتايج و بحث بيماري بروسلوز علاوه برواردآوردن خسارات اقتصادي فراوان به دامدار، طبق برآوردهاي بين المللي به ازاء هر100هزارنفر، رقمي حدود500ميليون دلارهزينه جهت درمان مبتلايان بردوش دولت هاقرارمي دهد(يعني به ازاء هرنفر5ميليون تومان) وباعنايت به اينكه اين بيماري دردامهاعلامت خاصي بجزسقط جنين ندارد (آنهم يك بار در طول عمر دام سقط رخ مي دهد)، ممكن است بسياري دامهاآلوده وفاقدعلائم باشند و باعث انتشارميكروب درمحيط گردند لذاكنترل بيماري درجمعيت دامي بعنوان يك اصل بايستي انجام گيردومايه كوبي دامهاعليه بروسلوزيكي ازمهمترين، عملي ترين وارزانترين روش پيشگيري ازبيماري درحال] ٨١ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) حاضراست ودراين مطالعه نقش دامپزشكي ازجنبه پيشگيري بيماري بوسيله مايه كوبي دامها جهت كنترل بيماري درجمعيت دامي وبه تبع آن كاهش تعداد مبتلايان انساني به بيماري بروسلوزكاملاً مشهود است ومقايسه آمارمبتلايان انساني باآمارواكسيناسيون جمعيت دامي، نشان مي دهدكه همواره باافزايش پوشش واكسيناسيون دامها عليه بروسلوز، بيماري در جمعيت انساني كاهش يافته است. بنابراين باعنايت به مشكلات عديده مبارزه با اين بيماري ونبودامكانات واعتبارات لازم جهت ريشه كني بيماري، آموزش عمومي مردم وبويژه دامداران، پرداخت به موقع وكافي غرامت به صاحبان دامهاي راكتور، تأمين به موقع واكسنهاي بروسلوزوافزايش پوشش ايمني جمعيت دامي وبرنامه ريزي جهت ارتقاء سطح بهداشتي دامداريها و كشتارگاههاي دام مي تواند آمارمبتلايان انساني رابيش ازپيش كاهش دهد

بروسلوز بيماري مشترك انسان و دام است كه از راه هاي مختلف به انسان منتقل مي شود و از معضلات مهم اقتصادي وسلامت است. ايران از مناطق آندميك بروسلوز در دنيا مي باشد . بروسلوز دراستان هرمزگان به علت رواج دامداري سنتي و تردد و خريد و فروش دام با كشور هاي همجوار يكي از معضلات بهداشتي منطقه است. براي كنترل بيماري به سيستم ثبت و بيمار يابي دقيق نياز مي باشد. هدف ازاين مطالعه مقايسه بيمار يابي بروسلوز در سيستم بهداشتي با موارد ثبت شده در آزمايشگاه ها مي باشد تا بتوان از نتايج آن در جهت اصلاح سيستم گزارش دهي برو سلوز استفاده كرد. مواد و روش ها : پژوهش حاضر يك مطالعه ي مقطعي توصيفي مي باشد كه در سال 92 انجام شده است. جمعيت مورد مطالعه تمامي موارد مثبت آزمايشگاهي بروسلوز در بندرعباس بود. به تمام آزمايشگاه هاي خصوصي و دولتي سطح شهر مراجعه و موارد ثبت شده برو سلوز در سال 91 كه رايت بيشتراز 80/1 داشته اند جمع آوري شد. سپس طي تماس تلفني با بيماران محل سكونت و جنسيت آنان ثبت شد و با موارد ثبت شده در مركز بهداشت مقايسه شد. نتايج: در اين مطالعه 59 نفر از طريق سيستم آزمايشگاهي كشف شد 36 نفر (1/61 (%مونث و 23 نفر (98/38 (%مذكر بودند از اين ميان 46 نفر (96/77 (% ساكن بندرعباس بودند. آمار ثبت شده در سال 91 در سيستم بهداشتي فقط 1 نفر بود. نتيجه گيري: با توجه به اختلاف فاحش موارد كشف شده از طريق آزمايشگاه ها و موارد ثبت شده در سيستم بهداشتي لازم است كه سيستم بيمار يابي برو سلوز اصلاح شود. تمهيداتي مثل الزام آزمايشگاهها به گزارشدهي و يا استفاده از آزمايشگاه ها به عنوان منبع اطلاعاتي اين كار را امكان پذير مي سازد. تا بتوان از اين اطلاعات جهت كنترل بيماري استفاده كرد. 

جهت تشخيص اين بيماري بروسلوز از آزمون هاي متعددي مانند تثبيت كمپلمان، الايزا، رايت، و 2 - مركاپتواتانول (ME-2 (كشت باكتريايي/ايمنوفلورسانس/ايمنوالكتروفورز و ...صورت مي گيرد. هرچند كه در مجموع در تشخيص بروسلوز اطلاعات اپيدميولوژيكي باليني و آزمايشگاهي به طور توام بايستي در نظر گرفته شود اما در تشخيص اين بيماري آزمايشات الايزا ، رايت و ME-2 متداول تر مي باشند لذا در جهت تشخيص اين بيماري بيشتر اين آزمايشات انجام مي شوند. بر اساس نتايج جستجوي ساختاريافته صورت گرفته، تا كنون مطالعه جامعي كه نتايج اين آزمايش ها را با هم مقايسه كند در دسترس نمي باشد؛ از اين رو اين مطالعه طراحي گرديد تا نتايج بدست آمده از اين آزمايش ها در تشخيص بروسلوز در جمعيت گوسفند و بز مشخص شود تا بتوان از نتايج آن جهت شناسايي بهتر دام هاي بيمار و كاهش موارد مثبت كاذب بتوان در كنترل و ريشه كني اين بيماري اقدام نمود. روش كار: جهت انجام اين مطالعه 207 نمونه سرم گوسفند و بز كه داراي تست رزبنگال مثبت بودند استفاده گرديد. نمونه ها با استفاده از آزمون رايت و ME-2 و همچنين اليزا مورد بررسي قرار گرفتند و تفسير رايت و ‐2 ME بر اساس دستورالعمل سازمان دامپزشكي كشور صورت گرفت. جهت تعيين همخواني بين نتايج حاصل از الايزا با رايت و ME-2 از آماره كاپا استفاده گرديد. نتايج: همخواني نتايج اين آزمونها برابر 36/0 بهدست آمد (001.0نتيجه گيري: براساس نتايج حاصل از اين مطالعه همخواني ضعيفي بين نتايج اين آزمونها وجود دارد؛ اين نشاندهنده اين است كه تفاوت بسياري در تشخيص بروسلوز بر اساس نتايج اين آزمونها وجود دارد و بايستي دستورالعملهاي كنترل بيماري در جمعيت گوسفند وبز مورد بازنگري قرار گيرد

مقدمه تب مالت يك بيماري مشترك انسان و دام است كه با درگيري ارگانهاي مختلف تظاهر مي كند .ابتلا سيستم عصبي يك عارضه نادر ومهم بيماري با انسيدانس%13-3است .بروسلوز ممكنا ست با طيفي از عوارض نورولوژيك شامل مننژيت ،مننگو انسفاليت ، اختلال سربروواسكولار ،ميليت ، ،پلي راديكولونوريت و ميوزيت همراه باشد .در اين گزارش يك بيمارمصروع مبتلا به تب مالت همراه با ترومبوزسينوس ساژيتال فوقاني مغزي را بعنوان يك تظاهر باليني غير شايع معرفي مي گردد. معرفي بيمار بيمار يك خانم 23 ساله ساكن روستا با سابقه تشنج از 10 سال قبل مي باشد كه به علت سر درد ، تب و تعريق ، بي اشتهايي و تشديد حملات تشنج بستري شده است.بيمار سابقه تماس با دام و مصرف لبنيات محلي را داشته ودر آزمايشات تست آگلو تيناسيون رايت و 2ME با تيتر بالا مثبت بود و درMRV & MRI Brain ترومبوزسينوس ساژيتال فوقاني همراه با انفاركت وريدي مشاهده شد.بررسي از نظر ساير علل ترومبوزسينوس نيز نرمال بود.بيمار تحت درمان با داكسي سيكلين، ريفامپين و كوتويموكسازول وداروي آنتي كواگولانت قرار گرفت و در پيگيري بيمار، بهبود علائم باليني و كاهش تيتر سرو لوژي بروسلوز مشاهده شد و حملات تشنج نيز كنترل گرديد و بهنگام ترخيص درمان با داروهاي فوق الذكر ادامه يافت . بحث معرفي اين بيمار اهميت توجه به بيماريهاي آندميك شايع را در كنار بيماريهاي نرولوژيك ديگر مطرح مي كند.و در بيماران مصروعي كه حملات تشنج آنها از كنترل خارج گرديده ،ضمن بررسيهاي كامل نورولوژيك ومتابوليك ،بايستي به بيماريهاي شايعبومي كشور نيز توجه كرد و بالاخص در بيماران ساكن نواحي آندميك وبا سابقه تماس با محصولات دامي ،نوروبروسلوز با يد در تشخيص افتراقي اختلالات نورولوژيك در نظر گرفته شود. 

قدمه بروسلوز يكي از مهم ترين بيماريهاي مشترك بين انسان و دام مي باشد كه اهميت جهاني داشته و بوسيله گونه هاي مختلف جنس بروسلا ايجاد مي گردد. صدمات اقتصادي اين بيماري در دام ها منحصر به سقط جنين، كاهش باروري و توليد شير و تداخل در برنامه توليد مثلي گله نبوده بلكه مانع تجارت بين المللي، منع فروش و صادرات فرآورده هاي آلوده دامي كه مسئله عمده اي در اقتصاد دولت ها به حساب مي آيند، مي گردد(1و2 .( در ايران ، اولين بار بروسلا ملي تنسيس از انسان در سال 1311 از كشت نمونه خون و در حيوانات در سال 1323 گزارش گرديد و متعاقب آن اولين برنامه مبارزه با بروسلوز دامي در سال 1346 تصويب گرديد. در اين مقاله مروري بر وضعيت بروسلوز در جمعيت هاي مختلف دام هاي اهلي ايران شده است. گاو براي اولين بار در ايران بروسلا آبورتوس توسط دكتر دلپي و دكتر كاوه در سال 1323 از جنين سقط شده گاو، به دنبال مطالعه اي بر روي گاوهاي شيري استان تهران در بخش بروسلوز موسسه تحقيقات واكسن و سرم سازي رازي جدا گرديد و از سال 1328 اولين مايه كوبي عليه اين بيماري در تعدادي از گاوداري هاي اطراف پايتخت ايران آغاز گرديد(3 .(برنامه مبارزه با بروسلوز گاوي در ايران شامل مايه كوبي گاوها در كنار آزمايش و كشتار دام هاي آلوده مي باشدطبق اعلام سازمان دامپزشكي كشور ميزان شيوع بروسلوز در جمعيت گاوهاي روستايي كشور در سال 73 و 82 به ترتيب 16/1 و 3/1 درصد بوده است. همچنين ميزان شيوع بروسلوز در جمعيت گاو داري هاي صنعتي و نيمه صنعتي در سال 73 و 82 به ترتيب59/0 و 3/0 درصد تعيين گرديده است(4 .( بروسلا آبورتوس در ايران علاوه بر گاو و گاوميش، از اسب و خوك هم جدا شده است، تاكنون تمامي موارد بروسلوز انساني در ايران مربوط به آلودگي با بروسلا ملي تنسيس بوده و تنها يك مورد بايوتايپ 5 بروسلا آبورتوس از يك مادر و نوزادش جدا شده است(5 .( بايوتايپ هاي 3 ، 6 و تا حد كمتري 5 و 9 بروسلا آبورتوس در گاو شايع بوده، و بايوواريته هاي 1 ، 2 و 4 نيز به ثبت رسيده است اما بيوتيپ 3 بروسلا آبورتوس بيوتيپ غالب و بومي ايران محسوب مي شود و آلودگي گاوهاي ايران به بيوتايپ هاي 1و2 بروسلا ملي تنسيس نيز به اثبات رسيده است. بروسلا آبورتوس در ايران علاوه بر گاو و گاوميش، از اسب و خوك هم جدا شده است. بين سالهاي 1350 تا 1378 از مجموع 2384 سويه آبورتوس جدا شده در ايران، بايوتايپ 3 با 1849 سويه، بايوتايپ 5 با 345 سويه، بايوتايپ 1 با 73 سويه، بايوتايپ 7 با 70 سويه، بايوتايپ 2 با 39 سويه، بايوتايپ 4 با 6 سويه و بايوتايپ 6 با 1 سويه به ترتيب فراواني گزارش شده است(5و6 .( همچنين آلودگي گاوها با سويه Rev1 و سقط جنين در اثر اين آلودگي در يكي از مناطق ايران گزارش شده است. نگه داري گاوها در مناطق روستايي و عشايري ايران در كنار گوسفند و بز خطر انتقال سويه ملي تنسيس در گاوها را افزايش مي دهد(7 .( گوسفند و بز اولين بار بروسلا ملي تنسيس از كشت خون انسان در سال 1311 توسط دكتر كراندل(رئيس وقت انستيتو پاستور ايران) جدا گرديد. همچنين در سال 1327 ،بروسلا ملي تنسيس از شير بز توسط دكتر انتصار، در بخش بروسلوز موسسه واكسن و سرم سازي رازي جدا گرديد و در سال 1329 وجود بيماري در گوسفندان اطراف اصفهان به اثبات رسيد. توليد واكسن REV1 با همكاري سازمان بهداشت جهاني از سال 1341 در اين موسسه آغاز شده و از سال 1342 تاكنون به صورت ليوفيليزه عرضه مي گردد. اولين مايه كوبي جمعيت گوسفند و بز مربوط به سال 1342 بوده است (8 .( ميزان شيوع بروسلوز در جمعيت گوسفند و بز روستايي در سال 1373 و 1382 به ترتيب 88/2 و 1/2 درصد بوده استبين سالهاي 1350 تا 1378 از مجموع 3794 سويه ملي تنسيس جدا شده در ايران، بايوتايپ 1 با 3067 سويه، بايوتايپ 2 با 566 سويه و بايوتايپ 3 با 161 سويه به ترتيب فراواني گزارش شده است. اكثريت موارد گزارش شده بيماري در انسان در نتيجه آلودگي با بايوتايپ 1 ملي تنسيس بوده است. بايوتايپ 1 بروسلا ملي تنسيس بيشترين فراواني و پراكندگي را در ايران طي حداقل 40 سال گذشته داشته و بايوتايپ غالب و بومي كشور محسوب مي شود(5 .(بايوتايپ هاي 3و2و1 بروسلا ملي تنسيس توسط ذوقي و همكاران از گوسفند، بز، شتر، سگ، گاو و انسان در ايران جدا شده است همچنين گزارشاتي از آلودگي گوسفندان به بروسلا آبورتوس نيز وجود دارد. (6 ( شتر آلودگي با بروسلوز در شترهاي بسياري از مناطق ايران گزارش گرديده است. در مناطق جنوبي ايران شترها به صورت آزاد و غير متمركز پرورش داده مي شوند و جابه جايي بين مناطق مختلف ندارند كه در اين جمعيت، آلودگي كمتري به بروسلا وجود دارد اما در مناطق شمالي و شرقي به لحاظ جابه جايي وسيع تر دام و ورود دام از كشورهاي افغانستان و پاكستان، آلودگي بالاتري در جمعيت شترهاي آن گزارش شده است. نگهداري شتر در كنار گله هاي گوسفند و بز به دليل آلودگي گوسفندان ايران به بروسلا ملي تنسيس باعث انتقال بيماري به آنها مي شود كه گزارشي از جداسازي بيووار 1 بروسلا ملي تنسيس از شترهاي ايران وجود .(9،10،11)دارد گاوميش آلودگي سرمي گاوميش ها در ايران نيز طي مطالعه اي به اثبات رسيده است. در اين مطالعه كه در استان خوزستان انجام شد تعداد 400 گاوميش با استفاده از آزمون هاي سرم شناسي مورد بررسي قرار گرفتند كه در آزمونهاي رزبنگال، رايت و 2مركاپتواتانل به ترتيب 5/20 ،5/19 و 11 درصد آلودگي را نشان دادند. اين حيوانات كه در قسمت هاي شمالي و جنوبي ايران قرار دارند به عنوان دام اهلي همراه با ديگر گونه ها از جمله گاو، گوسفند، بز و شتر نگهداري مي شوند و مي توانند به عنوان مخزن عفونت براي انسان و ديگر حيوانات باشند(اسب وجود آلودگي در اسب هاي تعدادي از مناطق ايران نيز گزارش شده است. در مطالعه سرم شناسي 5/2 درصد اسب ها داراي آنتي بادي بر عليه بروسلا بودند(13 (و در قسمتهاي جنوبي ايران، آلودگي هاي سرمي مختلفي از صفر تا 12 %در بين اسبهاي اين ناحيه گزارش شده است(14 (همچنين در مطالعه اي مربوط به يكي از مناطق شرقي ايران، آلودگي 5/2 درصدي اسب ها به بروسلا گزارش شده است(15 .( سگ آلودگي سرمي سگ هاي گله، ولگرد و خانگي ايران به بروسلوز گزارش شده است. طي مطالعه مصلي نژاد و همكاران 9/4 درصد در سگهاي خانگي و 3/10 درصد سگ هاي مناطق روستايي شهرستان اهواز داراي آنتي بادي بر عليه بروسلا كنيس بودند(16و17 .(همچنين در مطالعه سرولوژي آلودگي سگ هاي گله مشهد به گونه هاي بروسلا آبورتوس و ملي تنسيس به اثبات رسيده است(18 .(در مطالعه ذوقي و همكاران در سال 1385 از 112 قلاده سگ حومه شهر تبريز با آزمايش هاي رزبنگال، رايت و 2مركاپتو اتانل، 4 مورد(5/3 (%شواهد آزمايشگاهي عفونت به بروسلا را نشان داده اند كه از هر 4 قلاده سگ بروسلا ملي تنسيس جدا شده است(19 .( سگ هاي گله به دليل اينكه از جفت هاي دفع شده و جنين هاي سقط شده دام هاي اهلي و آلايش هاي غير خوراكي انساني از قبيل اندام تناسلي نر و ماده تغذيه مي كنند داراي آلودگي به گونه هاي بروسلا آبورتوس و ملي تنسيس مي باشند و باعث انتقال جرم از منطقه اي به منطقه ديگر مي شوند. خوك اولين بار در سال 1327 از جنين سقط شده خوك، بروسلا سوئيس را جدا كردند و وجود بايوتايپ هاي 1 و 3 گونه بروسلا سوئيس در خوك در سال 1350 به ثبت رسيد. در حال حاضر با توجه به عدم پرورش و استفاده از خوك در ايران به دلايل مذهبي اين گونه وجود ندارد(2نتيجه گيري مسائل مختلفي در ارتباط با مشكلات مبارزه با بروسلوز در ايران وجود دارد: شرايط بدوي نگهداري گوسفند و بز و مدت زمان طولاني نگهداري گوسفند و بزهاي مولد بطوريكه اين دامها تا زماني كه قادر به زايمان بوده و داراي دندان باشند در گله ها نگهداري مي شوند كه اين عمر، بالاتر از دوره ايمني واكسنها مي باشد و باعث حساس شدن دوباره دام ها در برابر عفونت مي گردد همچنين عدم وجود سيستم شناسائي دامهاي روستائي و عشايري باعث بي اطلاعي از سوابق ايمني گله ها مي شود. ايران در منطقه اي قرار دارد كه از نظر بروسلوز داراي آلودگي فراواني مي باشد، همچنين به دليل ضعف سيستم دامپزشكي و عدم ارسال گزارش، از وضعيت آلودگي تعدادي از كشورهاي همسايه ايران، اطلاعات روشن و مشخصي در دست نمي باشد. وجود مرز هاي طولاني و خاكي فاقد كنترل با كشورهاي آلوده همسايه و حجم بالايي از مبادله دام با اين كشورها، ضعف در سيستم قرنطينه و كنترل تردد وحمل و نقل دام درمناطق مرزي و داخلي برنامه مبارزه با بروسلوز را با مشكلات فراواني مواجه كرده است. پراكندگي دام ها در روستاها وكمبود اعتبارات و امكانات متناسب با برنامه ها نيز از ديگر دلايل مشكلات مي باشد. دامداران عموما كنترل را فقط به مدت محدودي و تحت شرايط اضطراري مي پذيرند. ناآرامي هاي سياسي، كاهش بودجه و همه گيري ساير بيماري ها باعث مي شوند كه توجهات به سوي منابع ديگري معطوف شود. اغلب بيماري هايي كه نظير بروسلوز مزمن مي شوند، نمي توانند دامداران و سايرين را جهت اقداماتي براي كنترل و ريشه كني بيماري به طور جدي ترغيب كنند. در انتها اينطور مي توان نتيجه گيري كرد كه كنترل و پيشگيري از بروسلوز پيچيده تر از مايه كوبي و آزمايش و كشتار دام هاي آلوده مي باشد. يك برنامه كنترل و ريشه كني بيماري با حمايت مناسب منابع مالي در كنار همكاري دامداران و متوليان دولتي برنامه نياز است تا از گسترش بيماري جلوگيري شود. بدون اين مسائل، هر گونه استراتژي هر چند خوب نيز محكوم به شكست است. 

بروسلوز بيماري عفوني ناشي از باكتري هايي است كه بـه احتـرام Bruce David - كاشـف اوليـه ارگانيسـم از طحـال سـربازان انگليسي تلف شده در جزيره مالت در سال 1387 – اكنون بروسلا ناميده مي شود. در ايران بروسلوز مشكل عمده بهداشت عمـومي است . بايوواريته هاي 3و5 وتا حد كمتري 9 بروسلا آبورتوس در گاو شايع بوده و بايوواريته هاي 2،1 و 4 نيز به ثبت رسـيده اسـت. بايوواريته هاي 1 ، 2 و 3 بروسلا مليتنسيس در گوسفند و بز انتشار داشته و مسئول بيشتر موارد بروسلوز انساني مي باشـد. شـتر بـه بروسلوز حساس شناخته شده است و تاكنون بروسلا مليتنسيس از شتر جداسازسي گرديده است. با توجه به گزارش مواردي از بروسلوز گوسفندي در منطقه زابل ، اين تحقيق جهت بررسي وجـود بيمـاري بروسـلوز در شـتر هـاي منطقه طراحي گرديد. در اين تحقيق پس از خونگيري از شـتر هـاي منطقـه ، ابتـدا آزمـايش RBT انجـام و نتـايج مثبـت بوسـيله آزمايشات SAT و 2ME مورد بازبيني و تاييد نهايي قرار گرفت و سپس نتايج كلي آزمايشات بـر طيـق جـدول مربوطـه قرائـت و بازنگري قرار گرفت. در اين بررسي از مجموع 500 نفر شتر مورد آزمايش 17 نفر تيتر سرمي مثبت نشان دادند. سقط و ناباروري بارزترين علامت بروسلوز در دام ها مي باشد و مصرف شير و فراورده هاي خام از راههاي عمده سرايت بيماري بـه انسان ذكر شده است. شايان ذكر است در معاينه باليني شتر ها ي مبتلا علامت خاصي مشاهده نگرديد از طرفي با توجه به اين كـه شير شتر به صورت خام استفاده مي گردد، احتمال آلودگي از اين طريق وجود دارد .

بروسلوز از بيماريهاي شايع مشترك انسان و دام است كه طيف گسترده ايي از علايم و عوارض را بهمراه دارد. اين بيماري در ايران آندميك است و در استانهاي غرب كشور از جمله همدان از شيوع بالايي برخوردار مي باشد. هدف از اين مقاله معرفي يك مورد نادر ترومبوز وريد جوگولار داخلي راست با بروسلوز حاد مي باشد. معرفي بيمار: بيمار خانمي 58 ساله اي است كه به علت تب و سردرد شديد كه از 15 روز قبل از مراجعه شروع و همراه با ضعف، بيحالي، بي اشتهايي و ضايعات وزيكولر دو طرفه در اطراف بيني و لنفادنوپاتي هاي متعدد گردن بويژه ساب منديبولار راست، بستري شد. در معاينه در مسير شريان تمپورال چپ يك ندولاريته و برجستگي لمس شد. در آزمايشات لكوسيتوز و ESR بالا و تست هاي عملكردكبدي طبيعي گزارش شدند . در سونوگرافي نسج نرم گردني شواهد ترومبوز وريد جوگولار داخلي راست و تعدادي غدد لنفاوي برجسته در مثلث خلفي راست گردن گزارش شد. بيوپسي از شريان تمپورال تهيه شد كه طبق گزارش پاتولوژي شواهدي به نفع آرتريت تمپورال مشاهده نشد. سونوگرافي كالر داپلرعروق گردني ترومبوز هتروژن از حدود ناحيه مياني وريد جوگولار داخلي راست به سمت گزارش كرد.در اكوكارديوگرافي شواهدي از وژتاسيون بر روي دريچه گزارش نشد. سونوگرافي شكم و لگن طبيعي بود. كشت خون در دو نوبت مجزا كوكوباسيل گرم منفي با رشد كند احتمالا بروسلا گزارش كردند و سرولوژي رايت و ELISA IgG مثبت گزارش شد. بيمار تحت درمان با داكسي سيكلين- ريفامپين و وارفارين قرار گرفت و مدت پنج ماه پي گيري شد كه علائم بيماري كاملا بهبود يافت. نتيجه گيري: در مناطق اندميك بايد در بيماراني كه با علايم و نشانه هاي غير معمول از جمله ترومبوز وريدي مراجعه مي كنند، تشخيص بروسلوز مد نظر باشد، چون تشخيص و درمان زودرس مي تواند موجب كاهش عوارض و مرگ ومير بيماري شود.