قدمه بروسلوز يكي از شايعترين بيماريهاي مشترك انسان و حيوان در ايران مي باشد. بروسلوز انساني در تمام نقاط كشور بصورت آندميك است و راه انتقال آن اغلب با مصرف محصولات لبني غير پاستوريزه و گوشت خام است . اين بيماري بيشتر يك بيماري شغلي است و نزد كساني كه با حيوانات آلوده تماس دارند بيشتر مشاهده مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي الگوي اپيدميولوژيك بيماري به منظور كنترل عوامل خطر مي باشد. روش اجرا اين مطالعه بصورت توصيفي انجام شد كه در آن جمعيت 241000 نفري شهرستان شاهرود كه شامل شهر شاهرود و 5 شهر ميامي ، بيارجمند ،كلاته خيج، بسطام و مجن و مناطق روستايي مي باشد ، از نظر بروسلوز مورد بررسي قرار گرفت ابزار جمع آوري اطلاعات ، فرم بررسي اپيدميولوژيك بيماري و موارد ثبت شده در دفتر پيگيري بيماريها مي باشد آناليز اطلاعات با اسنفاده از نرم افزار spss انجام شده است بحث در شهرستان شاهرود در سال 89 ، تعداد موارد 57 مورد با ميزان بروز 23 در صد هزار نفر بدست آمد . از لحاظ گروه سني بيشترين موارد در گروه سني 29-20 سال (11 در صد هزار ) ، از لحاظ جنسي ، مردان( 68( %و از لحاظ شغلي 19 مورد (33 ( %در دامداران مي باشد و از لحاظ منطقه ، زمان آباد 15 مورد و كالپوش 11 مورد گزارش و ثبت شده است. از نظر محصولات لبني ، شير با 1.77 %بيشترين محصول لبني آلوده را به خود اختصاص داده است. نتيجه گيري با توجه به اين بررسي مشخص مي گردد بروز بيماري تب مالت در شهرسان شاهرود در مقايسه با سال 1388 ( 36 درصد هزار )كاهش يافته است كه با توجه به گزارش سريع به دامپزشكي و مشاركت سازمان مذكور در امر واكسيناسيون دام ها نقش بسزايي دركاهش موارد داشته است

قدمه و هدف بيماريهاي مشترك بين انسان و حيوان بخش بزرگي از بيماريهاي موجود در جامعه انساني و دامي كشور ، استان و شهرستان است و بخش وسيعي از انرژي عوامل اجرايي ، بهداشتي درماني و آزمايشگاهي صرف پيشگيري ، درمان و تشخيص اين بيماري مي شود ، بيماري تب مالت ( بروسلوز) كه بوسيله باكتري هاي متعلق به جنس بروسلا ايجاد مي شود ، جزء اولويتهاي اول اين دسته از بيماريها مي باشد وبا توجه به خسارات سنگيني كه اين بيماري چه از لحاظ انساني وچه از لحاظ دامي در پي دارد و از سويي با توجه به طولاني بودن سير بيماري و درمان آن و عوارض ناشي از آن و همچنين خسارات سنگين اقتصادي كه بر سيستم اقتصادي به جاي مي گذارد و همچنين از كارافتادگي انساني آن نياز به توجه خاص دارد . بروسلوز يك بيماري مشترك بين انسان و دام است كه از حيوانات آلوده به انسان منتقل ميشود و خصوصيات باليني آن براي بيماران اختصاصي نيست. بروسلوز نامهاي مترادف بسياري دارد كه برگرفته از مناطق جغرافيايي است كه بيماري در آن رخ مي دهد . ( تب مديترانهاي، تب مالت، تب جبل الطارق، تب قبرس)؛ يا از ماهيت بالا و پايين آورنده تب آن مشتق ميشود مثل تب مواج، يا ناشي از تشابه آن با مالاريا و تيفوئيد است مثل تب تيفومالاريايي و تيفوئيد متناوب. علت نامگذاري بروسلوز و عوامل مولد آن به ديويد بروس برمي- گردد، وي يك پزشك اسكاتلندي بود كه در طي اقامت خود در مالت، در سال 1887 عامل بيماري را كشف نمود . هدف از اين مطالعه بررسي اپيدميولوژي بروسلوز در شهرستان تويسركان در سال 1386 -1383 ميباشد .مواد و روشها اين مطالعه يك مطالعه پژوهشي – توصيفي مي باشد كه اطلاعات مربوط ، به روش آزمايشگاهي و با جمع آوري داده ها و آمار اين بيماري از آزمايشگاههاي خصوصي و دولتي در سطح شهرستان و حذف موارد تكراري به تفكيك ماه در سالهاي 83 لغايت 86 گردآوري شده است . همچنين از كتب و مقالات خارجي ، اينترنت ، مطالعه كتابخانهاي، دستورالعملهاي وزارتخانه و استاني و ... نيز استفاده شده است . بحث ونتيجه گيري عوامل اتيولوژيك بروسلوز در انسان مي تواند به علت يكي از چهار گونه زير ناشي شود : 1 -بروسلا مليتنسيس، شايعترين و مهاجم ترين علت بروسلوز در سراسر جهان مي باشد كه عمدتا از بز، گوسفند و شتر ناشي مي- شود . 2 -بروسلا ابورتوس كه از گاو سرايت ميكند. 3 -بروسلا سوئيس كه از خوك منتقل ميشود. 4 -بروسلا كانيس كه از سگ انتقال مييابد . اين باسيل كوچك، گرم منفي، هوازي، انگل اختياري داخل سلولي، بدون هاگ، غير متحرك و بدون كپسول است كه باعث عفونت مادام العمر در حيوانات ميشود . بروسلا با جوشاندن، پاستوريزه كردن شير و فرآوردههاي لبني از بين ميرود . اين باكتري در پنير نرم سفيد و غير پاستوريزه حاصل از شير بز تا 8 هفته زنده ميماند و با يخ زدن از بين نميرود . اين ارگانيسم به مدت 40 روز در خاك خشك آلوده به ادرار، مدفوع، ترشحات واژينال و محصولات خانگي حيوانات عفوني زنده ميماند و حتي به مدت طولاني تر در خاك مرطوب زنده باقي ميماند

بروسلوز يكي از مهترين بيماريهاي عفوني زئونوز است كه به افتخار مطالعات مهم آقاي بروسدرخصوص تب مالت نام آن را بروسلوز ناميده اند . عامل بيماري بطور عمده در بين حيوانات در گردش است ولي انسان به عنوان ميزبان اتفاقي دچار عفونت مي گردد. مهمترين سوش ايجاد كننده بروسلوز در انسان بروسلا ملي تنسيس است كه غالباً از بز و گوسفند جدا مي شود و نيز مي تواند به انسان منتقل گردد . بروسلوز به عنوان يك بيماري هزاره چهره مشهور است و مي تواند با علائم و نشانه هاي بسياري از بيماريهاي عفوني خودنمايي نموده و تشخيص بيماري را مشكل و پزشك رادر تشخيص دچار شك و ترديد نمايد . بروسلوز داراي عوارض زيادي است ، منجمله عوارض استخواني ، مفصلي ،گوارشي ، بي اشتهايي ،هپاتومگالي، عصبي ، قلبي و عروقي ، تنفسي ، ادراري ، جنيني خوني پوستي ، چشمي و ... و مهترين علائم آن شامل تب ، استخوان درد ، بي اشتهايي بدن درد ، كمردرد و بي حالي و... است . مواد وروشها: تعيين وضعيت اپيدميولوژي بروسلوز بر حسب شهري ، روستايي ،سني ، جنسي ، شغلي ... 1 -تعيين ميزان بروز بيماري، درصد افزايش يا كاهش بروسلوز بر حسب سال و شهرستانهاي تابعه دانشگاه 2 -انجام برنامه هاي مداخله اي بر اساس يافته هاي بررسي بروسلوز 3 -تجهيزات لازم وروشهاي آناليز پورتال كشوري روش مطالعه: توصيفي و بر اساس ثبت Data و تجزيه و تحليل آن از طريق پورتال كشوري نتايج: بيشترين موارد بروسلوز روستايي (6.88درصد ) بوده اند . 1 -تفاوت قابل ملاحظه اي از نظر جنسي دربروسلوز وجود نداشت(مردان54درصد) 2 -بيشتر موارد مبتلا به بروسلوز خانه داران (9.37درصد ) بوده اند . 3 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه تماس با دام(4.90درصد ) داشته اند4 -بيشترين موارد بروسلوز سابقه مصرف لبنيات غيره پاستوريزه ( 3.81( داشته اند . 5 -بيشترين موارد گزارش شده بروسلوز مربوط به فصل بهار وتابستان است(5.66درصد) 6 -بيشترين موارد بروسلوز به ترتيب درافراد خانه دار،كشاورز ودامدار،ومحصلين مشاهده شده است. بحث و نتيجه گيري : باتوجه به نتايج بدست آمده، موارد مداخله اي ذيل پيشنهاد مي گردد. 1 -برنامه ريزي و تدوين برنامه عملياتي بروسلوز بر اساس نتايج بدست آمده از آناليز DATA به منظور كنترل و كاهش موارد بروسلوز 2 -هماهنگي برون بخشي به منظور واكسيناسيون دام ها عليه بروسلوز و ساير اقدامات پيشگيرانه 3 -تقويت نظارت، پايش گزارش دهي يا گزارش گيري برنامه هاي آموزشي بروسلوز درسطح استان 4 -ارتقاءبرنامه هاي آموزشي وتلاش درتهيه شير وفراورده هاي لبني پاستوريزه وهموژنيزه 5 -مداخله ويژه درمناطق روستايي ،برنامه متمركز برآموزش خانه داران،دامداران وكشاورزان ودانش آموزان 6 -رعايت احتياطات حفاظت فردي درهنگام مواجهه با دام ،سقط جنين وترشحات دامي

مقدمه بروسلوز يكي از بيماريهاي شايع قابل انتقال بين انسان و حيوان است كه ازطريق تماس مستقيم با خون جفت و جنين و ترشحات رحمي حيوانات آلوده و از طريق مصرف فرآورده هاي دام آلوده حيواني بطور غير مستقيم به انسان منتقل مي شود بروسلوز باعث خسارات اقتصادي فراوان ارطريق خسارت بر جمعيت دامي به علت سقط جنين ، كاهش منايع غذايي ، از كارافتادگي و هزينه هاي درمان بيماران را سبب مي شود كنترل و پيشگيري بيماري تب مالت به علت چند بخش بودن ومخازن دامي با مشكلات عديد ه اي همراه ميباشد وكنترل آن مشاركت ساير سازمانها راميطلبد. اهداف هدف از اجراي اين بررسي شناخت و ضعيت اپيدميولوژي و سيربروسلوز در جمعيت شهرستان در چند سال اخير مي باشد و برسي گروهاي در معرض ابتلا ميباشد روش تحقيق اين بررسي يك تحقيق گذشته نگر بوده كه براساس اطلاعاتو مدارك موجود و پرونده بيماران شناسايي شده درطول سال 1387 - 1389 كه درمحل مراكز بهداشتي درماني نگهداري مي شود انجام شده است . يافته هاي پژوهش از مطالعــه 188 مــورد بيمــاري بروســلوز نشــان داد كــه از كــل مــوارد بيمــار بروســلوزيس 57مورددرســال 1387و40مــورد در سـال1388و91مـوددر سـال1389 ميباشـند كـه بـروز بيمـاري تـب مالـت در سـه سـال اخيـر بـه ترتيـب48و33و81 در صـدهزاربـود همچنـين 89%مـوارد سـاكن روسـتا و11 %سـاكن شـهر بـوده انـد74%مـواردر نيمـه اول 26 %مـوارد در نيمـه دوم سـال تشـخيص داده شـده اسـت از كـل مـوارد ابـتلاا در شهرسـتان 93 % تمـاس بـا دام و98 %از فـراورده هـاي دامـي اسـتفاده كـرده انــد از نظــر شــغلي خانــه دار 35 %دامــداران 26 %محصــلين 16 %كشــاورزين 10 %كودكــان 4 % و شــغلهاي راننــدگي ، كارمندان ، كارگر، سرباز 1 %را شامل مي شد نتيجه گيري بروز بيماري در جمعيت در حال افزايش ميباشد و درجمعيت روستايي ودامداران بيشتر درمعرض ابتلا ميباشند همچنين بروز بيماري در فصول زايش دامها افزايش مييابدلذا جلب مشاركت وهمكاري دامپزشكي در افزايش پوشش واكسيناسيون دامها وآموزش روستائيان در خصوص راههاي پيشگري از بيماري ميتواند در كاهش بروز بيماري موثر باشد 

قدمه بيماري تب مالت بيماري ناتوان كننده است كه بوسيله انواع بروسلا ايجاد مي شود. عفونت در انسان معمولا بوسيله تماس مستقيم با حيوانات بيمار يا مصرف فراورده هاي آلوده ايجاد مي گردد. علائم بيماري در انسان تب،سردرد،ضعف،تعريق،درد مفاصل،كاهش وزن،افسردگي و درد عمومي مي باشد.اين بيماري مي تواند در كبد،استخوان،طحال و اندامهاي ديگر عفونت چركي ايجاد نمايد. دانشگاه علوم پزشكي استان البرز داراي 5 مركز بهداشت ( مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان) مي باشد كه هرساله تعداد زيادي از افراد بومي و افاغنه در اين مناطق به اين بيماري مبتلا مي شوند. مواد و روشها اطلاعات حاصل از اين بررسي از طريق گروه پيشگيري و مبارزه با بيماريهاي معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز تهيه گرديده است. فرمهاي بررسي انفرادي بيماري در تمام مراكز بهداشت شهرستانها(مركز كرج 1،كرج2، ،ساوجبلاغ و نظرآباد و طالقان)، مراكز بهداشتي درماني تابعه،بيمارستان و مطبهاي بخشهاي خصوصي توزيع و آموزشهاي لازم در خصوص شناسايي ،درمان و گزارش بيماري تب مالت داده شد. گزارشهاي ثبت شده در مركز بهداشت شهرستانها جمع آوري شده و به صورت ماهانه به معاونت بهداشتي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز ارسال مي شود. همچنين جزوه آموزشي و تعريف اپيدميولوژيكي بيماري تب مالت توام با آموزش به بهورزان خانه هاي بهداشت تابعه قرار داده شد. پس از معاينه و بررسي بيماران و انجام آزمايشهاي مربوطه فرم بررسي انفرادي تكميل و اطلاعات حاصله از طريق نرم افزارSPSS مورد بررسي و آناليز قرار گرفت. يافته ها در طول سال 1389 تعداد 26 نفر در شهرستانهاي دانشگاه علوم پزشكي استان البرز مبتلا به بيماري تب مالت شدند كه از اين تعداد 11 نفر(42 (%مرد و 15 نفر (58 (%زن بودند. از نظر مليت،تعداد 21 نفر(81 (%ايراني و 5 نفر(19 (%افغاني بودند. از تعداد كل مبتلايان 46 %در مناطق روستايي ساكن هستند و 54 %در مناطق شهري زندگي مي كنند. از لحاظ درصد مبتلايان در شهرستانهاي مختلف،بالاترين ميزان در شهرستان ساوجبلاغ با 38 %از كل مبتلايان و كمترين ميزان آلودگي در شهرستان طالقان با صفر% از كل مبتلايان گزارش شده است. از نظر فراواني سني ، بيشترين تعداد مربوط به گروه سني 19-10 سال است به طوريكه 7 بيمار(27 (%در اين گروه سني قرار دارند. كمترين تعداد نيز 1 نفر(4 (%در گروه سني 59-50 سال قرار دارند. از لحاظ شغلي بيشترين بيماران را زنان خانه دار(31 %از كل بيماران) تشكيل مي دهند. از كل بيماران 46 %از آنها با حيوانات تماس داشته اند ،54 %هيچ گونه تماسي با حيوانات نداشتند و 69 در صد بيماران شير و فراورده هاي لبني غير پاستوريزه مصرف كرده اند . نتيجه گيري بروز بيماري تقريبا در هر دو جنس يكسان است (در زنان كمي بيشتر است). مناطق شهري به لحاظ مهاجر پذيري شهرستان و اشتغال به كار كارگران شهري در دامداريها بيشتر از مناطق روستايي است. همچنين مصرف فراورده هاي لبني آلوده عامل انتقال بيماري به 96درصد بيماران ميباشد. پيشگيري از بيماري نيازمند برگزاري كلاسهاي آموزشي براي مردم و توجه بيشتر شبكه دامپزشكي به دامداريهاي سنتي مي باشد. زنان خانه دار مهمترين گروه شغلي هستند كه در اين خصوص لازم است آموزشهاي لازم را فرا گيرند. 

مقدمه و اهداف بيماري تب مالت يكي از شايع ترين بيماريهاي عفوني مشترك انسان و دام مي باشد و در بسياري از نقاط ايران به صورت آندميك وجود دارد. اين بيماري به وسيله تماس با بافت، خون، ادرار و ترشحات بدن حيوانات آلوده يا خوردن شير خام و فراورده هاي آن منتقل مي شود. بروسلوز صرف نظر از مشكلاتي كه در دام ايجاد مي كند، از نظر اقتصادي مي تواند صدمات زيادي را به جامعه وارد نمايد. اين مطالعه به منظور شناخت وضعيت اپيدميولوژيكي اين بيماري در شهرستان رفسنجان انجام گرديده است. روش و يافته هاي تحقيق اين بررسي توصيفي و در محيط نرم افزاري Excel انجام گرديد. نتايج حاصل از آناليز داده ها نشان مي دهد كه از 32 بيمار مبتلا در سال هاي 1388 و 1389 ،5/40 %زن و 5/59 %مرد بودند. همچنين 54 %از زنان مبتلا روستايي و 46 %شهري ميباشند، در حاليكه اين نسبت در بين مردان مبتلا 63 %روستايي و 37 %شهري ارزيابي شد. از نظر گروه سني 28 %زير 15 سال، 25 %در گروه سني 29-16 سال، 5/37 %در گروه سني 49-30 سال و 3 %بالاي 50 سال مي باشند.از نظر فاكتور شغل 28 %خانه دار، 28 % محصل، 16 %كشاورز – دامدار، 6 %كارگر، 3 %قصاب، 3 %كودك و 16 %ساير مشاغل را داشته اند. در بين مبتلايان به تب مالت 81 %سابقه تماس با دام داشته اند، در حاليكه تنها 19 %از آنها با دام تماس نداشته اند و ميزان استفاده از لبنيات غير پاستوريزه در بين مبتلايان 72 %محاسبه شده است. همچنين ميزان ابتلا در نيمه اول سال 78 %و در نيمه دوم 22 %بوده و ماه خرداد نيز بيشترين ميزان را در بين ماه هاي ديگر به خود اختصاص داده است. اين مطلب ارتباط بيشتر انسان با دام در فصول زايش و لزوم پيگيري بيشتر دنتيجه گيري مقايسه آمار نشان دهنده اين مطلب است كه بروسلوز در شهرستان رفسنجان همانند ساير نقاط كشور در روستا ها بيشتر از مناطق شهري وجود دارد. همچنين از آنجايي كه زنان علاوه بر خانه داري در فعاليت هاي دامداري نيز شركت دارند، لذا بروسلوز در بين زنان نيز همانند مردان شايع مي باشد. استفاده از لبنيات غير پاستوريزه و تماس با دام ها نيز ميزان بالايي داشته كه با توجه به اين مسئله، مي توان لزوم بالا بردن سطح آگاهي عمومي با آموزش رعايت بهداشت فردي شامل استفاده از دستكش، ماسك، توجه ويژه به واكسيناسيون دام ها را از اولويت هاي برنامه كنترل بيماري بروسلوز بيان نمود. همچنين مي توان اين آموزش ها را با اولويت آموزش در بين محصلين و همچنين گروه سني 49-30 سال كه بيشترين شيوع بيماري را به خود اختصاص داده اند، قرار داد. بر اين فصول را بيان مي نمايد

مقدمه و هدف بيماري بروسلوز، يك مشكل بهداشتي عمده در سراسر دنيا و خصوصا ايران است و به عنوان مشكل اساسي بهداشت دام و بهداشت همگاني در بسياري از نقاط جهان محسوب مي شود. پيش گيري، آگاهي بخشي و شناخت گروه هاي در معرض خطر نيازمند در اختيار داشتن آمار و اطلاعات اپيدميولوژيك هر منطقه مي باشد كه در اين مطالعه صورت پذيرفته است. مواد و روشها اين مطالعه به صورت مقطعي از نوع data Existing) متكي بر داده هاي موجود) در شهرستان سمنان صورت پذيرفته است. نمونه ها را بيماران مشكوك به بروسلوز تشكيل مي دادند كه براي انجام تست رايت در بازه زماني فروردين تا شهريور 90 به آزمايشگاه ارجاع داده شده بودند. سرم بيماران مشكوك به بيماري با روش آگلوتيناسيون لوله اي استاندارد (STA (مورد ارزيابي قرار گرفته و تيتر 160/1 >/= براي بروسلوز مثبت قلمداد شد. نتايج : از تعداد 435 مورد مشكوك ارجاع داده شده براي بررسي تست رايت (تا پايان شهريور 90 ، (197 نفر (46 (%مذكر و 238 نفر (54 (%مونث بودند. در مجموع 31 مورد داراي تيتر مثبت از 20/1 تا 1280/1 و 15 نفر (4/3 (%داراي تيترهاي160/1 >/= بوده اند كه از اين تعداد 40 %داراي تيتر 160/1 ،33 %تيتر 320/1 ، 20 %تيتر 640/1 و 7 %تيتر 1280/1 دارا بودند. از لحاظ جنسيتي نسبت مذكر به مونث (2 به 1 (و ميانگين سني افراد مبتلا 6/34 سال محاسبه گرديده است. بحث STA ،شايعترين آزمون سرولوژيك مورد استفاده در اثبات بروسلوز است. در اين روش شناسايي تغيير سرمي يا تيترهاي بالا(160/1 (>/= همراه با علائم باليني، به عنوان تشخيص بروسلوز در نظر گرفته مي شود. در اين مطالعه بيماراني كه با شك باليني به بروسلوز براي بررسي تست رايت ارجاع داده شده اند داراي تنها 4/3 %سرولوژي مثبت بودند كه در مقايسه با مطالعات مشابه در ايران بطور قابل توجهي پايين است. به طور مثال تعداد موارد مثبت رايت در بيماران با شك باليني بروسلوز در اپيدميولوژي بروسلوز انساني در اصفهان 19/31 ، %در بيمارستان بهشتي كاشان طي سالهاي (75 تا 82 (3/63 ، %در مازندران] ٨٣ مركز تحقيقات بيماريهاي عفوني و گرمسيري دانشگاه علوم پزشكي و خدمات بهداشتي – درماني شهيد بهشتي | Infectious Disease & Tropical Medicine Research Center Shaheed Beheshty University of Medical Sciences and Health Services چهارمين همايش كشوري بروسلوز 24 -22 آذرماه سال 1390 4 th National Iranian congress of Brucellosis (13-15 December 2011) 6/14 %و در زنجان 2/21 %ذكر شده است. درخواست بيش از اندازه تست توسط پزشكان و عدم توجه كافي به علائم بروسلوز و همچنين احتمال خطاي آزمايشگاهي مي توانند از علل اين تفاوت به حساب آيند. نتيجهگيري آموزش بيشتر پزشكان در مورد بيماري بروسلوز ، توجه به گروه هاي در معرض و كنترل كيفي سرولوژي در بررسي بيماري بروسلوز توصيه مي شود

مقدمه و هدف تب مالت در تمام كشورهاي دنيا بخصوص در كشورهاي اطراف مديترانه(اروپاي جنوبي،شمال و شرق آفريقا) خاورميانه، هندوستان و آسياي مركزي مشاهده مي شود. منطقه مديترانه شرقي كه كشور ما نيز جزء آن محسوب مي شود از نواحي پرخطر براي اين بيماري در دنياست. هدف از انجام اين مطالعه بررسي سيماي اپيدميولوژيك بيماري بروسلوز در موارد انساني در بخش بزرگي از استان تهران در محدوه تحت پوشش دانشگاه شهيد بهشتي است. مواد و روش ها در اين مطالعه 288 بيمار مبتلا به بروسلوز كه با حداقل يكي از روشهاي آزمايشگاهي از جمله كشت، تست تيترآگلوتيناسيون بروسلا =< 80/1 ،40/1>= 2ME و آزمايش كومبس رايت با فاصله 3 رقت بالاتر از رايت ، به روش توصيفي مقطعي مورد بررسي قرار گرفتند. داده هاي اين مطالعه از داده هاي ثبت شده در سيستم نظام مراقبت كشوري اين بيماري در طي سال 88 الي 6 ماهه اول سال 90 استخراج گرديد. متغيرهاي مورد بررسي شامل گروه سني ، جنس، شغل، مليت، محل سكونت، سابقه تماس با دام، سابقه مصرف فرآورده هاي لبني غير پاستوريزه، پوشش واكسيناسيون دام ها و تعداد كانونهاي آلوده دامي مي باشد. نتايج از 509 فرد بيماري كه در طي مدت زمان مطالعه از مجاري مختلف سيستم گزارش دهي نظام مراقبت گزارش شد به 288 مورد دسترسي پيدا كرديم (76 نفر در سال 88 ، 128 مورد در سال 89 ،84 مورد در 6 ماهه اول سال 90 . (ميزان بروز موارد بروسلوز انساني 7/0 درصد ، 26/1 درصد و 8/0 درصد به ازاي هر 100000 نفر جمعيت به ترتيب از سال 88 تا 6 ماهه اول سال 90 گزارش شده است . رنج سني افراد مبتلا از 3 تا 86 سال متغير مي باشد. ميانگين سني افراد مبتلا 33/35 سال با انحراف معيار 71/17 سال مي باشد. 36 درصد زن و 64 درصد مرد . 30 درصد موارد خانه دار و 24 درصد دامدار و كشاورز مي باشند. 47 درصد روستايي و 53 درصد شهري مي باشند. 5/82 درصد از مبتلايان سابقه مصرف مواد لبني غير پاستوريزه داشتند. 19 در صد موارد غير ايراني (اتباع پاكستاني و افغاني) مي باشند. 52 درصد موارد سابقه تماس با دام داشتند . اين در حالي است كه ميزان پوشش واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط در منطقه در سال 88 ، 63/93 درصد و در سال 89 و 6 ماهه اول سال 90به بالاي 100 درصد افزايش يافته است . تعداد كانونهاي آلوده دامي از 48 مورد در سال 88 به 22 كانون در سال 89 و 15 كانون در 6 ماهه اول سال 90 كاهش يافته است. بحث و نتيجه گيري پوشش بالاي 100 درصد واكسيناسيون در دامهاي واجد شرايط دامداري هاي صنعتي و نيمه صنعتي و از طرفي روند افزايشي موارد بروسلوز انساني و كاهش كانونهاي دامي آلوده مي تواند ناشي از فعال شدن سيستم نظام مراقبت بيماري در بخش بهداشت و درمان باشد. 

مقدمه بروسلوز بيماري مشترك بين انسان و حيوان و يك مشكل مهم و عمده براي بهداشت و سلامتي جوامع در بسياري از نقاط بويژه در بعضي از كشورهاي مديترانه شرقي نظير ايران محسوب مي گردد و مي تواند باعث زيانهاي اقتصادي و بهداشتي فراواني در سطوح انساني و دامي شود. از آنجائيكه بروسلوز يكي از بيماريهاي مشمول مراقبت در كشور ما مي باشد مانند هر بيماري واگير موثرترين شيوه مبارزه با آن اقدامات پيشگيري كننده است و آموزش بهداشت اساسي ترين راهكار در فعاليتهاي بهداشتي درماني مي باشد. اين پژوهش با هدف بررسي اپيدميولوژيك بيماري به منظور استفاده از نتايج آن در برنامه ريزي و كنترل، در شبكه بهداشت شهرستان گناوه انجام گرفت. روش كار مطالعه به روش توصيفي گذشته نگر بر روي همه بيماراني كه طي سالهاي 1385 تا1389 به مراكز بهداشتي درماني شبكه بهداشت و درمان شهرستان گناوه مراجعه كرده و ابتلاي آنها با استفاده از روشهاي آزمايشگاهي تاييد گرديده بود از طريق مطالعه فرمهاي ويژه "" بررسي اپيدميو لوژيك بروسلوز "" انجام گرفته است. نتايج در اين پژوهش ،41 بيمار مبتلا مورد بررسي قرار گرفتند كه 6/37 %در سال1385 ، 5/31 %در سال 1386 ، 5/19 % در سال 1387 ، 3/7 % در سال 1388 و 5 %در سال 1389 بودند.73 %مراجعه كنندگان را مرد و 27 %را زنان تشكيل مي دادند.71% در گروه سني5 – 20 سال بودند . كمترين و بيشترين سن ابتلا 7 و 79 بود. 43 %مراجعين در بهار،24 %در تابستان ، 17 %در پاييز و 16 %در زمستان بودند.در 85 %موارد تماس مستقيم با دام به عنوان منبع احتمالي بيماري بوده است .شغل مبتلايان :39 %دامدار ، 27 %خانه دار ، 10 %بيكار ، 7 %محصل ،5 % كشاورز ، 5 %شغل آزاد ، 3 %معلم و 3 %كارگر بود.93 %مبتلايان به بيماري ساكن مناطق روستايي و 7 % ساكن مناطق شهري بودند. بيشترين تيتر مثبت رايت به ترتيب در 40 %افراد مورد مطالعه و 24 %افراد مورد مطالعه ثبت گرديده بود. بحث و نتيجه و نتيجه گيري نتايج بدست آمده در اين پژوهش نشان مي دهد كه بيشترين درصد ابتلا مربوط به : فصل بهار، مناطق روستايي ، مردان و دامداران بوده است . همچنين ابتلا به بروسلوز از سال 1385 به 1389 روند رو به كاهش چشمگيري داشته است . جلب مشاركت مردم بلاخص در مناطق روستايي در جهت واكسيناسيون دامها و مهار كردن بيماري دامها و انجام آموزشهاي همگاني پيشگيري به عنوان بهترين استراتژي كنترل بيماري مور تاكيد اين پژوهش مي باشد.

مقدمه و هدف بيماري تب مالت يا بروسلوزيكي از مهمترين بيماريهاي مسري و شايع مشترك بين انسان و حيوان محسوب ميگردد. كشورهاي اطراف مديترانه ، شمال افريقا، آمريكاي جنوبي، شرق آسيا ، خاورميانه و بويژه مناطق وسيعي از كشور ايران جزو مناطق پر خطر از لحاظ شيوع تب مالت به شمار مي آيند، در ايران تب مالت از سال ها پيش به صورت بومي وجود داشته است، هر چند كه با انجام واكسيناسيون دامي بيماري در كشور به صورت كنترل شده قرار دارد، اما هنوز در بسياري از دانشگاهها از جمله در در حوزه دانشگاه علوم پزشكي زاهدان به عنوان يك اولويت مهم بهداشتي مطرح مي باشد. روش كار اين بررسي يك مطالعه توصيفي مقطعي بوده كه بر روي بيماران گزارش شده از سال 1387 لغايت 6 ماهه اول سال 1390 انجام گرديد. كليه موارد باليني گزارش شده از مطب هاي خصوصي ، بيمارستانها ، آزمايشگاههاي خصوصي و دولتي ومراكز بهداشتي و درماني كه با تيتر رايت مثبت مورد تاييد قرار گرفته بودند به صورت هفتگي توسط كارشناس مربوطه به واحد بيماري هاي مركز بهداشت شهرستان گزارش شده و سپس توسط تيم بهداشتي بررسي گرديد. فرم هاي بررسي انفرادي براي كليه بيماران تكميل و جهت توصيف و تحليل وارد نرم افزار SPSS شدنتايج از مجموع 11 شهرستان هاي استان از سه شهرستان خاش ، ايرانشهر و نيكشهر بيشترين موارد گزارش گرديده بود. در مقطع زماني مورد مطالعه تعداد 572 بيمارثبت و گزارش گرديد كه ازاين تعداد بالاترين بروز مربوط به سال 87 با 200 مورد و كمترين بروز مربوط به سال 1388 با 96 مورد بود. از نظر محل سكونت 10 %موارد شهري 9 % روستايي بودند. بيشترين مبتلايان درگروه سني 30-10 سال (38 (%و سپس بالاتر از50 سال (26 (%بودند، از نظرتوزيع جنسي3.53 % موارد مؤنث و 7.46 %مذكر بودند. در گروه هاي شغلي خانمهاي خانه دار با 260 مورد (45 ، (%محصلين با 102 مورد (18 (%و سپس دامداران و كشاورزان با 84 مورد (15 (%بيشترين سهم را دارا بودند. 95 %مبتلايان سابقه خوردن شير جوشيده نشده و يا شير غير پاستوريزه را داشتند و بيش از 90 درصد افراد سابقه تماس با دام زنده و يا نگهداري دام در محل سكونت خودشان را ذكر ميكردند. بحث مهمترين راه پيشگيري از بيماري آگاهي مردم از ماهيت و راههاي انتقال بيماري است. با توجه به اين كه در روستاها و حتي در بعضي شهرها محل نگهداري دام در مجاورت خانه هاي مسكوني است، مسؤولين بهداشت و درمان بايد به عنوان يك ضرورت، اقدام به جداسازي محل نگهداري دام از مناطق مسكوني نمايند. در غير اين صورت پيامدهاي ناگواري در پي خواهد داشت. تماس بيشتر خانم هاي خانه دار با دام از جمله زايمان دام هاو شير دوشي سنتي از عوامل اصلي بروز بيماري در حوزه اين دانشگاه مي باشند. آموزش به مردم خصوصا" گروه خانم هاي خانه دار و محصلين در خصوص راههاي انتقال بيماري، خوردن شير جوشيده و پاستوريزه ، واكسيناسيون به موقع دامي ، جلوگيري از ورود دام هاي آلوده از كشورهاي همجوار ازمهمترين راهكار هاي كنترل بيماري است كه بايد توجه ويژه اي به آن مبذول گردد .

قدمه بروسلوزيس (تب مالت) يكي از بيماريهاي مهم و شايع مشترك بين انسان و حيوان مي باشد. معمولاً عفونت در انسان به تماس مستقيم با حيوانات آلوده يا فراورده هاي آنها وابسته است. بدليل خسارات اقتصادي فراوان دامي و انساني مبارزه با اين بيماري از اهميت خاصي برخوردار مي باشد و هنوز بعنوان يكي از مشكلات بهداشتي، با شيوع بالا در اكثر استانهاي كشور مطرح مي باشد. شناخت بيشتر اين بيماري در سطح دانشگاه در تدوين صحيح برنامه عملياتي و برنامه ريزي سياست گذاران در بخش سلامت ضروري است. موارد و روش اين مطالعه از نوع توصيفي بوده، اطلاعات مربوط به موارد بيماري ثبت شده در ازمايشگاهها كه توسط پزشك تائيد تشخيص شده بود استخراج و براي سال 1388 و 1389 كليه موارد براساس فراواني و بروز، محل سكونت، سن، جنس، شغل ، استفاده از فراورده هاي لبني، نوع بيماري ، عوارض و فصل مورد بررسي قرار گرفت. داده ها بر اساس نرم افزار spss تحليل شدند. نتايج تعداد موارد سال 88 ،272 مورد با بروز 67/10 و در سال 89 ،405 مورد با بروز 89/15 بدست آمد. بيشترين ميزان بروز سال 88 مربوط به شهرستان گلوگاه با 77/48 درصد هزار و در سال 89 مربوط به شهرستان نكا با 45/46 درصد هزار بوده است.44 %موارد در سال 88 و 53 %موارد در سال 89 سابقه تماس با دام داشتند.37 %موارد دو سال را زنان و 63 %را مردان تشكيل داده اند. از لحاظ شغلي 61 %موارد را زنان خانه دار تشكيل داده اند. 5/16 %موارد دوسال از پنير غيرپاستوريزه استفاده كرده اند. بحث با توجه به وضعيت و شرايط استان مازندران كه دامپروري از نوع سنتي در آن فراوان واستفاده از فرآورده هاي دامي بالا مي باشد لزوم هماهنگي بين بخشي و مشاركت نهادها و سازمانهاي ذيربط از جمله دامپزشكي در واكسيناسيون دام ها، تقويت و افزايش آگاهي هاي جامعه از طريق صدا و سيما و مشاركت پزشكان و مراكز تشخيصي در گزارش كامل موارد و آموزش كاركنان و تقويت نظام مراقبت بسيار ضروري بنظر مي رسد.

مقدمه و اهداف تب مالت يكي از بيماريهاي اساسي و مهم مشترك بين انسان و دام در كشور ما است. اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت اپيدميولوژي 9211 بيمار تب مالتي در طول سيزده سال از نظر متغيرهاي اساسي مثل سن، جنس ، محل زندگي، فاصله تشخيص تا بروز و منبع احتمالي بيماري انجام شده و روابط علتي بعضي از آنها را بررسي مي كند. روش تحقيق اين پژوهش يك مطالعه توصيفي مقطعي مي باشد كه بر روي افراد مبتلا به تب مالت در طي سالهاي 1376 لغايت 1388 در استان كردستان با جمعيت 1535036 نفر انجام شد؛ بر اساس برنامه كشوري داده هاي كليه موارد محتمل به بيماري از مطب هاي بخش خصوصي، آزمايشگاه ها، بيمارستان و مراكز بهداشتي درماني جمع آوري شده است. پس از دريافت مشخصات و آدرس افراد بيمار تيمهاي بهداشتي بيماران را پيگيري كرده و براي آنها فرم بررسي انفرادي تكميل شده است. داده وارد نرم افزار Spss شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج طي مدت 13 ساله (88-76(تعداد 9211 مورد بيماري تب مالت مورد بررسي قرار گرفت كه از اين تعداد 4868 نفر مرد و 4343 نفر زن. 9.14 درصد ساكن شهر و 1.85 درصد روستايي بودند. بالاترين ميزان بروز مربوط به سالهاي 82 و 84 با ميزانهاي بروز 6/89 و 2/89 در صد هزار نفر بوده است از نظر شغلي بيشترين موارد زنان خانه دار با ميزان 4/40 درصد و سپس كشاورزان ومحصلين به ترتيب 8/23 و 84/17 درصد بوده است. در مجموع 69 درصد موارد تماس مستقيم با دام را ذكر كرده اند.از نظر تعداد موارد به تفكيك ماه بيشترين موارد به ترتيب مربوط به ماههاي تير، مرداد و خرداد ماه با ميزان هاي 88/12 ، 73/12و 35/11 درصد بوده است. نتيجه گيري نتايج اين تحقيق تفاوتهاي واضحي را بين بروز بيماري تب مالت در استان كردستان در سالهاي88 و87 نسبت به سالهاي قبل از آن نشان ميدهد، ميزان بروز در شهر و روستا در حال كاهش چشمگير ميباشد. هر چند بروز بيماري در روستا به مراتب بيشتر از شهراست اما از نظر ميانگين سني بين بيماران شهري و روستايي و همچنين مرد و زن تفاوت معني داري مشاهده نشد (05.0>P .(از سال 85 بروز بيماري در استان سير نزولي واضحي داشته كه بنظر ميرسد بدليل مداخلات موثر دامپزشكي و واكسيناسيون وسيع دامهاي استان باشد. با اين وجود هنوز بروز بيماري در استان بالا بوده و نيز با توجه به شدت آلودگي در بعضي از مناطق (بروز مناطق شرقي چند برابر مناطق غربي استان است) و نيز بالا بودن ميزان آلودگي در روستاها نسبت به شهرها (9=Od ،(براي كنترل بيماري بايد مداخلات مناسب و كارائي را بمنظور كنترل هر چه بيشتر تب مالت در منطقه بكار برد. 

تب مالت يكي از بيماريهاي اساسي و مهم مشترك بين انسان و دام در كشـور مـا اسـت. ايـن مطالعه با بررسي وضعيت اپيدميولوژي 10801 بيمارمبتلا به تب مالت در طول پانزده سـال از نظـر متغيرهـاي اساسي مثل سن، جنس ، محل زندگي، فاصله تشخيص تا بروز و منبع احتمالي بيماري انجام شده و روابط علتي برخي از آنها را بررسي مي كند. روش تحقيق: اين پژوهش يك مطالعه sectional Cross توصيفي-تحليلي مي باشد كه بر روي افراد مبتلا به تب مالت در طي سالهاي 1376 لغايت 1391 در استان كردستان انجام شده است؛ بر اساس برنامه كشوري داده كليه موارد محتمل به بيماري از مطب هاي بخش خصوصي، آزمايشگاه ها، بيمارستان و مراكز بهداشتي درماني جمع آوري شده است. پس از دريافت مشخصات و آدرس افراد بيمار تيمهاي بهداشتي بيماران را پيگيري كرده و براي هر يك از آنها فرم بررسي انفرادي تكميل شده است. داده وارد نرم افزار Spss شده و مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج: طي مدت 15 ساله (91-77(تعداد 10801 مورد بيماري تب مالت مورد بررسي قـرار گرفـت كـه از ايـن تعداد 5709 نفر مرد و 5092 نفر زن. 1.14 درصد ساكن شهر و 9.85 درصد روسـتايي بودنـد. بـالاترين ميـزان بروز مربوط به سالهاي 82 و 84 با ميزانهـاي بـروز 6/89 و 2/89 در صـد هـزار نفـر بـوده اسـت از نظـر شـغلي بيشترين موارد زنان خانه دار با ميزان 3/42 درصد و سپس كشاورزان-دامـداران و محصـلين بـه ترتيـب 8/28 و 4/16 درصد بوده است. در مجموع 3/70 درصد بيماران تماس مستقيم با دام را ذكر كرده اند.از نظر تعداد مـوارد به تفكيك ماه بيشترين موارد به ترتيب مربوط به ماههاي تير و مرداد با ميزان هاي 1/11 درصد بوده است.نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق تفاوتهاي واضحي را بين بروز بيماري تب مالت در استان كردستان در سـالهاي 85 الي 89 نسبت به سالهاي قبل و بعد از آن نشان ميدهـد، از سـال 85 بـروز بيمـاري در اسـتان سـير نزولـي واضحي داشته كه بنظر ميرسد بدليل مداخلات موثر دامپزشكي و واكسيناسيون وسيع دامهاي اسـتان و توزيـع شير پاستوريزه باشد كه اين مداخلات موثر پس از سال 89 دچار وقفه شده اسـت.بـروز در منـاطق روسـتايي بـا تفاوت فاحشي بيش از بروز شهري است ولي از نظر ميانگين سني بين بيمـاران شـهري و روسـتايي و همچنـين مرد و زن تفاوت معني داري مشاهده نشد (05.0>P .(در هر صورت هنوز بروز بيماري در استان بالا بـوده و نيـز با توجه به الگوي GIS و شدت آلودگي در بعضي از مناطق (بروز مناطق شرقي چند برابـر منـاطق غربـي اسـتان است) و نيز بالا بودن ميزان آلودگي در روستاها نسبت به شهرها، براي كنترل بيماري بايد مداخلات مناسب و بـا كارائي بالا را بمنظور كنترل هر چه بيشتر تب مالت در منطقه بكار برد.

مقدمه بروسلوز يكي از مهمترين بيماري هاي مشترك انسان و دام محسوب مي گردد. موارد انساني بروسلوز در ايران متاسفانه بسيار فراوان است و در دامها عوامل شناخته شده بيماري طيف وسيعي از پستانداران اهلي و وحشي را مبتلا مي سازد. اين بيماري به علت ايجاد سقط جنين در دام، كاهش توليد شير، عقيمي و نازايي و از دست رفتن ارزش اقتصادي دام هاي مبتلا و همچنين به علت ابتلاي انسان به بيماري طاقت فرساي تب مالت همواره از دو بعد اقتصادي و بهداشتي مورد توجه قرار دارد. عامل مولد بيماري بروسلوز باكتري از جنس بروسلا كه باكتري ميله اي شكل، كوتاه، هوازي، گرم منفي و فاقد هاگ و حركت مي باشد. امروزه شش گونه از بروسلاها شناخته شده اند كه عبارتنداز: بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس، بروسلا سوئيس، بروسلا كنيس، بروسلا اويس و بروسلا نئوتومه كه هر كدام از اين بروسلاها در حيوان خاصي بيماريزايي بيشتري دارند. گونه هايي از بروسلا كه بطور كلاسيك براي انسان، بيماريزا واقع مي شوند عبارتنداز: بروسلا آبورتوس، بروسلا ملي تنسيس و بروسلا سوئيس. بروسلا كنيس بيماري خفيفي در انسان ايجاد مي كند و گونه هاي بروسلا اويس و بروسلا نئوتومه در انسان تاثيري ندارد. ميزبان اصلي بروسلا آبورتوس گاو بوده ضمن آنكه به ديگر حيوانات حساس مانند گوسفند، بز، شتر، اسب، سگ، نشخواركنندگان وحشي نيز انتقال مي يابد. بروسلا ملي تنسيس عامل اصلي بيماري در گوسفند و بز بوده و به ديگر حيوانات نيز منتقل مي شود. بروسلا سوئيس خوك و بروسلا كنيس سگ را مبتلا مي سازد. عفونتهاي انساني با بروسلا آبروتوس انفرادي هستند و اغلب ناشي از تماس هاي شغلي مي باشند. بيماري تب مالت از طريق فراورده هاي لبني پاستوريزه نشده و گوشت آلوده كه بطور صحيح طبخ نگرديده است انتقال مي يابد.بروسلوز در تمام نقاط دنيا ديده مي شود و هر يك از گونه هاي مختلف بروسلا در نقطه اي از جهان داراي وفور بيشتري مي باشد. تازه ترين آمار جهاني تنها 17 كشور را عاري از بيماري گزارش كرده است. آمار ساليانه بروسلوز انساني در ايران تا سال 1368 سير صعودي و پس از آن تا سال 1379 سير نزولي را طي كرده است. بروسلوز در گاو كه سقط جنين واگير يا بيماري بانگ گفته مي شود كه سقط جنين در اواخر دوران آبستني و تاخير در باروري و گاهي نازايي مشخص مي گردد. راه اصلي ورود عفونت از طريق دستگاه گوارش مي باشد و از راه هاي ورود عفونت مي توان به غشاهاي مخاطي قسمت فوقاني دستگاه تنفس و ملتحمه اشاره كرد. اساس تشخيص آزمايش هاي سرمي مبتني بر شناسايي آنتي بادي در سرم مورد بررسي است. استفاده از آزمايش هاي سرولوژيكي براي تشخيص بروسلوز داراي كاربرد وسيع بوده و در آن نمونه هايي مثل شير، سرم، آب پنير،مخاط مهبل و مني را بكار مي برند. آزمايشات سرولوژيك شير عبارتند از آزمايشات حلقه اي شير، آزمايش آگلوتيناسيون سرم شير و آزمايش الايزا در شير است. در مورد آزمايشات سرولوژيك بر روي سرم خون مي توان از آزمايش رزبنگال يا كارد تست، آزمايش سروآگلوتيناسيون در لوله (رايت تست) SAT ،آزمايش مركاپتواتانول، آزمايش ثبوت مكمل، آزمايش كومبس و يا آنتي گلوبولين، آزمايش الايزا، آزمايش راديوايمونواسي، آزمايش ايمونوبلاتينگ و آزمايش ايمونوديفيوژن شعاعي استفاده كرد. علاوه بر روشهاي بالا ميتوان از تست جلدي تشخيص ازدياد حساسيت تاخيري استفاده كرد كه حساسيت بالايي دارد و در حيوانات واكسينه نشده واكنش دهنده مثبتي به اين تست اند كه بايد به عنوان حيوانات آلوده در نظر گرفته شوند. براي تشخيص بروسلوز در انسان نيز ميتوان از تست رايت، MET و كومبس اشاره كرد. روش كار براي جمع آوري نمونه ها با همكاري اكيب هاي اداره كل دامپزشكي استان آدربايجان غربي به مناطق مختلف استان رفته و با استفاده از ونوجكت (Venojecto (از وريد وداج، حدود 4 الي 6 ميلي ليتر خون گرفته شد. نمونه هاي اخذ شده به آزمايشگاه منتقل شده كه پس از انعقاد، سانتريفيوژ مي گرديدند و سرم آنها جدا شده و بعد بر روي سرم هاي تهيه شده آزمايش رزبنگال صورت مي گرفت. نمونه هاي مثبت از نظر رزبنگال در يخچال 4 درجه نگهداري و بعدا براي آزمايش سرواگلوتيناسيون آماده مي شدند.

قدمه تب مالت يكي از بيماريهاي مهم مشترك بين انسان و دام مي باشد كه در بسياري از مناطق ايران از جمله در استان كهگيلويه و بوير احمد به صورت اندميك گزارش شده است .كليه حيوانات اهلي بخصوص گاو گوسفند،بز،خوك ، اسب وحشي، حيوانات شكارو جوندگان و طيور به اين بيماري گرفتار شده و بيماري را به سهولت به انسان انتقال مي دهند . عامل بيماري ميكروبي است گرم منفي و دو نوع ان بسيار مهم است . 1 -بروسلا ملي تنسيس در گوسفند و بز 2-بروسلا ابورتوس در گاو نشانه بيماري در انسان عبارت از تب مواج،سر درد،عرق زياد و شبانه،درد شديد بدن بخصوص در نقاط مفصلها و اعصاب و در حيوانات سقط شده علائم بارز آن فقط در يك سوم انتهاي آبستني كه منجر به كم شدن يا كاهش توليد شير ،نازائي، جفت ماندگي و ...ميگردد و در اين راه زيانهاي جبران ناپذيربه ميزان پروتئين حيواني مصرف غذائي مردم بالاخص اقتصاد كشور وارد مي سازد. علائم باليني بيماري در دامهاي نر آماس و تورم بيضه و عدم تمايل جنسي ميباشد. انسان در كليه سنين مبتلاء به بيماري بروسلوز (تب مالت) مي شود.دامهاي جوان قبل از رسيدن به سن جفت گيري نسبتاً مقاوم هستند و هنگام آبستني استعداد و حساسيت آنها كم كم رو به ازدياد گذاشته بطوريكه در طول آبستني از همه وقت مستعد ابتلاء به بروسلوز هستند.روش كار جهت بررسي اين بيماري در استان هر ساله از دامداري هاي صنعتي و نيمه صنعتي و دامداريهاي عشايري و روستايي خون گيري توسط اكيپ هاي نمونه بردار اخذ و به آزمايشگاه جهت انجام آزمايشات رزبنگال ،رايت و 2ME ارسال و پس از تاييد قطعي بيماري ،دامهاي راكتور روانه كشتار گاه وبه صاحبان دامها غرامت و تسهيلات به منظور خريد دام جايگزين پرداخت مي شود. نتيجه بيماري بروسلوز يك بيماري اندميك در استان كهگيلويه و بوير احمد است . جهت كنترل اين بيماري علاوه بر خونگيري به منظور شناسايي و حذف دامهاي راكتور و واكسيناسيون دامهاي واجد شرايط صورت مي گيرد با اقدامات واكسيناسيون و حذف دامهاي راكتور و افزايش سطح آگاهي مردم و ارتقاء سطح بهداشت عمومي درصد آلودگي در دو بعد انساني و دامي هر ساله روند نزولي داشته است. بحث بررسي سرولوژي بيماري بروسلوز در استان در سال 1364 شروع و در همان سال نمونه ها از نظر رديابي سرمي (آنتي بادي ) منفي بودند و مجددا در سال 65 خون گيري و تعدادي دام راكتور(6/0درصد) در شهرستان گچساران تشخيص و در شهرستانهاي ديگر استان هيچگونه دام راكتوري تشخيص داده نشد با توجه به تشخيص بيماري بروسلوز در شهرستان گچساران و اينكه عمدتا مناطق مختلف گچساران محل استقرار عشاير برون استاني بالاخص عشاير استان اصفهان در زمان قشلاق مي باشد بنظر مي رسد انتقال بيماري توسط دامهاي عشايري استان اصفهان وارد استان گرديده است كه درصد آلودگي بروسلوز در طي دو دهه در گوسفند و بز صفر تا 39.2درصد و دصد آلودگي در گاو بين صفر تا 8/0 درصد در نوسان بوده است . جهت كنترل بيماري مايه كوبي دامهاي جوان با واكسن Rev1 و S19 در سال 64 در استان شروع و هر ساله تعداد مشخصي از دامها در مناطق مختلف استان بر عليه بيماري واكسينه شدند كه در اين مقاله سعي شده است با ارائه جداول و نمودار وضعيت آلودگي بيماري و ميزان واكسيناسيون با واكسن هاي مختلف نشان وسياستها و استراتژي سازمان در برابر بيماري توضيح داده مي شود .

مقدمه و هدف: بيماري بروسلا در اغلب نقاط دنيا بخصوص در كشورها در حال توسعه داراي اهميت زيادي مي باشد. با توجه به اندميك بودن بروسلا و وجود گزارش هاي متعددي از موارد انساني و حيواني آن در ايران، ميزان شيوع بروسلا در شهرستان خاتم در سال 91 تعيين گرديد. مواد و روش كار: در اين مطالعه به صورت تصادفي از 998 گاو و گوساله در 29 واحد گاوي خونگيري شد و بر روي نمونه ها تست هاي سرولوژي رزبنگال و رايت انجام شد. تعداد گاوهاي شهرستان در اين سال 3462 بوده است و تعداد گاو و گوساله واكسينه شده بر عليه بيماري 3417 بوده است. نتايج: بر طبق آزمايشات انجام شده 1 واحد از اين 29 واحد گاوي درگير بيماري بود؛ و درصد واحد دامي آلوده .بود% 3.4بحث: اگر چه ريشهكني بيماري در دام ها با شرايط موجود عملاً امكانپذير نميباشد اما برنامههاي كنترل و پيشگيري در جهت كاهش بيماري مناسب بوده و همچنان بايد ادامه يابد. 

مقدمه : بروسلوز يك بيماري مشترك بين انسان و دام است كه موارد آن در تمام نقاط دنيا ديده مي شود . البته شيوع بيماري دركشور هاي مختلف متفاوت است . منبع آلودگي وعامل عفونت ممكن است در هر منطقه جغرافيايي متفاوت باشد . اين بيماري بيشتر يك بيماري شغلي است و نزد كساني كه با حيوانات آلوده يا بافتهاي آن تماس دارند بيشتر ديده مي شود. بديهي است شناسايي عمده ترين گروههاي سني و شغلي در معرض خطر نقش بسزايي در برنامه ريزي هاي آموزشي واجرايي درراستاي كاهش ميزان بروز بيماري خواهد داشت . اهداف طرح : 1 .بررسي ميزان بروز بروسلوز در دانشگاه سبزوار 2 .تعيين عمده ترين گروههاي سني و شغلي درمعرض خطر ابتلا در دانشگاه سبزوار 3 .بررسي بيشترين تيتر WRIGHT و ME 2 در بيماران منطقه روش كار: اين مطالعه به صورت گذشته نگر و مشاهده فرم بررسي انفرادي بيماران مبتلا به بروسلوز كه ازجمله فرمهاي كشوري تاييد شده مي باشد صورت گرفته است . دراين تحقيق بيماران ثبت شده طي سالهاي 1391 -1386 مورد ارزيابي قرار گرفته اند كه مهمترين فاكتورهاي مورد بررسي شامل موارد ذيل بوده است : 1 -تعداد موارد بروسلوز در جمعيت انساني 2 -گروههاي سني مبتلايان 3 -جنس بيماران 4 -ماه ابتلا به بيماري 5 ‐محل سكونت مبتلايان به تفكيك شهر و روستا 6 ‐شغل بيماران 7‐ ميزان تيتر WRIGHT و ME 2 ثبت شده در اولين آزمايش تشخيص بيماري TM به منظور تعيين جايگاه دانشگاه سبزوار از نظر بروز بيماري بروسلوز در سطح كشور، ابتدا ميزان بروز بيماري در هر000/100 نفرجمعيت به تفكيك سال محاسبه شده و سپس با ميانگين بروز كشوري و ميانگين بروز در ساير دانشگاهها مقايسه شده و رتبه اين دانشگاه در مقابل ساير دانشگاهها محاسبه شده 5 th National Iranian congress of Brucellosis 29-31 October 2013 P47 [Type text] [Type text] ٨٧ است . جهت تعيين بيشترين مقادير ثبت شده در هر فاكتور مورد مطالعه ، ابتدا هر فاكتور به صورت سالانه ارزيابي شده و نتيجه گيري نهايي از طريق محاسبه و بررسي ميانگين در 6 سال مورد مطالعه صورت گرفته است . بحث ونتيجه گيري: 1 -از آنجا كه ميزان بروز بروسلوز(در100000 هزار نفرجمعيت) در دانشگاه سبزوار (حداقل 23 درسال 89 و حداكثر80 در سال 85 ( درمقايسه با ميانگين كشوري ( حداقل9/15 در سال 89 و حداكثر 30 در سال 86 ( و ميزان بروز ساير دانشگاهها از مقدار بالاتري برخوردار مي باشد .اين دانشگاه به عنوان يكي از مناطق با بروز بالا در كشور قابل طبقه بندي بوده و برنامه ريزي منطقه اي جهت كنترل اين مهم بعنوان يكي از اولويتهاي اصلي محسوب مي شود . 2 -در مبتلايان بررسي شده ، اولويت جنسي در ابتلا به بروسلوز وجود ندارد كه اين امر مي تواند به دليل نقش مساوي زنان و مردان در انجام امور مربوط به دامداري در منطقه باشد . 3 -بيشترين افراد در معرض خطر ابتلا ،جمعيت روستايي وازگروه زنان خانه دار و مردان كشاورز در سنين 19 -10سال مي باشند. لذا در برنامه ريزي جهت كنترل بروسلوز اين گروهها با يد به عنوان اولويت اول مد نظر باشند . 4 -در اين دانشگاه بيشترين موارد بيماري طي ماههاي ارديبهشت لغايت شهريور بروز مي كند لذا در برنامه ها ي مداخله اي پيشگيري ، موثرترين زمان ممكن قبل از شروع فصل شيوع يعني طي ماههاي پايان سال و فروردين ماه بوده و زمان اصلي جهت پيگيري بيماران بايد در ماههاي فصل بهار و تا بستان در نظر گرفته شود . 5 -در 3/78 % از بيماران مورد ارزيابي تيتر رايت در رقتهاي 320/1 تا 1280/1 و در7/68 % از بيماران تيتر تست 2ME در رقتهاي 80/1 تا 640/1 مثبت گزارش شده كه تقريبا از پراكندگي يكنواختي بر خوردار بوده است

مقدمه و هدف تــب مالــت از بيماريهــاي شــايع قابــل انتقــال بــين انســان وحيــوان اســت كــه از طريــق تمــاس مســتقيم بــا خــون، جفــت، جنــين و ترشــحات رحمــي حيوانــات آلــوده و همچنــين مصــرف فــرآورده هــاي لبنــي آلــوده بــه انســان منتقــل مــي شــود. ايــن بيمــاري صــرف نظــر از مشــكلاتي كــه در دام ايجــاد مــي كنــد، از نظــر اقتصــادي مــي توانــد صــدمات زيــادي را بــه جامعــه وارد نمايــد. ايــن بررســي بــا هــدف شــناخت منــاطق و شهرســتان هــاي آلــوده اســتان انجــام شــده اســت و مشــخص مــي كنــد كــه تجمــع بيمــاري در چــه منطقــه اي بيشــتر مــي باشــد تــا در جهــت مبــارزه بـــا بيمـــاري در دام و انســـان در منـــاطق آلـــوده اقـــدام نمـــوده و راهكارهـــاي اساســـي ماننـــد واكسيناســـيون دامهـــا، كشـــف و جداســـازي وكشـــتار دامهـــاي آلـــوده، جلـــوگيري از جابجـــايي دامهـــا از منـــاطق آلـــوده و همچنـــين آمـــوزش عموم را اتخاذ نمود. روش اجرا ايــن بررســي بــه روش توصــيفي اســت و كليــه گزارشــات مــوارد تــب مالــت انســاني بــه تفكيــك شهرســتانهاي تابعــه ( 9 شهرسـتان) طبـق دسـتورالعمل كشـوري مراقبـت تـب مالـت بـه تعـداد 185 نفـر (رايـت 80/1 بـالاتر و 2EM 40/1 و بـالاتر) جمع آوري و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته استبحث و نتيجه گيري ميزان بروز بيماري در استان 14 در صـد هـزار نفـر جمعيـت بـوده كـه شهرسـتان هـاي نيـر، پـارس آبـاد و بيلـه سـوار و گرمـي بترتيــب بــا ميــزان بــروز 160 ،37 ،25 و 24 بيشــترين و شهرســتانهاي اردبيــل، نمــين، كــوثر و خلخــال بترتيــب بــا ميــزان بــروز1 ،2 ،4 و 6 كمتــرين ميــزان بــروز در اســتان را داشــته انــد. از نظــر ســكونت 82 %روســتايي و 18 %شــهري و از نظــر جنسيت 55 %مرد و 45 %زن بـوده اسـت. از كـل مـوارد 85 %تمـاس بـا دام داشـته انـد و 15 %بـا دام تمـاس نداشـته انـد. 82 % مبتلايـان از فـرآورده هـاي لبنـي اسـتفاده كـرده انـد و 8 %از فـرآورده لبنـي اسـتفاده نكـرده انـد. از نظـر شـغل 35 %خانـه دار، 24 %دانـش آمـوز، 13 %دامـدار، 12 %كشـاورز، 8 %كـودك، 5 %چوپـان و 3 %سـاير مشـاغل بـوده اسـت. از نظـر گـروه سـني 28 %زيـر 15 سـال، 37 %بـين 16 تـا 29 سـال، 23 %بـين 30 تـا 49 سـال و 12 %بـالاي 50 سـال بـوده انـد.بـا توجـه بـه اينكه شيوع بيمـاري بيشـتر در منـاطق روسـتايي و در بـين خانمهـاي بـاردار و دانـش آمـوزان بـوده اسـت لازم اسـت آمـوزش و اطـلاع رسـاني از طريـق بهـورزان و كاردانـان مراكـز بهداشـتي درمـاني روسـتايي و خانـه هـاي بهداشـت در خصـوص راههـاي انتقـال و پيشـگيري بيمـاري جهـت جلـوگيري از ابـتلاء صـورت گيـرد. و همچنـين بـراي كنتـرل بيمـاري در شهرسـتانهاي بـا بروز بـالا، لازم اسـت نظـارت كـافي بـر مكانهـاي تهيـه و توزيـع فـرآورده هـاي لبنـي، انجـام واكسيناسـيون دامـي، آمـوزش و اطلاع رساني عموم بويژه در مدارس در اين زمينه بعمل آيد. 

مقدمه بروسلوزيس يا تب مالت يكي از شايعترين بيماريهاي باكتريال مشترك بين انسان و حيوان مي باشد كه بطور گسترده اي در سطح جهان و مخصوصاً در كشورهاي كه با دام ومحصولات غير پاستوريزه آن سروكار دارند در تمامي فصول سال مشاهده مي گردد و يكي از مسائل مهم بهداشتي محسوب ميگردد. در ايران و استان مازندران نيز اين بيماري شيوع كمي ندارد و كنترل اين بيماري مستلزم آن است كه در حيوانات ميزان آلودگي مشخص تا براي كم كردن انتقال به انسان تمهيداتي انديشيده شود در اين بررسي ما به ميزان آلودگي گاوهاي ذبح شده در كشتارگاه صنعتي ساري پرداخته ايم. مواد و روش ها در تابستان 1390با نمونه گيري تصادفي از 300 راس گاو در كشتارگاه صنعتي ساري در حين ذبح بميزان هر يك 5CC خون وريدي اخذ گرديد. براي هر گاو پرسشنامه اي تنظيم و بر روي هر يك از لوله هاي آزمايش كد گاو مربوطه درج و نمونه ها به آزمايشگاه فجر ساري براي آزمايش سرولوژي رايت (SAT (ارسال شد و از آمار توصيفي و آزمون مربعات جهت تجزيه و تحليل داده ها استفاده شد. پرسشنامه گاو ها حاوي سن، جنس، سيستم دامپروري، محل پرورش دام بوده كه درليست مادر تكميل و بوسيله نرم افزار spss مورد پردازش و تجزيه و تحليل قرارگرفته است. نتايج در كل از 300 نمونه آزمايش انجام شده 100 مورد (%3.33(مثبت بوده كه 66 مورد آن با تيتر 20/ 1 /40 مورد 23 و 1 /80 نمونه 8 و 1 و يك نمونه با تيتر 320/ و يك مورد با تيتر 640 /1 بوده است . %4.29 گاوها نر و %6.70 گاو ها داده بودند. گاو ها از دو استان 1 مازندران و گلستان بوده اند ، سن گاو ها از 2 سال تا بيش از 5 سال بودن است. نتيجه گيري 3/1 گاوهاي در حال ذبح تست مثبت سرولوژي رايت داشتند و تفاوت بارزي در ميزان موارد دو استان گلستان ومازندران وجود نداشته و ميزان موارد آلودگي در گاوهائي كه با روش صنعتي نگهداري مي شدند به طور چشمگيري كمتر از انواع با نگهداري سنتي بوده است و گاوهائي كه سن بالاتري داشتند ميزان آلودگي بيشتر بوده است. براي كم كردن بيماريهاي مشترك وپيشگيري و كنترل اين بيماري در نزد انسان در صورتي امكان پذير است كه ميزان آلودگي در دام ها با انجام واكسيناسيون كاهش يابد و يا هيچگونه محصولات لبني غير پاستوريزه مصرف نگردد.در غيراين صورت بايد گفت پيشگيري و كنترل محال است. 

مقدمه و اهداف بروسلوزيس يكي از بيماريهاي مهم ميكروبي مشترك بين انسان و دام مي باشد كه مي تواند عوارض و ناتوانيهاي ماندگاردر انسان ايجاد نمايد. علائم بيماري اختصاصي نبوده و براساس گزارشات مختلف بروز واقعي آن بيشتر از آمارهاي رسمي مي باشد. روند رو به افزايش موارد تب مالت طي سالهاي اخير نگراني هايي را در خصوص اين بيماري ايجاد كرده است. اين بررسي با هدف شناخت مناطق و شهرستانهاي آلوده استان انجام شده و مشخص مي كند كه تجمع بيماري در چه منطقه اي بيشتر مي باشد تا بتوان عليرغم كمبود امكانات و محدوديت منابع درجهت مبارزه با بيماري در دام و انسان در مناطق آلوده اقدام نمود و راهكارهاي اساسي مثل ايمن سازي مناسب دامها، كشف و جداسازي و كشتار دامهاي آلوده، جلوگيري از جابجايي دامها از مناطق آلوده و آموزشهاي عمومي را اتخاذ كرد. روش تحقيق اين بررسي به روش توصيفي است و كليه گزارشات موارد تب مالت انساني سالهاي 80 لغايت 89 به تفكيك شهرستانهاي استان جمع آوري ، مرور و تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته هاي تحقيق طي سالهاي 1380 تا 1389 ،22856مورد تب مالت انساني ثبت شده كه در 19 شهرستان استان شناسايي و گزارش شدهاند. از سال 80 تا 89 تعداد موارد خام به ترتيب عبارتند از 1000 ،1406 ،1217 ،2027 ،4080 ،3773 ،3514 ،3161 ،1623و 1505 مورد كه از سال 1380لغايت 1384روند افزايشي ولي از سال 1385 روند كاهشي داشته است بطوريكه در پايان سال 1389 به 1505 مورد رسيده است در طي 10سال گذشته بيشترين مورد در سال1384 به تعداد 4080 مورد تب مالت دراستان آذربايجان شرقي به ميزان4.113 كه بيشترين ميزان بروز گزارش شده مربوط به شهرستان چاراويماق با 1095 در صد هزار جمعيت بوده و شهرستانسراب با 459 و شهرستان ميانه با 5/397 درصد هزار جمعيت در رده هاي بعدي قرار داشته است و در پايان سال 1389 در كل استان به 1505 مورد به ميزان 40دريكصد هزارجمعيت كه بيشترين آن در شهرستان چاراويماق به ميزان 242و كمترين ميزان بروز آن در شهرستان جلفا به 16دريكصد هزار نفر رسيده است. نتيجه گيري بيماري از سال 1380 لغايت 1384 روند افزايشي موارد بيماري تب مالت گزارش شده در استان آذربايجان شرقي در سالهاي اخير كاملاً مشهود مي باشد بطوريكه در سال 1383 حدودا" 66 %نسبت به سال 82 و درسال 84 حدودا"100%0 افزايش يافته است قابل توجه اينكه بيش از 7.84 %گزارش شده در سال 84 در جمعيت روستائي بوده است كه از عمده علل بالا بودن ميزان بروز در جمعيت روستايي تماس مستقيم با دام و فرآورده هاي دامي و لبني غير پاستوريزه و دسترسي كمتر جمعيت روستايي به لبنيات پاستوريزه مي تواند مطرح گردد واز طرف ديگر روند كاهشي بيماري از سال 1385با تقويت و بهبود همكاري هاي بين بخشي ، اصلاح سياست هاي سازمان دامپزشكي كشور وپوشش بيشتر ايمنسازي دام ها بر عليه بيماري بروسلوز، توسعه و مكانيزاسيون كشتارگاهها و نظام مراقبت دام در استان آذربايجان شرقي به كاهش بروز بيماري تب مالت در جمعيت انساني منجر شده است. و همچنين با توجه به اينكه همه گروههاي سني و جنسي در استان در معرض خطر بوده اند، هماهنگي هاي بين بخشي بويژه با شبكه دامپزشكي و جلب مشاركت مردم در جهت افزايش پوشش واكسيناسيون دامها با توجه به مخزن حيواني بيماري، تسهيل دسترسي به لبنيات پاستوريزه در محيط روستائي و تقويت آموزشهاي همگاني جهت پيشگيري از بيماري موثر بوده است.